Mike Okoro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mike Okoro
Pełne imię i nazwisko

Mike Emmanuel Okoro

Data i miejsce urodzenia

30 grudnia 1981
Enugu

Wzrost

175 cm

Pozycja

środkowy napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1994–1997 Kogi United FC
1997–1998 Bendel Insurance FC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1998–1999 Bendel Insurance FC
2000 GKS Katowice 14 (1)
2000–2001 Amica Wronki 2 (0)
2000–2001 → Amica II Wronki
2001–2002 Indian Telephone Industries 20 (7)
2002–2004 Kingfisher East Bengal FC 37 (20)
2004–2005 Sparta Szamotuły
2005–2006 Kingfisher East Bengal FC 12 (1)
2006–2009 Mohammedan SC
2009 Sparta Szamotuły
2010 JCT FC 13 (5)
2011 Grom Plewiska
2011–2013 Świt Piotrowo
2014–2015 Pogoń Lwówek 18 (2)
2015–2016 Sokół Pniewy 9 (4)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Mike Emmanuel Okoro (ur. 30 grudnia 1981 w Enugu) – nigeryjski piłkarz występujący na pozycji napastnika.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Grę w piłkę nożną rozpoczął w wieku 13 lat w klubie Kogi United FC z miasta Lokoja[1]. Następnie trenował w Bendel Insurance FC, gdzie w 1998 roku rozpoczął karierę na poziomie seniorskim w Nigeria Premier League[1]. Na początku 2000 roku, za pośrednictwem menedżera Ryszarda Szustera, został zawodnikiem GKS Katowice (II liga)[2][3]. W rundzie wiosennej sezonu 1999/00 rozegrał 14 ligowych spotkań w których zdobył 1 bramkę w meczu przeciwko KP Konin/Bydgoszcz (4:0)[4][5]. Na zakończenie rozgrywek jego klub zajął w tabeli 2. lokatę, uzyskując tym samym awans do I ligi[6]. Wkrótce po tym Okoro otrzymał zgodę na poszukiwanie nowego pracodawcy i odbył testy w Górniku Zabrze, jednak trener Mieczysław Broniszewski nie zdecydował się go zatrudnić[7]. W trakcie rundy jesiennej sezonu 2000/01, w której nie zaliczył żadnego ligowego występu w barwach GKS Katowice, opuścił zespół.

Jesienią 2000 roku podpisał kontrakt z Amiką Wronki prowadzoną przez Stefana Majewskiego[8][9] i został włączony do składu drużyny rezerw[10][11]. 31 marca 2001 zadebiutował w I lidze w przegranym 1:2 meczu ze Stomilem Olsztyn, w którym wszedł na boisko w 83. minucie za Remigiusza Sobocińskiego. W maju 2001 wygrał z Amiką II Puchar Polski na szczeblu okręgu poznańskiego[11]. Ogółem w pierwszym zespole Amiki wystąpił w 2 ligowych spotkaniach oraz 1 meczu Pucharu Ligi, nie zdobył żadnej bramki[12]. Latem 2001 roku odszedł do hinduskiego klubu Indian Telephone Industries, dla którego rozegrał w NFL 20 spotkań i strzelił 7 goli[13]. W kwietniu 2002 roku został graczem Kingfisher East Bengal FC[14][13], z którym w sezonach 2002/03 i 2003/04 wywalczył mistrzostwo Indii oraz wygrał Klubowe Mistrzostwa ASEAN 2003, zdobywając bramkę w meczu finałowym przeciwko BEC Tero Sasana FC (3:1)[15][16].

W sezonie 2004/05 był zawodnikiem występującej w klasie okręgowej Sparty Szamotuły[17][18][19]. Latem 2005 roku odbył testy w szwedzkim klubie Landskrona BoIS (Allsvenskan)[20][21] oraz Lechu Poznań (I liga)[10][18][22]. We wrześniu 2005 roku powrócił do Kingfisher East Bengal FC, podpisując dziesięciomiesięczną umowę[17][19]. W latach 2006–2009 był piłkarzem Mohammedan SC, z którego odszedł po spadku z I-League w sezonie 2008/09. W drugiej połowie 2009 roku ponownie grał w Sparcie Szamotuły, skąd w przerwie zimowej sezonu 2009/10 przeniósł się do JTC FC (I-League)[23]. Od 2011 roku, w końcowym etapie kariery, grał w polskich amatorskich zespołach występujących na poziomie IV ligi i klasy okręgowej: Gromie Plewiska, Świcie Piotrowo, Pogoni Lwówek oraz Sokole Pniewy[24][25].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

Będąc zawodnikiem Kingfisher East Bengal FC we wrześniu 2003 roku został ukarany grzywną 30 tys. rupii i jednym meczem zawieszenia za naruszenie nietykalności cielesnej sędziego podczas spotkania ligowego[26]. W marcu 2006 roku oznajmił publicznie, iż nie ma więcej ochoty występować w tym klubie i byłby skłonny przenieść się do Mohun Bagan AC[27]. Przed sezonem 2007/08 został ukarany grzywną 1,2 mln rupii za podpisanie umowy z klubem JCT FC, mimo obowiązywania jego kontraktu z Mohammedan SC[28]. W grudniu 2008 roku, podczas trakcie sesji treningowej Mohammedan SC, uderzył w twarz dziennikarza, co wywołało szarpaninę pomiędzy obecnymi na obiekcie zawodnikami, działaczami i kibicami[29].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Należy do grupy etnicznej Ibo[30]. We wrześniu 2003 roku jego córka Juliette, którą miał z ówczesną żoną Melline, zmarła w dwa miesiące po urodzeniu[31]. W 2006 roku wraz ze swoją irlandzką partnerką Barbarą Ryan adoptował hinduską dziewczynkę imieniem Matee[17].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Kingfisher East Bengal FC
Amica II Wronki

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Okoro aiming to play in Germany. timesofindia.indiatimes.com. [dostęp 2020-01-27]. (ang.).
  2. ↑ Posiłki z Afryki w GKS?. sportdziennik.com. [dostęp 2020-01-27]. (pol.).
  3. ↑ Oni grali w ekstraklasie. afrykagola.pl. [dostęp 2020-01-27]. (pol.).
  4. ↑ GKS Katowice 1999/00. skladyfutbol.pl. [dostęp 2020-01-26]. (pol.).
  5. ↑ II liga piłkarska: GKS Katowice i Śląsk nie tracą tempa. sport.interia.pl. [dostęp 2020-01-27]. (pol.).
  6. ↑ Poland 1999/2000. rsssf.com. [dostęp 2020-01-27]. (ang.).
  7. ↑ Mercato: Summer 2000. mogiel.net. [dostęp 2020-01-28]. (ang.).
  8. ↑ Amica Wronki przed sezonem. sport.pl. [dostęp 2020-01-27]. (pol.).
  9. ↑ Czerwone derby w Kościanie. poznan.naszemiasto.pl. [dostęp 2020-01-28]. (pol.).
  10. ↑ a b Lech wygrał w Trzemesznie. sport.pl. [dostęp 2020-01-27]. (pol.).
  11. ↑ a b Puchar Polski okręgu poznańskiego dla rezerw Amiki Wronki. poznan.wyborcza.pl. [dostęp 2020-01-28]. (pol.).
  12. ↑ Afrykańczycy w Amice Wronki. afrykapolska.blox.pl. [dostęp 2020-01-27]. (pol.).
  13. ↑ a b Okoro ours, say East Bengal. timesofindia.indiatimes.com. [dostęp 2020-01-27]. (ang.).
  14. ↑ Season ending transfers 2002. indianfootball.de. [dostęp 2020-01-28]. (ang.).
  15. ↑ East Bengal’s greatest hour: the 2003 ASEAN Cup triumph. sportskeeda.com. [dostęp 2020-01-27]. (ang.).
  16. ↑ ASEAN Club Championship 2003. rsssf.com. [dostęp 2020-01-27]. (ang.).
  17. ↑ a b c EB's Okoro scores winner. timesofindia.indiatimes.com. [dostęp 2020-01-27]. (ang.).
  18. ↑ a b Gorący sparing. poznan.naszemiasto.pl. [dostęp 2020-01-27]. (pol.).
  19. ↑ a b Mike Okoro raring to go. telegraphindia.com. [dostęp 2020-01-28]. (ang.).
  20. ↑ En match men inga svar. hd.se. [dostęp 2020-01-28]. (szw.).
  21. ↑ Så het är din klubb i höst. aftonbladet.se. [dostęp 2020-01-27]. (szw.).
  22. ↑ Zjednoczeni Trzemeszno 0-4 Lech Poznań. 90minut.pl. [dostęp 2020-01-27]. (pol.).
  23. ↑ I-League Comment: The two Nigerian strikers have come to JCT’s rescue. goal.com. [dostęp 2020-01-28]. (ang.).
  24. ↑ Lwówek. Byli piłkarze z Ekstraklasy w Pogoni. nowytomysl.naszemiasto.pl. [dostęp 2020-01-27]. (pol.).
  25. ↑ "Trzy szybkie do..." Sokół Pniewy. peryferiafutbolu.pl. [dostęp 2020-01-27]. (pol.).
  26. ↑ IFA lets off players lightly - Barreto, Okoro among 7 banned for a match. telegraphindia.com. [dostęp 2020-01-28]. (ang.).
  27. ↑ Okoro wants to play for Mohun Bagan. telegraphindia.com. [dostęp 2020-01-28]. (ang.).
  28. ↑ IFA slaps heavy fines on Okoro and Tombo. zeenews.india.com. [dostęp 2020-01-28]. (ang.).
  29. ↑ Journalist slapped by Mohammedan Sporting's Nigerian player. sify.com. [dostęp 2020-02-05]. (ang.).
  30. ↑ Sylwetka nigeryjskiego piłkarza Richarda Shittu, który w Tychach znalazł się z… miłości. sport.pl. [dostęp 2020-01-27]. (pol.).
  31. ↑ Okoro loses baby. telegraphindia.com. [dostęp 2020-01-27]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mike_Okoro&oldid=72997710”