Marian Czajkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Cyprian Czajkowski
Ilustracja
major major
Data i miejsce urodzenia

24 września 1893
Piadyki

Data śmierci

12 grudnia 1983

Przebieg służby
Lata służby

1914 - 1934

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

3 pułk piechoty
4 pułk piechoty
36 pułk piechoty
59 pułk piechoty
25 batalion odwodowy
Centrum Wyszkolenia Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Marian Cyprian Czajkowski (ur. 24 września 1893 w majątku rodzinnym Piadyki, powiat Kołomyja zm. 12 grudnia 1983) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Marian Cyprian Czajkowski urodził się 29 września 1893 roku we Lwowie, w rodzinie Mariana i Wandy. Od 1914 roku pełnił służbę w 3 pułku piechoty. 12 kwietnia 1915 roku został ranny. Leczył się w Szpitalu Rezerwowym nr 1 w Wiedniu. Po wyleczeniu z ran został przydzielony do 8. kompanii 4 pułku piechoty. W Legionach Polskich awansował kolejno na chorążego (11 listopada 1915) i podporucznika (1 listopada 1916)[1].

19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Pełnił wówczas służbę w batalionie zapasowym 36 pułku piechoty Legii Akademickiej[2]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Wielkopolskiej Szkole Podoficerów Piechoty Nr 2 w Grudziądzu, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 59 pułk piechoty wielkopolskiej[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 266. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. 3 października 1923 roku został przeniesiony ze zlikwidowanej Centralnej Szkoły Podoficerów Zawodowych Piechoty Nr 2 w Grudziądzu do batalionu szkolnego piechoty Nr 3 w Lidzie na stanowisko dowódcy kompanii szkolnej podoficerów zawodowych, pozostając oficerem nadetatowym 59 pułku piechoty wielkopolskiej w Inowrocławiu[5][6]. 31 marca 1924 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 85. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W latach 1924–1925 dowodził batalionem szkolnym piechoty Nr 3 w Lidzie[8].

26 września 1927 roku został przeniesiony z 18 pułku piechoty w Skierniewicach do Korpusu Ochrony Pogranicza z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów piechoty[9]. Został dowódcą 25 batalionu odwodowego[10]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony do Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia w Rembertowie na stanowisko asystenta[11]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony na stanowisko oficera placu w Katowicach[12]. W 1932 roku był komendantem Placu Katowice[13]. Do 30 marca 1934 roku pełnił służbę w Komendzie Miasta Warszawa[14]. 30 marca 1934 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z pozostawieniem bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[15]. Z dniem 30 czerwca 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[16].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 21.
  2. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, poz. 789.
  3. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 180, 587.
  4. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 41, tu podano, że urodził się 27 września 1893 roku.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 293, 406, 1517.
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 64 z 3 października 1923 roku, s. 693.
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 169.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 266, 349, 1377.
  9. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 24 z 26 września 1927 roku, s. 288.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 121, 172.
  11. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 124.
  12. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 10.
  13. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 26, 508.
  14. Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 16.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 280.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]