Mirów (województwo śląskie)
50°36′53″N 19°28′05″E/50,614722 19,468056
| wieś | |
 Widok miejscowości z Zamku Mirów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
184[2] |
| Strefa numeracyjna |
34 |
| Kod pocztowy |
42-320[3] |
| Tablice rejestracyjne |
SMY |
| SIMC |
0139206 |
Położenie na mapie gminy Niegowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu myszkowskiego  | |
| 50°36′53″N 19°28′05″E/50,614722 19,468056[1]
| |
| Strona internetowa | |
Mirów – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, w gminie Niegowa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Miejscowość położona jest na Szlaku Orlich Gniazd, w obrębie Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych. Znajdują się w niej pozostałości XIV-wiecznego zamku. Obecnie zamek jest własnością prywatną w rękach rodziny Laseckich i prowadzone są prace wykopaliskowe oraz zabezpieczeniowe murów.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość ma metrykę średniowieczną i wymieniana jest od XIV wieku. W 1399 hereditas Mirow, 1446 villa Mirow sub castro, 1487 villa Myrow, 1489 Mÿrow villa, 1529 Mirowo[4].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki o miejscowości datowane są na XIII wiek. W tymże wieku Mirów jako osada obronna został zniszczony przez Tatarów. Miejscowość założona została na prawie polskim. W późniejszym okresie zbudowany został w niej murowany zamek przez Kazimierza Wielkiego[4].
W XIV wieku miejscowość staje się własnością Krystyna z Kozichgłów. W 1424 król polski Władysław Jagiełło na prośby Krystyna przenosi jego wsie leżące w ziemi krakowskiej: Choroń, Oltowiec, Mirów, Kotowice, Postawczowice, Jaworznik, Dupice, Żerkowice, Siamoszyce, Giebołtów, Kowalów i Kowalików z prawa polskiego na prawo średzkie[4].
Pod koniec XV wieku król polski Kazimierz IV Jagiellończyk podarował ją szlacheckiemu rodowi Myszkowskich, którzy rozbudowali zamek i przyczynili się do rozwoju miejscowości[5][6].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Między zamkiem w Mirowie a zamkiem w Bobolicach znajduje się pasmo skał wapiennych zwanych Mirowskimi Skałami, stanowiące atrakcyjny rejon wspinaczki sportowej. Znajduje się tu ponad 150 dróg wspinaczkowych, w większości ubezpieczonych ringami, o trudnościach od III do VI.5+. Wysokość skał waha się od 5 do 30 metrów. Ponieważ skały znajdują się na terenie prywatnym, wspinać się można tylko pod warunkiem akceptacji regulaminu, poświadczonej podpisem złożonym w "książce wyjść" dostępnej na terenie posesji sołtysa wsi Mirów.
Film[edytuj | edytuj kod]
- 1986: Przyjaciel wesołego diabła; (reż. Jerzy Łukasiewicz) – jednym z plenerów jest zamek w Mirowie.
- 1988: Pan samochodzik i praskie tajemnice; (reż. Kazimierz Tarnas) – jedna ze scen została nakręcona w zamku w Mirowie.
- 1991: Nad rzeką, której nie ma; (reż. Andrzej Barański) – jedna ze scen w tym filmie została nakręcona przed ruinami zamku z widocznym charakterystycznym ostańcem obok[7].
Zobacz też: Mirów, Mirowo, Mirów Nowy, Mirów Stary, Mirówek
-
Ruiny zamku w Mirowie -
Kaplica pw. Stanisława Biskupa Męczennika -
Jeden ze znajdujących się w pobliżu zamku ostańców -
Budynek w Mirowie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 81068
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 797 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c Bukowski 2011 ↓.
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich t. VI, hasło "Mirów". nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego, 1883. s. 498. [dostęp 2019-06-25].
- ↑ Historia Mirowa na stronie gminy Niegowa. [dostęp 2008-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-19)].
- ↑ Film Polski.PL: Nad rzeką której nie ma. 2010-01-01. [dostęp 2011-09-02]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mirów wieś. W: Waldemar Bukowski: Słownik historyczno-geograficzny województwa krakowskiego w średniowieczu, Cz. IV, zesz. 3, (Mieszczyński Staw - Mogilany). Kraków: Wydawnictwo Naukowe Societas Vistulana, 2011, s. 535-546. ISBN 978-83-61033-50-9.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wieś Mirów w Słowniku historyczno-geograficznym województwa krakowskiego w średniowieczu (online).
- Mirów (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 498.
