Margaux (region winiarski)
.JPG) Winnica na skraju Margaux | |
| Nazwa urzędowa |
Margaux |
|---|---|
| Kategoria |
AOC |
| Rok klasyfikacji |
10 sierpnia 1954(dts) |
| Państwo | |
| Makroregion winiarski |
Bordeaux |
| Podregiony |
Médoc |
| Okoliczne regiony |
Moulis, Listrac-Médoc |
| Położenie |
departament Żyrondy w okolicach Margaux |
| Pory roku |
dwie suche (zima i lato), dwie deszczowe (wiosna i jesień) |
| Klimat |
morski |
| Nasłonecznienie (rocznie) |
2700 godzin rocznie |
| Gleba |
żwirowa |
| Powierzchnia uprawiana | |
| Struktura winnic |
74 indywidualne[2] |
| Dominujące odmiany |
cabernet sauvignon (cz.), merlot (cz.), cabernet franc (cz.) |
| Rodzaje win | |
| Produkcja roczna |
60 900 hl[1] |
| Liczba krzewów/ha |
min. 7000 |
| Średnia wydajność/ha |
maks. 57-63 hl/ha[3] |
Margaux – region winiarski położony w okolicy Margaux, część regionu Médoc w regionie bordoskim oraz wino o tej samej nazwie. Wśród winnic Médoc apelacja Margaux jest położona najbardziej na południe, a wina w niej produkowane są uważane za najbardziej kobiece[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Apelacja Margaux podlegała tym samym kolejom dziejowym, co cały region. Cechy charakterystyczne terenu i win margaux zostały potwierdzone i uregulowane 10 sierpnia 1954 przyznaniem własnej apelacji AOC[3].
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Winnice apelacji Margaux rozciągają się około 25 km na północ od Bordeaux, na lewym brzegu Żyrondy[4]. W skład apelacji wchodzi oprócz Margaux obszar gmin Arsac, Cantenac, Labarde i Soussans[3].
Geologia[edytuj | edytuj kod]
Winorośl rośnie na podłożu wapiennym z epoki kenozoiku pokrytym skałami osadowymi, które tworzą żwirowe, dość płaskie pagórki o niewielkiej wysokości (15 metrów), oddzielone od siebie potokami albo rowami melioracyjnymi[2][5]. W środkowej części apelacji, na płaskowyżu o wymiarach w przybliżeniu 6 km długości na 2 kilometry szerokości leży większość winnic klasyfikowanych jako crus classés. Żwirowe obszary pomiędzy rowami odwadniającymi w pozostałych częściach apelacji także są obsadzone winoroślą[1].
Klimat[edytuj | edytuj kod]
Klimat apelacja jest zbliżony do sąsiednich – z łagodzącym amplitudy temperatur wpływem Oceanu Atlantyckiego, lasów Landes i pobliskiej Garonny[4]. Opady rozkładają się dość równomiernie w ciągu roku, z bardziej deszczowym okresem jesienią.
Winnice[edytuj | edytuj kod]
Odmiany winogron[edytuj | edytuj kod]
Przepisy apelacji stanowią, że w skład win margaux mogą wchodzić wyłącznie czerwone szczepy cabernet franc, cabernet sauvignon, merlot, carménère, malbec (znany też jako côt) i petit verdot[6]. Proporcje nie są prawnie określone[3], ale dominuje cabernet sauvignon[2] wraz z merlotem przy marginalnej roli pozostałych odmian. Przykładowo Château Brane-Cantenac wytwarza wina składające się w 55% z caberneta i w 40% z merlota[7], zaś Château Palmer miesza te szczepy w równych częściach z niewielkim dodatkiem petit verdota[8].
Uprawa[edytuj | edytuj kod]
Aż 48% powierzchni gminy Margaux zajmują winnice[9]. Według uregulowań prawnych na hektarze winnicy musi znajdować się przynajmniej 7000 krzewów, przy czym rzędy powinny być od siebie oddalone maksymalnie o 1,5 m, a winorośle w rzędzie przynajmniej o 0,8 m[3]. Winorośl musi być przycinana co roku i prowadzona w formie nazywanej médocaine (lokalna nazwa na formę guyot) albo à cots[3]. Liczba pędów owocujących musi być ograniczana do najwyżej 12[3].
Przepisy regulują także wysokość krzewów i ich dolnego poziomu liści, co ma zapewnić osiągnięcie przez winogrona pełnej dojrzałości[3]. Kolejnym ograniczeniem jest maksymalna liczba nieowocujących krzewów – nie może przekroczyć 20 %[3]. Proporcjonalnie do braków obniża się dozwolony zbiór.
Winobranie[edytuj | edytuj kod]
Przepisy ograniczają dozwolone zbiory do 9500 kg/ha, co odpowiada mniej więcej 14 owocom w gronie petit verdot i 12 w przypadku innych odmian. Zebrane winogrona po winifikacji powinny dać nie więcej niż 57 hektolitrów wina na hektar winnic.
Optymalny moment zbiorów określa się poprzez próby smakowe winogron i pomiar poziomu cukru, który musi wynosić przynajmniej 189 g/l. Gotowe wino musi zawierać przynajmniej 11% alkoholu[3].
Regulacje apelacji nie określają sposobu winobrania[3]. W praktyce większość winogrodników zbiera winogrona mechanicznie, z wyjątkiem niektórych posiadłości grand cru, np. Château Margaux[10]. Takie podejście jest uzasadnione mocami przerobowymi, ale wymaga segregacji winogron po dostarczeniu do winiarni.
Wina[edytuj | edytuj kod]
W apelacji produkuje się 9 mln butelek wina rocznie[2][11].
Winifikacja i starzenie[edytuj | edytuj kod]
Macerację winogron przeprowadza się w zbiornikach ze stali nierdzewnej albo w drewnie[12]. Fermentacja zachodzi przy użyciu drożdży naturalnie występujących na skórce grona lub wytworzonych przemysłowo. Proces przebiega w kontrolowanej temperaturze[8], a pod koniec moszcz jest nieco podgrzewany. Sprzyja to pełnemu przetworzeniu cukru w alkohol, ale także dobrej ekstrakcji barwników (antocyjany i tanin). Maceracja trwa długo, od dwóch do czterech tygodni, w zależności od wytwórcy i rocznika[4]. Następnie wino jest trzymane w temperaturze 20-25 °C, która sprzyja rozpoczęciu fermentacji jabłkowo-mlekowej. Wina z każdego zbiornika ocenia się najpierw osobno[8], a potem w próbnie zmieszanych partiach, tak by zadecydować o charakterze win z rocznika. Wino dojrzewa u producenta ok. 1,5-2 lata[4].
Normy[edytuj | edytuj kod]
Wino musi zawierać przynajmniej 11% alkoholu (według objętości)[3]. Jeśli konieczne jest wzbogacanie wina, maksymalny poziom nie może przekroczyć 13,5%[3]. Ten pułap nie obowiązuje, jeśli zbiór jest tak wyjątkowy, że pozwala naturalnie osiągnąć wyższą moc.
Dopuszczalna jest zawartość cukru resztkowego do 2 g/l[3], czyli że winogrona powinny sfermentować w całości. Poziom wolnych kwasów w pierwszym roku (przed 31 lipca) nie może spaść poniżej 13,26 meq, co odpowiada 0,79 g/l w przeliczeniu na kwas octowy i 0,65 g/l na H2SO4, a po zakończeniu fermentacji dopuszczalny poziom wynosi 16,33 meq (odpowiednio 0,98 g/l kwasu octowego i 0,80 g/l kwasu siarkowego)[3].
Styl wina[edytuj | edytuj kod]
Do win margaux przylgnął przydomek „kobiecych”, czego powodem jest rodzaj gramatyczny nazwy (la margaux)[1] oraz opisywane bogactwo struktury garbników połączone z delikatnością[2][1]. Wina charakteryzują się intensywnym kolorem[13], smak młodych przywołuje na myśl czerwone owoce i czarną porzeczkę, a z czasem nabiera wielkiej złożoności i wyrafinowania[11].
Zdolność starzenia margaux jest bardzo wysoka, zwykłe wina mogą dojrzewać 5-10 lat, crus zwykle od 5 do 20[13], czasem do 35[14], a w najlepszych rocznikach nawet więcej niż 50 lat, jak np. w przypadku rocznika 1945, który w roku 2002 nadal wykazywał zauważalną strukturę tanin[15].
Połączenia kulinarne[edytuj | edytuj kod]
Margaux dobrze komponują się z czerwonym mięsem. Pierre Casamayor w swojej książce pisze: „czerwone mięsa mają istotną cechę: zawarte w nich proteiny zmiękczają najostrzejsze garbniki”[a][16].
Delikatność wina margaux predestynuje je także do łączenia z drobiem i dzikim ptactwem (kaczka, kuropatwa) i tradycyjną lokalną potrawą, antrykotem po bordosku (à la bordelaise)[1].
Grands crus apelacji Margaux[edytuj | edytuj kod]
Apelacja Margaux AOC ze swoimi dwudziestu jeden château o statusie cru classé przoduje w regionie Médoc[11]. W gminach Margaux i Cantenac znajduje się po 9 z nich, Labarde liczy dwa, a Arsac jedynie jeden.
| Premiers crus (1 - łącznie 75 ha) Château Margaux |
Liczne wina z regionu Margaux mają także status cru bourgeois[18].
Wnuczka Ernesta Hemingwaya, aktorka Margot zmieniła swoje imię na identycznie wymawiane Margaux, gdy dowiedziała się, że rodzice w noc jej poczęcia pili wino Château Margaux[19].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W oryginale: les viandes rouges ont une qualité essentielle, leurs protéines amabilisent les tanins les plus virils
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f praca zbiorowa: Le Guide Hachette des vins 2010. Paryż: Hachette pratique, s. 366-367. ISBN 978-2-01-237514-7. (fr.).
- ↑ a b c d e f g Fiche de l'AOC margaux. medoc-bordeaux.com. [dostęp 2013-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (fr.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Cahier des charges de l'appellation d'origine contrôlée "margaux". 18 września 2009. [dostęp 2013-05-19]. (fr.).
- ↑ a b c d e Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 92. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
- ↑ Hugh Johnson, Jancis Robinson: Wielki atlas świata win. Buchmann, 2008, s. 96. ISBN 978-83-7670-164-6. (pol.).
- ↑ Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 72. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
- ↑ Notre vin. brane-cantenac.com. [dostęp 2013-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 maja 2013)]. (fr.).
- ↑ a b c Vineyard. chateau-palmer.com. [dostęp 2013-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 września 2011)]. (ang.).
- ↑ Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 93. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
- ↑ Vendanges. château Margaux. [dostęp 2013-05-19]. (fr.).
- ↑ a b c André Dominé, Eckhard Supp, Ulrich Sautter: Francja. W: André Dominé: Wino. Wyd. 2. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 239. ISBN 978-83-7626-712-8. (pol.).
- ↑ Le travail du vin à Rauzan-Ségla. www.rauzan-segla.com. [dostęp 2013-05-19]. (ang. • fr.).
- ↑ a b Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 74. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
- ↑ Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 94. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
- ↑ Placido Llorca: Appellation viticole Margaux. Vin-Vigne, 2012. [dostęp 2013-05-19]. (fr.).
- ↑ Pierre Casamayor: L'école des alliances, les mets et les vins. Hachette pratique, 2000, s. 179. ISBN 2-01-236461-6. (fr.).
- ↑ Stuart Walton, Brian Glover: The Ultimate Encyclopedia of Wine, Beer, Spirits and Liqueurs. Hermes House, 1998, s. 31. ISBN 978-1840380859. (ang.).
- ↑ Stuart Walton, Brian Glover: The Ultimate Encyclopedia of Wine, Beer, Spirits and Liqueurs. Hermes House, 1998, s. 33. ISBN 978-1840380859. (ang.).
- ↑ Lynette Holloway: Margaux Hemingway Is Dead; Model and Actress Was 41. The New York Times, 3 lipca 1996. [dostęp 2013-07-19]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Karta apelacji Margaux na stronie medoc-bordeaux.com. [dostęp 2013-05-19]. (fr.).