Mieczysław Manek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Manek
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1897
Lwów

Data i miejsce śmierci

14 maja 1966
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

5 Pułk Piechoty
12 Pułk Piechoty
26 Pułk Piechoty
3 Batalion Saperów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)

Mieczysław Manek (ur. 25 stycznia 1897 we Lwowie, zm. 14 maja 1966 w Londynie) – kapitan saperów Wojska Polskiego, inżynier.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 stycznia 1897 we Lwowie[1].

Od 25 sierpnia 1914 do 21 sierpnia 1917 służył w Legionach Polskich. Początkowo w 3 Pułku Piechoty, a później 5 Pułku Piechoty[2]. 3 stycznia 1919 wstąpił do Wojska Polskiego[2]. 5 czerwca 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 maja 1919 podporucznikiem piechoty. Pełnił wówczas służbę w Stacji Zbornej w Krakowie[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 140. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 12 Pułk Piechoty[4]. Później został przeniesiony do 26 Pułku Piechoty we Lwowie[5]. 31 marca 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 106. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W tym samym roku był przydzielony z macierzystego 26 pp do Oddziału Ogólnego Sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[7]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do korpusu oficerów inżynierii i saperów, i macierzyście do kadry oficerów saperów z równoczesnym przydziałem do 6 Okręgowego Szefostwa Budownictwa we Lwowie na stanowisko referenta[8][9]. Następnie został przydzielony do 7 Okręgowego Szefostwa Budownictwa w Poznaniu na stanowisko referenta budownictwa, a w marcu 1931 przesunięty na stanowisko zastępcy szefa[10][1]. W sierpniu tego roku został przydzielony do Szefostwa Fortyfikacji Obszaru Warownego „Wilno”[11][12]. W grudniu 1932 został przeniesiony do 3 Batalionu Saperów w Wilnie[13]. W marcu 1934 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III[14], a z dniem 30 czerwca tego roku przeniesiony w stan spoczynku[15].

W czasie II wojny światowej przebywał w niemieckiej niewoli, w Oflagu VI E Dorsten[16]. Zmarł 14 maja 1966 w Londynie. Został pochowany na cmentarzu South London.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-07]..
  2. a b Żołnierze Niepodległości ↓.
  3. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 65 z 12 czerwca 1919, poz. 2053.
  4. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 73.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 200, 423.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924, s. 173.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 54, 186, 366.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 135.
  9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 585, 597.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931, s. 119.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931, s. 237.
  12. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 252, 483.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 424.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934, s. 136.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 280.
  16. Straty ↓.
  17. M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137.
  18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 11 listopada 1932, s. 391.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]