Maria Morska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 10:13, 20 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Maria Morska
Anna Frenkiel-Knastrowa
{{{alt grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia

ok. 1895
Kalisz

Data i miejsce śmierci

23 maja 1945
Warszawa

Przyczyna śmierci

atak serca

Miejsce spoczynku

Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

aktorka, publicystka, feministka

Narodowość

polska

Rodzice

Józef Frenkiel

Małżeństwo

Bronisław Knaster

Partner

Herman Rubinraut

Krewni i powinowaci

siostra Alicja Eber

Maria Morska, właściwie Anna Frenkiel, nazywana Niutą (ur. ok. 1895 w Kaliszu, zm. w maju 1945 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i kabaretowa oraz publicystka żydowskiego pochodzenia i feministka.

Ukończyła angielską szkołę z internatem w Broadstairs koło Dover[potrzebny przypis]. Po powrocie do Polski zaczęła grać w lubelskim kabarecie Wesoły Ul obok Hanki Ordonówny. Następnie wyjechała do Warszawy, gdzie otrzymała niewielką rolę w Teatrze Polskim. Później stała się znaną deklamatorką utworów skamandrytów w warszawskiej kawiarni Pod Picadorem. Nazywano ją muzą skamandrytów. Łączył ją platoniczny romans z Antonim Słonimskim, podkochiwała się w niej Anna Iwaszkiewicz, przyjaźniła się z Marią Pawlikowską-Jasnorzewską i Ireną Krzywicką. W 1914 roku jej mężem został matematyk, profesor Bronisław Knaster.

Od 1933 roku publikowała w "Wiadomościach Literackich" felietony społeczno-polityczne jako "Marjusz Dawn". Była bardzo krytyczna wobec sytuacji w nazistowskich Niemczech, którą określała słowami wariaci rzucili się na swoich lekarzy. Jednym z jej najbardziej znanych artykułów było Męczeństwo kobiety niemieckiej, dotyczące nasilającej się dyskryminacji kobiet w III Rzeszy.

Po wybuchu II wojny światowej wyjechała do Lwowa, gdzie jej mąż Bronisław Knaster w latach 1939-41 i 1944-45 był profesorem Uniwersytetu we Lwowie[1]. Po wojnie miała przedstawić ten pobyt Irenie Krzywickiej jakoby miała tam mieszkać w jednym pokoju ze swoim mężem i kochankiem Morskiej, lekarzem Hermanem Rubinrautem, inspirując Krzywicką do napisania opowiadania Zamurowany świat.

Do Warszawy Morska wróciła w 1945 roku. Rozpoczęła współpracę z "Polską Zbrojną", gdzie publikowała jako "Mariusz Dawn" (tym razem przez "i"). Zmarła na atak serca 23 maja 1945 roku. Została pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Jej dziadkiem był rabin, ojcem Józef Frenkiel (lekarz), a siostrą Alicja Eber (plastyczka).

Przypisy

Bibliografia

  • Hanna Faryna-Paszkiewicz, Opium życia, niezwykła historia Marii Morskiej, muzy skamandrytów, (wyd. Jeden Świat).
  • Sławomir Koper: Wpływowe kobiety Drugiej Rzeczypospolitej. Warszawa: Bellona, 2011, s. 377-406. ISBN 978-831-112-1454.