Michał Grossek

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Józef Grossek
„Oko”, „Borowicz”
pułkownik korpusu kontrolerów pułkownik korpusu kontrolerów
Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1893
Kraków

Data i miejsce śmierci

10 lipca 1957
Przemyśl

Przebieg służby
Lata służby

1914–1945

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

Biuro Budżetowe MSWojsk.

Stanowiska

szef biura

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
obrona Lwowa
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie)
Multimedia w Wikimedia Commons
Trzech podporuczników I Brygady Legionów Polskich, od lewej: Michał Borowicz-Grossek, J. Lubicz-Sadowski, Adam Stary-Skwarczyński (ok. 1915–1917)

Michał Józef Grossek[a], ps. „Oko”, „Borowicz” (ur. 25 lutego 1893 w Krakowie, zm. 10 lipca 1957 w Przemyślu) – pułkownik korpusu kontrolerów Wojska Polskiego, Szef Wydziału Finansowego Komendy Naczelnej Związku Legionistów Polskich od 1936 roku[1], kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 lutego 1893 w Krakowie, w rodzinie Zenona (1852–1920), lekarza, i Jadwigi z Wołoszynowskich. Przed 1914 podjął studia na kierunku chemii na Politechnice Lwowskiej. Był członkiem Związku Strzeleckiego we Lwowie od października 1912[2].

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich w sierpniu 1914. Służył w szeregach 2 kompanii III batalionu, później był dowódcą plutonu w 1 kompanii VI batalionu 1 pułku piechoty w składzie I Brygady. Był ranny. Został mianowany na stopień podporucznika piechoty 5 czerwca 1915. Po kryzysie przysięgowym z września 1917 był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej we Lwowie. Tu po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego i brał udział w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej od 13 listopada 1918[2].

W Wojsku Polskim został awansowany do stopnia majora w korpusie oficerów administracji dział Kontroli Administracji ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. Służył w strukturze Wojskowej Kontroli Generalnej: w 1923 w Oddziale Kontroli Zestawienia Budżetu[5], a w 1924 służył w przemianowanym Oddziale Kontroli Budżetu i Kredytu Korpusu Kontrolerów[6]. Został awansowany na stopień podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 w korpusie oficerów kontrolerów[7][8]. Później powierzono mu pełnienie obowiązków szefa Biura Kontroli MSWojsk. W grudniu 1929 roku został zatwierdzony na stanowisku szefa Biura Kontroli[9][10]. 27 czerwca 1935 został awansowany na stopień pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 1. lokatą w korpusie oficerów kontrolerów[11]. Na początku czerwca 1935 został wybrany II wiceprezesem zarządu Towarzystwa Wiedzy Wojskowej[12].

Szef Biura Budżetowego Ministerstwa Spraw Wojskowych, które administrowało Funduszem Obrony Narodowej[13].

Po wybuchu II wojny światowej i klęsce Polski przedostał się do Rumunii, gdzie był internowany przez cały okres wojny. W połowie 1945 wrócił do kraju, zamieszkując w Wałbrzychu[2].

Zmarł w Przemyślu 10 lipca 1957.

Od 1918 jego żoną była Elżbieta z Krzynowskich[2]. Mieli córkę[14].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W Roczniku Oficerskim 1923 został określony jako „Michał Grossek-Borowicz”. W Roczniku Oficerskim 1924 określony jako „Michał Grossek”, a w Roczniku Oficerskim 1928, 1932 wymieniony jako „Michał Józef Grossek”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Związek Legionistów Polskich : 1936-1938 r. : sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1938, s. 34.
  2. ↑ a b c d Żołnierze Niepodległości ↓.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1073.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 970.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 29.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 29.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 681.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 293.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 378.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 434.
  11. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 9, s. 65, 28 czerwca 1935. 
  12. ↑ Oficerskie kursy języków obcych. Obrady delegatów T-wa wiedzy wojskowej. „Warszawski Dziennik Narodowy”. 15B, s. 9, 9 czerwca 1935. 
  13. ↑ Wacław Jędrzejewicz, Fundusz Obrony Narodowej w czasie 2-ej wojny światowej, Zeszyty Historyczne, Paryż 1962, nr 1, s. 157.
  14. ↑ Przed wojną. sempolowska.eu. [dostęp 2017-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-14)].
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 6.
  16. ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 66.
  17. ↑ M.P. z 1932 r. nr 12, poz. 16 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  18. ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 88 za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
  19. ↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  20. ↑ Honorowa Odznaka Związku Szlachty Zagrodowej. „Wschód”. Nr 114, s. 4, 22 stycznia 1939. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Grossek&oldid=71289739”