Minnie Hauk
.jpg)
| |
| Imię i nazwisko |
Amalia Mignon Hauck |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Minnie Hauk, właśc. Amalia Mignon Hauck[1][2] (ur. 16 listopada 1851 w Nowym Jorku, zm. 6 lutego 1929 w Triebschen[1][2]) – amerykańska śpiewaczka, początkowo sopran dramatyczny, później mezzosopran.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Była córką cieśli pochodzącego z Niemiec, który wyemigrował do Stanów Zjednoczonych po wydarzeniach Wiosny Ludów i ożenił się z Amerykanką[2]. Imię Mignon otrzymała na cześć bohaterki powieści Johanna Wolfganga von Goethego Lata nauki Wilhelma Meistra[2]. Jako dziecko przeprowadziła się z rodzicami do Atchison w stanie Kansas, a następnie do Nowego Orleanu, gdzie rozpoczęła publiczne występy jako śpiewaczka[2]. Na scenie operowej zadebiutowała w 1866 roku w prywatnym teatrze Leonarda Jerome’a na Brooklynie jako Amina w Lunatyczce Vincenzo Belliniego[1][2]. W 1867 roku wystąpiła w roli Julii w amerykańskiej prapremierze Romea i Julii Charles’a Gounoda[1][2]. W 1868 roku wyjechała do Europy, gdzie występowała w Londynie i Paryżu, w latach 1868–1870 odbyła podróż do Petersburga i Moskwy[1][2]. Od 1870 roku śpiewała w Wiedniu, a później w Berlinie i Budapeszcie[1].
Po powrocie do Stanów Zjednoczonych wystąpiła w amerykańskich prapremierach Carmen Georges’a Bizeta (1868) i Manon Jules’a Masseneta[1][2]. W 1891 roku wystąpiła jako Selika w Afrykance Giacomo Meyerbeera na deskach nowojorskiej Metropolitan Opera, jednak na skutek konfliktów z zarządem odeszła z tego teatru i założyła własny zespół operowy, z którym dała w Chicago prapremierowe przedstawienie Rycerskości wieśniaczej Pietro Mascagniego[2]. Niedługo potem wycofała się ze sceny operowej i wyjechała do Szwajcarii wraz z mężem, baronem Ernstem von Hesse-Wartegg[1][2]. Po jego śmierci przeprowadziła się do Berlina[1][2]. Na skutek kryzysu gospodarczego po I wojnie światowej utraciła majątek, śpiewaczka Geraldine Farrar zorganizowała wówczas w Stanach Zjednoczonych zbiórkę na jej rzecz[2].
Opublikowała autobiografię Memories of a Singer (Londyn 1925)[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 107. ISBN 83-224-0453-0.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1487. ISBN 978-0-02-865528-4.