Lepiota cortinarius
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Lepiota cortinarius |
| Nazwa systematyczna | |
| Lepiota cortinarius J.E. Lange Dansk bot. Ark. 2(no. 3): 25 (1915) | |
Lepiota cortinarius J.E. Lange – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lepiota, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
- Lepiota audreae (D.A. Reid) Bon 1981
- Lepiota cortinarius var. audreae D.A. Reid 1968
- Lepiotaa cortinarius var. flava Bas & Vellinga 1992
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 3–8, rzadko do 10 cm. Młody – wypukły do dzwonkowatego, potem łukowaty. Powierzchnia sucha, ze skórką dzielącą się na małe poletka, pokryta koncentrycznie ułożonymi włóknistymi, czerwonobrązowymi łuskami na białym tle. Brzeg podwinięty, z wiekiem często nieregularnie podnoszący się[3].
Wolne, dość gęste, o szerokości 3–5 mm, początkowo białe, potem żółtawe. Ostrza równe[3].
Wysokość od 3 do 9 cm, średnica od 0,7 do 2 cm, walcowaty, ku podstawie poszerzający się, z niedużą, spłaszczoną bulwą. Powierzchnia często pomarszczona, gładka, jaśniejąca ku górze, włóknisto-łuskowata. Występuje osłona częściowa, po której pozostają tylko strefa pierścieniowa[3].
Biały, jędrny, o niewyraźnym zapachu i smaku[3].
- Cechy mikroskopowe
Podstawki 19–24 × 7,2 µm. Zarodniki typu amerokonidium, owalne z lekko ściętą podstawą, gładkie, hialinowe, o rozmiarach 7,5–10 × 3–4 µm, amyloidalne. Cheilocystydy 20–25 (32) × 7,5–12 µm. Pleurocystydy rozproszone, główkowate, wąsko maczugowate, 28–40 × 12–19 µm, rzadkie i trudne do znalezienia. Pileocystydy bardzo wąskie, pozornie skręcone lub wyprostowany, grubościenne, brązowe, 120–220 × 10–18 µm. Strzępki ze sprzążkami[3].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Lepiota cortinarius znana jest w niektórych krajach Europy i Ameryki Północnej[4]. Brak jej w opracowaniu W. Wojewody z 2003 roku[5]. Jej występowanie w Polsce w 2011 r. podali Gierczyk i in.[6]
Saprotrof. Rośnie na ziemi, wśród igliwia.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2019-12-16] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2019-12-16].
- ↑ a b c d e Lepiota cortinarius / Lépiote cortinaire [online] [dostęp 2019-12-16].
- ↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2019-12-16].
- ↑ Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
- ↑ Gierczyk B., Kujawa A., Szczepkowski A., Chachuła P., Rare species of Lepiota and related genera, 2011, Acta Mycol. 46 (2): 137-178