Maksymilian Kukowski
 pułkownik kancelaryjny
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca szefa gabinetu ministra |
| Odznaczenia | |
          
| |
Maksymilian Kukowski (ur. 18 lutego 1871, zm. 18 czerwca 1929 w Warszawie) – pułkownik kancelaryjny Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Maksymilian Kukowski urodził się 18 lutego 1871. Uzyskał tytuł inżyniera[1].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. 1 października 1920 roku był pomocnikiem attaché wojskowego przy Poselstwie RP w Rzymie. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 36. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. 1 lipca 1923 został przydzielony do Rezerwy Oficerów Sztabowych Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I, pozostając oficerem nadetatowym 74 pułku piechoty[3][4]. Z dniem 17 grudnia 1923 został przydzielony do Generalnego Inspektora Piechoty na stanowisko oficera sztabu[5]. 18 lutego 1924 roku został odkomenderowany[6], a 2 maja tego roku przydzielony do Adiutantury Ministra Spraw Wojskowych na stanowisko oficera sztabowego do specjalnych zleceń[7].
Następnie pełnił funkcję oficera do zleceń przy szefie Sztabu Generalnego, prezesie Rady Ministrów i ministrze spraw wojskowych, generale Władysławie Sikorskim[8].
Z dniem 1 sierpnia 1924 roku został przeniesiony do korpusu oficerów administracji, dział kancelaryjny, w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z czerwca 1919 roku i 5. lokatą, z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku[9]. 1 grudnia tego roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku[10]. W 1924 roku był zastępcą pułkownika Edwarda Szpakowskiego, szefa Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych[11]. Z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku[12].
Mieszkał w Warszawie[13]. Tam po krótkiej chorobie zmarł 18 czerwca 1929 w wieku 58 lat[14][1][8]. 21 czerwca 1929 został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[8]. Był żonaty, miał syna[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923, za zasługi na polu administracji wojskowej)[15]
- Oficer Orderu Legii Honorowej – III Republika Francuska (przed 1924)[16]
- Oficer Orderu Palm Akademickich – III Republika Francuska (przed 1924)[16]
- Order Karola I III klasy – Rumunia (przed 1924)[16]
- Krzyż Kawalerski Orderu Leopolda – Belgia (przed 1924)[16]
- Krzyż Komandorski Orderu Świętego Sawy – Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców (30 grudnia 1924[17])
- Krzyż Komandorski Orderu Sławy – Imperium Osmańskie (przed 1924)[16]
- Oficer Orderu Świętych Maurycego i Łazarza – Włochy (przed 1924)[16]
- Kawaler Orderu Korony Włoch – Włochy (przed 1924)[16]
- Krzyż Oficerski Orderu Lwa Białego – Czechosłowacja (30 stycznia 1926)[18]
- Medal Zwycięstwa – międzysojuszniczy (przed 1924)[16]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Maksymiljan Kukowski. Nekrolog. „Kurier Warszawski”. Nr 167, s. 12, 20 czerwca 1929.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 22.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 46 z 10 lipca 1923 roku, s. 456.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 337, 397.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 10 stycznia 1924 roku, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 13 marca 1924 roku, s. 119.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 54 z 8 czerwca 1924 roku, s. 315.
- ↑ a b c Ś. p. pułk. Maksymiljan Kukowski. „Kurier Warszawski”. Nr 168, s. 7, 21 czerwca 1929.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 130 z 16 grudnia 1924 roku, s. 726.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 730.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 6, 1280.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 42, 44.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 885.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 25 marca 1930 roku, s. 97.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 26.
- ↑ a b c d e f g h Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 6.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 4 lutego 1925 roku, s. 51.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 3 marca 1926 roku, s. 69.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Orderem Sławy (Imperium Osmańskie)
- Pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Podpułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Polacy – Oficerowie Legii Honorowej
- Polacy odznaczeni Orderem Lwa Białego
- Polacy odznaczeni Orderem Karola I
- Polacy odznaczeni Orderem Korony Włoch
- Polacy odznaczeni Orderem Leopolda (Belgia)
- Polacy odznaczeni Orderem Palm Akademickich
- Polacy odznaczeni Orderem św. Sawy
- Polacy odznaczeni Orderem Świętych Maurycego i Łazarza
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Polscy inżynierowie
- Pułkownicy administracji II Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1871
- Zmarli w 1929