Maciej Czaj

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Czaj
Data śmierci

8 sierpnia 1992

Instrumenty

perkusja

Gatunki

rock, jazz-rock, funky-disco, pop, rock and roll

Zawód

muzyk, perkusista

Powiązania

Janusz Koman
Krystyna Prońko
Wojciech Michalczyk
Wojciech Gąssowski
Dariusz Kozakiewicz
Jerzy Krzemiński
Aleksander Mrożek
Kazimierz Cwynar
Czesław Niemen
Wojciech Korda
Tadeusz Gogosz
Locomotiv GT
i in.

Zespoły
Torpedy
Incognito
Kanon Rytm
Zesp. akompaniujący Pro Contrze
Zesp. Tadeusza Woźniaka
Koman Band
Test
The Troubadours
Grupa T
N.AE.
EB Band
i in.

Maciej Czaj – polski perkusista, kompozytor[1][2].

Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]

Wywodzi się z łódzkiego środowiska muzycznego, tam pojawił się w składach takich zespołów jak m.in.: Torpedy[3], Incognito[4], czy Kanon Rytm[5]. W latach 70. współpracował z wykonawcami o randze ogólnopolskiej[5]. Był perkusistą m.in. zespołu Tadeusza Woźniaka[6] i Koman Bandu z którym w 1974 dokonał nagrań radiowych (ukazały się w styczniu 2021 na płycie Continuation, zbierającej nagrania grupy z lat 1974-75)[7] i nagrał wydany w 1975 roku debiutancki longplay wokalistki Krystyny Prońko pt. Krystyna Prońko[1]. Był również podporą zespołu akompaniującego Pro Contrze, a także Testu z którym w maju 1975 roku zarejestrował w Polskim Radiu utwory Bez problemów i Nie bądź taka pewna siebie, które były niejako zwiastunem drugiego albumu formacji – jednak ostatecznie do nagrania krążka nie doszło[5]. Muzyk pracował w zespole od 1975, aż do zakończenia jego działalności jesienią 1976 roku[5]. Koncertował również z węgierskim Locomotivem GT[4]. W 1977 roku przez miesiąc występował w Danii z zespołem The Troubadours, który dzielił klubową scenę z Boney M.[5][8]. W 1978 roku formacja w nieco zmienionym składzie występowała pod nazwą Grupa T[8] i nagrała m.in. instrumentalną kompozycję perkusisty pt. Herbata[2]. Na początku 1979 roku łodzianin opuścił zespół i rozpoczął współpracę z Czesławem Niemenem[4]. Jako członek jego grupy N.AE. (Niemen Aerolit) występował z artystą podczas Międzynarodowego Festiwalu Interwizji Sopot'79[9][10], gdzie Niemen odniósł spektakularny sukces[11] oraz koncertował m.in. w Niemczech[12], w Armenii[13], czy w ZSRR[14]. W latach 1980-1990 grał w EB Bandzie, którego wokalistą był Wojciech Korda[4][5], gitarzystą Dariusz Kozakiewicz, basistą przez pewien czas był Tadeusz Gogosz, zaś klawiszowcem Maciej Głuszkiewicz (wcześniej podpora Klanu i Show Bandu[15] ) a po jego odejściu Jerzy Zgrzeba – muzycy występowali zarobkowo w lokalach i klubach w Skandynawii[16][17]. W kraju perkusista wziął udział w imprezach wspomnieniowych Old Rock Meeting w Operze Leśnej w Sopocie (12-13.07.1986) i Gwiazdy Mocnego Uderzenia w Domu Muzyki i Tańca w Zabrzu (24.03.1988)[5][18].

Zmarł 8 sierpnia 1992 roku[19].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy[edytuj | edytuj kod]

Z zespołem Koman Band:

Z zespołem Test:

Z zespołem Czesława Niemena N.AE.:

Z zespołem Niebiesko-Czarni:

Inne nagrania[edytuj | edytuj kod]

  • 1986: Old Rock Meeting A.D. 1986 (5xLP, PolJazz – KPS j 013)[20]
  • 1987: Czy nas jeszcze pamiętasz? OLD ROCK MEETING (2xLP, Polskie Nagrania „Muza” – SX2505/6)[20]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Maciej Czaj. discogs.com. [dostęp 2022-03-24]. (ang.).
  2. ↑ a b Grupa T – Herbata. youtube.com, 2021-08-19. [dostęp 2022-04-24]. (pol.).
  3. ↑ Torpedy. 2021-01-03. [dostęp 2022-04-24]. (pol.).
  4. ↑ a b c d Incognito. 2021-08-08. [dostęp 2022-04-24]. (pol.).
  5. ↑ a b c d e f g Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej – Rock ’n’ roll 1959–1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0.
  6. ↑ TVP: Tadeusz Woźniak – Zegarmistrz Światła. dailymotion.com. [dostęp 2022-04-24]. (fr.).
  7. ↑ a b Sebastian Chosiński: Tu miejsce na labirynt…: Dla takich chwil warto żyć! [Koman Band „Continuation” – recenzja]. esensja.pl, 2021-02-11. [dostęp 2022-04-24]. (pol.).
  8. ↑ a b Dariusz Michalski: Trzysta tysięcy gitar nam gra. Historia Polskiej Muzyki Rozrywkowej – lata 1958-1973. Warszawa: Iskry, 2014, s. 344. ISBN 978-83-244-0378-3.
  9. ↑ Czesław Niemen – „Pokój” (Sopot'79). youtube.com, 2018-02-07. [dostęp 2022-05-08]. (pol.).
  10. ↑ Czesław Niemen – „Nim przyjdzie wiosna”. youtube.com, 2007-03-14. [dostęp 2022-05-08]. (pol.).
  11. ↑ Sopot Festival '79. bart.sopot.pl. [dostęp 2022-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-18)].
  12. ↑ a b Czesław Niemen –„Niemen i Przyjaciele” (live in Kolonia 10.11.1979, bootleg) – 1979. [dostęp 2022-05-09]. (ang.).
  13. ↑ Niemen Aerolit (fanpage N.A.E.): N.AE. i przyjaciele na stadionie w Erewaniu (Armenia). 2022-03-11. [dostęp 2022-05-08]. (pol.).
  14. ↑ Niemen Aerolit (fanpage N.A.E.): N.AE. w Kaliningradzie (Rosja, 10.1979). 2022-03-11. [dostęp 2022-05-08]. (pol.).
  15. ↑ Jerzy Sosnowski, Agnieszka Obszańska: Trójkowy Wehikuł Czasu: „Show Band, czyli polski funk z lat 70.” – wywiad z Anatolem Wojdyną. polskieradio.pl, 2014-03-15. [dostęp 2022-04-30]. (pol.).
  16. ↑ EB Band. facebook.com, 2021-03-11. [dostęp 2022-04-24]. (pol.).
  17. ↑ EB Band ok. 1986-1988. facebook.com, 2021-03-11. [dostęp 2022-04-24]. (pol.).
  18. ↑ Tomasz Dziubiński: Tomasz dziubiński. Fotokalendarium 1980–1989. tomaszdziubinski.pl, 2013-03-19. [dostęp 2022-04-30]. (pol.).
  19. ↑ Jacek Żyliński: Maciej Czaj. kppg.waw.pl. [dostęp 2022-04-24]. (pol.).
  20. ↑ a b c d Jacek Żyliński: Maciej Czaj – sesje. kppg.waw.pl. [dostęp 2022-04-24]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maciej_Czaj&oldid=69798837”