Lucjan Mroczkowski
| |
 major piechoty
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Lucjan Ludwik Mroczkowski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 sierpnia 1890 |
| Data i miejsce śmierci |
29 grudnia 1966 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Oddział II Sztabu Naczelnego Wodza |
| Stanowiska |
referent |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      
| |
Lucjan Ludwik Mroczkowski (ur. 7 sierpnia 1890 w Mikuszewie, zm. 29 grudnia 1966 w Krotoszynie) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 7 sierpnia 1890 w Mikuszewie, w rodzinie Wincentego, nauczyciela i Bronisławy z Wieczorkiewiczów[1]. Po ukończeniu szkoły podstawowej i Seminarium Nauczycielskiego w Kcyni od 1910 pracował jako nauczyciel w Żegrówku, w pow. śmiegielskim. Brał udział w I wojnie światowej, od 6 marca 1916 do 20 grudnia 1918, w stopniu gefrajter służył w armii niemieckiej. W 1917 został ranny.
1 stycznia 1919 wstąpił ochotniczo do Sił Zbrojnych byłego zaboru pruskiego. Od 3 stycznia 1919 uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. Dowodził kompanią w składzie Baonu „Wolsztyn”, w walkach o Rakoniewice, Wolsztyn, Kopanicę i Kargową. 12 lutego 1919 został ciężko ranny w walkach pod Kopanicą. Do 12 kwietnia 1919 przebywał w szpitalu w Poznaniu. Następnie pełnił służbę w 7 Pułku Strzelców Wielkopolskich, późniejszym 61 Pułku Piechoty[2][3]. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1867. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 83 Pułku Piechoty w Kobryniu[5][6]. 2 kwietnia 1929 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 62. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W lipcu tego roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu[8]. W marcu 1930 został przeniesiony do 82 Pułku Piechoty w Brześciu na stanowisko dowódcy batalionu[9], a we wrześniu tego roku przesunięty na stanowisko kwatermistrza[10][11]. W marcu 1934 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[12], a z dniem 31 lipca tego roku przeniesiony w stan spoczynku[13]. Po kampanii wrześniowej 1939 służył w Wojsku Polskim we Francji i Anglii.
Po powrocie w 1947 do kraju pracował kolejno w Urzędzie Likwidacyjnym w Krotoszynie i Ostrowie, w Spółdzielni Rzemieślniczej, Zakładach Mięsnych i Miejskim Przedsiębiorstwie Remontowo-Budowlanym w Krotoszynie. 1 lipca 1959 przeszedł na emeryturę. Udzielał się społecznie, od 1955 należał do Zarządu Powiatowego PCK, a od 1957 do Powiatowego Zarządu ZBoWiD w Krotoszynie[14].
Zmarł 29 grudnia 1966 w Krotoszynie. Został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym (sektor 1-4-2)[15].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4327 – 1921[16]
- Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[17][18][1][19]
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi
- Wielkopolski Krzyż Powstańczy – 4 listopada 1958[20]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Odznaka za Rany i Kontuzje
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-26].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 299, 421.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 270, 364.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 69.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 139.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 97, 199.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929, s. 106.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 188.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 113.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930, s. 306.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 35, 610.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934, s. 133.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 281.
- ↑ Michał Pawełczyk, Mroczkowski Lucjan Ludwik - Powstańcy Wielkopolscy powiatu wrzesińskiego [online] [dostęp 2021-06-05] (pol.).
- ↑ Parafia pw. Św. Jana Chrzciciela - wyszukiwarka osób pochowanych [online], krotoszyn36.grobonet.com [dostęp 2021-06-05].
- ↑ Rupniewski 1929 ↓, s. 24.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 11 listopada 1932, s. 380.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-26].
- ↑ Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne „Gniazdo”. [dostęp 2023-11-25]..
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Włodzimierz Rupniewski: Zarys historji wojennej 61-go pułku piechoty wielkopolskiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Kwatermistrzowie 82 Syberyjskiego Pułku Piechoty
- Ludzie związani z Krotoszynem
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Majorowie piechoty Polskich Sił Zbrojnych
- Mikuszewo
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Odznaką za Rany i Kontuzje
- Odznaczeni Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 83 Pułku Strzelców Poleskich
- Powstańcy wielkopolscy (1918–1919)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1890
- Zmarli w 1966
- Żołnierze Armii Wielkopolskiej