Tadeusz Gogosz
| Data i miejsce urodzenia |
5 sierpnia 1945 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 września 2019 |
| Instrumenty | |
| Gatunki |
bigbit, rock, jazz, bossa nova, samba i in. |
| Zawód |
muzyk (basista) |
| Aktywność |
od lat 60. |
| Powiązania |
Skaldowie |
| Zespoły | |
| Szwagry Dżamble Skaldowie Czesław Niemen i Akwarele Bemibek Sextet Zbigniewa Namysłowskiego Test Grupa Organowa Krzysztofa Sadowskiego Grupa ABC Zesp. Ewy Demarczyk Bemibem EB Band | |
| Odznaczenia | |
| |
Tadeusz Gogosz (wł. Kazimierz Gogosz, ur. 5 sierpnia 1945 w Katowicach, zm. 30 września 2019 w Esteponie[1][2]) – polski gitarzysta basowy, w latach 60. i 70. członek wielu zespołów bigbitowych i jazzowych. Był współzałożycielem krakowskiego zespołu Szwagry. Grał i śpiewał z takimi zespołami i artystami jak: Dżamble, Skaldowie, Czesław Niemen i Akwarele, Bemibek, Sextet Zbigniewa Namysłowskiego, Test, Grupa Organowa Krzysztofa Sadowskiego, Grupa ABC, Ewa Demarczyk, Bemibem oraz EB Band.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Tadeusz Gogosz urodził się 5 sierpnia 1945 roku w Katowicach[3][4]. Dzieciństwo spędził w Warszawie i w Śródborowie koło Warszawy, w połowie lat pięćdziesiątych przyjechał wraz z rodziną do Nowej Huty, gdzie rozpoczął naukę muzyki[3]. W liceum grał na klarnecie, co w jego własnych słowach nudziło go to bardzo[4] i w tym okresie zaczął grać w nowohuckich zespołach bigbitowych[4]. Grał w krakowskich zespołach Ametysty oraz Bitni[4], a później w zespole Szwagry, w którym pełnił rolę kierownika muzycznego[3]. Był także współzałożycielem zespołu Dżamble, skąd przeszedł do Skaldów[3]. W latach 1967–1969 grał w zespole towarzyszącym Czesławowi Niemenowi – Akwarele. W późniejszych latach współpracował z takimi grupami i artystami jak: Adam Makowicz, Tomasz Stańko, Janusz Muniak[4] oraz Grupa ABC, Bemibek, sekstet Zbigniewa Namysłowskiego, grupa organowa Krzysztofa Sadowskiego, Novi Singers, Bemibem[3], Test i Ewa Demarczyk[5].
Ma dwie siostry, starszą Marię (zm. 2017) - wielokrotną reprezentantkę Polski w brydżu sportowym, i młodszą Aleksandrę[3].
Był pierwszym mężem Ewy Bem[6]. Wyemigrował do Norwegii[7], gdzie ukończył studia inżynierskie, pracował jako inżynier jakości konstrukcji stalowych[3]. Po zakończeniu pracy zawodowej przeniósł się do Andaluzji, gdzie mieszkał do końca swojego życia[3].
W 2005 został odznaczony brązowym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[8].
Zmarł 30 września 2019 roku w Esteponie[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Paweł Brodowski [online], www.facebook.com [dostęp 2019-10-26] (pol.).
- ↑ a b Dziennik Polski: Nekrologi i kondolencie z 19 listopada 2019. dziennikpolski24.pl, 2019-11-19. [dostęp 2019-12-14]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h Prywatna korespondencja z artystą. drive.google.com. [dostęp 2018-05-02].
- ↑ a b c d e Dariusz Michalski: Niemen. Czy go jeszcze pamiętasz. Warszawa: Wydawnictwo MG, s. 71-72. ISBN 978-83-61297-76-5.
- ↑ Muzycy współpracujący z Ewą Demarczyk. demarczyk.pl. [dostęp 2018-05-01].
- ↑ Życie Ewy Bem nie było usłane różami. muzyka.wp.pl, 2014-02-03. [dostęp 2018-05-01].
- ↑ Grzegorz Tusiewicz: Synowie Milesa. Dziennik Polski, 2010-10-01. [dostęp 2018-05-01].
- ↑ Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. [dostęp 2018-05-15].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Gogosz. discogs.com. [dostęp 2018-05-01]. (ang.).
- Płyty muzyka: Tadeusz Gogosz. polskirock.art.pl. [dostęp 2018-05-01].
- Gogosz Tadeusz. Dziennik Polski. [dostęp 2018-05-01].
- Szwagry. polskibigbitinietylko.blogspot.com.au, 2011-10-15. [dostęp 2018-05-02].