Michał Stefanicki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Stefanicki
major dyplomowany piechoty major dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

3 września 1891
Kołomyja

Data i miejsce śmierci

28 lutego 1955
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

do 1928

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

26 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola
Grób Michała Stefanickiego na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Michał Stefanicki (ur. 3 września 1891 w Kołomyi, zm. 28 lutego 1955 w Krakowie) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, starosta bydgoski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 września 1891 roku w Kołomyi[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Był podporucznikiem rezerwy 4 Bośniacko-Hercegowińskiego pułku piechoty[2].

19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w dowództwie 6 Armii[3]. 1 czerwca 1921 roku nadal pełnił służbę w dowództwie 6 Armii, a jego oddziałem macierzystym był 51 pułk piechoty. Obok stopnia przysługiwał mu wówczas tytuł „przydzielony do Sztabu Generalnego”[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 480. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 51 pułk piechoty[5]. W 1923 roku pełnił służbę w Sztabie Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie na stanowisku szefa Oddziału III, pozostając oficerem nadetatowym 54 pułku piechoty w Tarnopolu[6]. Z dniem 2 listopada 1923 roku został przydzielony z DOK VI do macierzystego pułku z jednoczesnym odkomenderowaniem do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza jednorocznego kursu doszkolenia. Z dniem 15 października 1924 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został ponownie przydzielony do sztabu DOK VI. Pełnił służbę w Oddziale Ogólnym, którego szefem był wówczas pułkownik Juliusz Drapella[7]. 23 maja 1927 roku został przeniesiony do 82 Syberyjskiego pułku piechoty w Brześciu na stanowisko dowódcy I batalionu[8]. 31 października 1927 roku został przeniesiony do 26 pułku piechoty we Lwowie na stanowisko dowódcy III batalionu[9][10]. Z dniem 31 grudnia 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku[11]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI”[12].

W lipcu 1934 roku został mianowany starostą grodzkim i powiatowym w Bydgoszczy[13][14]. 4 grudnia 1934 roku wszedł w skład Rady Artystyczno-Kulturalnej miasta Bydgoszczy[15].

W 1945 roku został zarejestrowany w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym w Krakowie[16].

Zmarł 28 lutego 1955 roku w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera LXX-59-17)[17].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-08-28].
  2. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 891.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, s. 773.
  4. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 163, 889.
  5. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 35.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 97, 278, 404.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 54, 254, 347.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 145.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 296.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 42, 170.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 384.
  12. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 970.
  13. ↑ Kronika. Kołomyjanin Starostą w Bydgoszczy. „Tygodnik Pokucki Zjednoczenie”. Rok VIII (Nr 29), s. 3, 15 lipca 1934. Kołomyja. [dostęp 2021-08-28]. 
  14. ↑ [Afisz] : „Święto Morza” - Program obchodów uroczystości 15-lecia odzyskania dostępu do Bałtyku Komitet Honorowy: Michał Stefanicki (Starosta Grodzki i Powiatowy), Jan Chmurowicz (Komendant Garnizonu i Dowódca 15-tej Dywizji Piechoty), Leon Barciszewski (Prezydent Miasta), Józef Schulz (Proboszcz Farny).
  15. ↑ Katarzyna Grysińska: Rada Artystyczno-Kulturalna w Bydgoszczy w latach 1934–1939. W: Barbara Mielcarek-Krzyżanowska (red.): Muzyka w instytucjach i stowarzyszeniach na Pomorzu i Kujawach. Bydgoszcz: Wydawnictwo Uczelniane AM w Bydgoszczy, 2004, s. 134. ISBN 83-920233-6-6.
  16. ↑ Straty ↓.
  17. ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-08-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Stefanicki&oldid=71020911”