Mielecko-Kolbuszowsko-Głogowski Obszar Chronionego Krajobrazu
50°14′N 21°38′E/50,233333 21,633333 Jeziorko polodowcowe w przysiółku Sadykierz (część wsi Ocieka) | |
| obszar chronionego krajobrazu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Mezoregion |
Płaskowyż Kolbuszowski, Nizina Nadwiślańska, Dolina Dolnej Wisłoki, Pradolina Podkarpacka[1] |
| Data utworzenia |
1992 |
| Akt prawny |
Rozporządzenie Nr 35 Wojewody Rzeszowskiego z dnia 14 lipca 1992 r. |
| Powierzchnia |
49 706 ha |
| Obszary chronione | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 50°14′N 21°38′E/50,233333 21,633333
| |
Mielecko-Kolbuszowsko-Głogowski Obszar Chronionego Krajobrazu – obszar chronionego krajobrazu położony w północno-zachodniej części województwa podkarpackiego. Zajmuje powierzchnię 49 706 ha[2][3].
Historia i status prawny[edytuj | edytuj kod]
Obszar chronionego krajobrazu (OChK) został utworzony na mocy Rozporządzenia Nr 35 Wojewody Rzeszowskiego z dnia 14 lipca 1992 r. w sprawie zasad zagospodarowania obszarów chronionego krajobrazu na terenie województwa rzeszowskiego[2]. Po reformie administracyjnej w 1999 roku znalazł się w granicach województwa podkarpackiego. Ochrona obszaru została podtrzymana Rozporządzeniem Nr 79/05 Wojewody Podkarpackiego z dnia 31 października 2005 r. (zmienionym w roku 2005 i 2010)[2]. Aktualnie obowiązującym aktem prawnym jest Uchwała Nr XXXIX/785/13 Sejmiku Województwa Podkarpackiego z dnia 28 października 2013 r. (zmieniona w 2016 i 2017 roku)[2].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Obszar znajduje się na terenie gmin: Cmolas, Kolbuszowa, Niwiska (powiat kolbuszowski), Mielec, Przecław, Tuszów Narodowy (powiat mielecki), Ostrów, Sędziszów Małopolski (powiat ropczycko-sędziszowski) oraz Głogów Małopolski i Świlcza (powiat rzeszowski)[3].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Dominuje krajobraz leśno-rolniczy[2]. Ponad połowę obszaru pokrywają lasy, które stanowią pozostałość dawnej Puszczy Sandomierskiej[4]. Obszar charakteryzuje się dużą różnorodnością środowisk – od piaszczystych wydm do bagien, torfowisk i wód[2]. Występują tu takie zbiorowiska roślinne jak: bory sosnowe i mieszane, lasy mieszane, olsy, łęgi, kwaśne łąki, szuwary oczeretowe i mannowe, zbiorowiska wydmowe, ziołoroślowe, trzęślicowe, łąki ostrożeniowe i rajgrasowe[2].
Spośród roślin chronionych występują tu m.in.: rosiczka okrągłolistna, długosz królewski, grzybienie białe, gnidosz rozesłany[5]. Z ciekawszych ssaków i ptaków występują tu m.in.: łoś, bóbr europejski, wilk, czapla biała oraz bocian czarny[5].
Formy ochrony przyrody[edytuj | edytuj kod]
Na terenie OChK znajduje się 5 rezerwatów przyrody: Buczyna w Cyrance na Płaskowyżu Kolbuszowskim, Jaźwiana Góra, Końskie Błota, Pateraki i Zabłocie[1].
Część OChK pokrywa się z obszarami sieci Natura 2000: „Puszcza Sandomierska” PLB180005 i „Dolna Wisłoka z dopływami” PLH180053[1].
Nadzór[edytuj | edytuj kod]
Nadzór nad OChK sprawuje Marszałek Województwa Podkarpackiego[2][3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Na podstawie interaktywnej mapy na stronie Geoserwisu GDOŚ
- ↑ a b c d e f g h Mielecko-Kolbuszowsko-Głogowski Obszar Chronionego Krajobrazu. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-01-30].
- ↑ a b c Uchwała Nr XXXIX/785/13 Sejmiku Województwa Podkarpackiego z dnia 28 października 2013 r. w sprawie Mielecko-Kolbuszowsko-Głogowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. [w:] Dz. Urz. Województwa Podkarpackiego poz. 3588 [on-line]. 2013-11-12. [dostęp 2019-01-30].
- ↑ Obszary chronionego krajobrazu. Nadleśnictwo Kolbuszowa – Lasy Państwowe. [dostęp 2019-01-30].
- ↑ a b Powiat kolbuszowski. [w:] epodkarpacie.com – Podkarpacki Portal Turystyczny [on-line]. [dostęp 2019-01-30].