Michał Pollak (pedagog)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Michał Pollak (ur. 29 września 1888, zm. 6 maja 1968) – polski filolog klasyczny i kurator oświaty.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1894–1898 uczęszczał do szkoły ćwiczeń Męskiego Seminarium Nauczycielskiego w Krakowie, naukę kontynuował w Gimnazjum św. Anny w Krakowie, gdzie zdał maturę. W latach 1906–1910 studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po złożeniu egzaminu dla nauczycieli szkół średnich (28 listopada 1910) pracował jako nauczyciel m.in. w Krakowie, Jarosławiu i we Lwowie. 22 czerwca 1912 uzyskał stopień doktora filozofii na podstawie pracy z teorii wymowy Cycerona u Kazimierza Morawskiego[1]. Podczas wojny polsko-ukraińskiej pracował w krakowskiej ekspozyturze Rady Szkolnej Krajowej we Lwowie, gdzie pełnił funkcję referenta i sekretarza prezydialnego. Po likwidacji ekspozytury został skierowany do Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, gdzie organizował średnie szkolnictwo ogólnokształcące, prowadził akcję weryfikacji i kwalifikacji szkół średnich i organizował administrację szkolną[2]. 1 listopada 1921, po ustąpieniu z pracy w ministerstwie, został powołany do zorganizowania Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego. Pełnił funkcję wizytatora okręgowego i naczelnika Wydziału Ogólnego i stałego zastępcy kuratora krakowskiego. W latach 1925–1931 był naczelnikiem Wydziału Prezydialnego Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego[2]. Od 1931 do 1932 kurator pomorski, a w latach 1932–1936 - kurator poznański. Promował oświatę pozaszkolną, przyczynił się do rozbudowy Instytutu Bałtyckiego. Od 1 lipca 1936 do wybuchu II wojny światowej kierował Departamentem Szkolnictwa Ogólnokształcącego[3]. We wrześniu 1939 ewakuowany do Horyńgrodu nad Horyniem, powrócił do Warszawy w kwietniu 1940, gdzie pracował Komitecie Samopomocy Społecznej, Radzie Głównej Opiekuńczej i w konspiracyjnym Biurze Szkolnym Ziem Zachodnich, początkowo jako zastępca kierownika, następnie jako kierownik. Podczas powstania warszawskiego został wypędzony z Warszawy. Przeniósł się do Krakowa, gdzie pracował w Radzie Głównej Opiekuńczej[4].

Po zakończeniu działań wojennych uczył krótko w I Liceum Ogólnokształcącym w Krakowie, a następnie w latach 1945–1947 był dyrektorem Biura Ziem Odzyskanych w Ministerstwie Oświaty. Od 1947 do 1964 był wicedyrektorem Instytutu Zachodniego w Poznaniu[4].

Autor około 30 prac naukowych i artykułów- publikował m.in. w „Naszym Głosie”, „Przeglądzie Pedagogicznym”, „Oświacie i wychowaniu”, konspiracyjnej „Kulturze Polskiej”, „Przeglądzie Zachodnim”, „Polsce Zachodniej”, „Odrze” i „Nowej Szkole”[5].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był przyrodnim bratem Józefa Pollaka, kuzynem Romana Pollaka, ojcem Marzeny Pollakówny. Spoczywa na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Zdrójkowski 1982 ↓, s. 334–335.
  2. ↑ a b Zdrójkowski 1982 ↓, s. 335.
  3. ↑ Zdrójkowski 1982 ↓, s. 335–336.
  4. ↑ a b Zdrójkowski 1982 ↓, s. 336.
  5. ↑ Zdrójkowski 1982 ↓, s. 336–337.
  6. ↑ a b c d Zdrójkowski 1982 ↓, s. 337.
  7. ↑ Zdrójkowski 1982 ↓, s. 334,337.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Pollak_(pedagog)&oldid=73266920”