Monika Milewska

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Monika Milewska
Ilustracja
Monika Milewska, fot. Anna Jakubowska
Data i miejsce urodzenia

9 marca 1972
Gdańsk

Zawód, zajęcie

antropolog historii, poetka, eseistka, dramatopisarka

Multimedia w Wikimedia Commons

Monika Elżbieta Milewska (ur. 9 marca 1972 w Gdańsku[1]) – polska eseistka, dramatopisarka, poetka, tłumaczka, historyk i antropolog kultury.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się jako córka Wojciecha Milewskiego, artysty fotografika i edukatora fotograficznego[2]. Ukończyła V Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego w Gdańsku Oliwie. Jest absolwentką historii Uniwersytetu Warszawskiego (magisterium 1995[1], doktorat 2000), Szkoły Nauk Społecznych przy Instytucie Filozofii i Socjologii PAN w Warszawie oraz Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales w Paryżu. W latach 2002-2008 pracowała jako adiunkt w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN w Warszawie. Od 2009 adiunkt w Zakładzie Etnologii Instytutu Archeologii Uniwersytetu Gdańskiego. Stypendystka m.in. Ministra Kultury, Ministra Edukacji Narodowej, rządu Francji i rządu Włoch, miesięcznika „Polityka”, Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, amerykańskiej Fundacji A. Mellona, International Writers and Translator's Center w Rodos oraz Baltic Centre for Writers and Translators w Visby. Sekretarz Gdańskiego Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Nominowana do Nagrody Głównej VI Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina 2000. Za książkę Ocet i łzy. Terror Wielkiej Rewolucji Francuskiej jako doświadczenie traumatyczne była nominowana do Nagrody Literackiej „Nike” 2003[3]. Słuchowisko jej autorstwa Podróż na Księżyc otrzymało Grand Prix XV Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji „Dwa Teatry” w Sopocie w 2015 r.[4] Autorka powieści o najdłuższym gdańskim falowcu pt. Latawiec z betonu[5], za którą otrzymała w 2019 roku Pomorską Nagrodę Literacką „Wiatr od Morza” za rok 2018[6][7]. Nagrodę tę pisarka otrzymała powtórnie w październiku 2022 roku za książkę „Ślepa kuchnia. Jedzenie i ideologia w PRL”[8].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Eseje[edytuj | edytuj kod]

  • Ocet i łzy. Terror Wielkiej Rewolucji Francuskiej jako doświadczenie traumatyczne (słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2002, drugie wydanie 2018)
  • Bogowie u władzy. Od Aleksandra Wielkiego do Kim Dzong Ila. Antropologiczne studium mitów boskiego władcy (słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2012)

Poezja[edytuj | edytuj kod]

  • Podróż na koniec świata (Żak, Gdańsk 2002)
  • Papierowe okręty (Nowy Świat, Warszawa 2005)[9]
  • Płacz komety (Nowy Świat, Warszawa 2012)[10]
  • Królowa karnawału (Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, Warszawa 2020)[11]

Wybrane sztuki teatralne[edytuj | edytuj kod]

  • Savonarola, słuchowisko w Teatrze Polskiego Radia w reż. Janusza Kukuły, 1995
  • Dzieje sławnego Rodryga – premiera w 2008 w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki w Opolu w reż. Mariana Pecko
  • Wiewiórka – premiera w 2006 w Teatrze Animacji w Poznaniu w reż. Marcina Jarnuszkiewicza; słuchowisko w Teatrze Polskiego Radia w reż. Anny Wieczur-Bluszcz, 2017
  • Podróż na księżyc – słuchowisko w Dwójce w reż. Anny Wieczur-Bluszcz, w rolach głównych Jan Englert i Jerzy Radziwiłowicz, 2014
  • Dzień w którym umarł Prokofiew – słuchowisko w Dwójce w reż. Dariusza Błaszczyka z Mariuszem Bonaszewskim w roli Szostakowicza, 2017
  • Dziś umarł Prokofiew, premiera w 2019 w Teatrze Mumerus w Krakowie w reż. Wiesława Hołdysa
  • Falowiec, spektakl telewizyjny w reż. Jakuba Pączka, cykl „Teatroteka”, Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, w roli głównej Janusz Chabior, 2018
  • Latawiec z betonu, słuchowisko w Trójce w reż. Wawrzyńca Kostrzewskiego, w roli głównej Piotr Adamczyk, 2019
  • Beton, adaptacja i reżyseria Michał Derlatka, Teatr Miniatura, monodram w wykonaniu Wojciecha Stachury, 2020

Proza[edytuj | edytuj kod]

Publikacje naukowe[edytuj | edytuj kod]

  • Ślepa kuchnia : jedzenie i ideologia w PRL, Warszawa 2021[12]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • 2013 – II nagroda ex aequo w jubileuszowym konkursie zamkniętym na słuchowisko zorganizowanym przez Program II Polskiego Radia i Stowarzyszenie Autorów ZAiKS za utwór Podróż na Księżyc[13]
  • 2015 – Grand Prix XV Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji „Dwa Teatry” w Sopocie za tekst słuchowiska Podróż na Księżyc
  • 2016 - nominacja do nagrody Prix Italia za słuchowisko Podróż na Księżyc
  • 2016 – laureatka Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury[14]
  • 2016 – II nagroda w jubileuszowym konkursie zamkniętym na słuchowisko zorganizowanym przez Program II Polskiego Radia i Stowarzyszenie Autorów ZAiKS za utwór Dzień w którym umarł Prokofiew[15]
  • 2016 – wyróżnienie w konkursie zamkniętym na sztukę telewizyjną do projektu Teatroteka zorganizowanym przez ZAiKS i Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie za utwór Falowiec[16]
  • 2017 – Honorowa Nagroda Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w dziedzinie literatury za całokształt twórczości, ze szczególnym uwzględnieniem teatru radiowego i lalkowego[17]
  • 2017 - nominacja do nagrody Prix Italia za słuchowisko Dzień w którym umarł Prokofiew
  • 2019 - Pomorska Nagroda Literacka "Wiatr od morza" za książkę Latawiec z betonu
  • 2019 - nagroda za tekst dramatyczny oraz nagroda dziennikarzy i krytyków dla najlepszego spektaklu na festiwalu Teatroteka Fest 2019 za Falowiec[18]
  • 2020 - nagroda Platinum Remi w kategorii Independent Shorts - Comedy - Black/Dark na międzynarodowym festiwalu World Fest Houston dla spektaklu Falowiec[19]
  • 2022 - Pomorska Nagroda Literacka "Wiatr od morza" za książkę Ślepa kuchnia. Jedzenie i ideologia w PRL

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 715
  2. ↑ MILEWSKI WOJCIECH, artysta fotografik – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2022-10-24].
  3. ↑ Nagroda Nike 2003 [online], nike.org.pl [dostęp 2015-11-28].
  4. ↑ „Podróż na księżyc”. Grand Prix „Dwóch Teatrów” dla słuchowiska Dwójki! [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2015-12-21].
  5. ↑ Autorka "Latawca z betonu" mieszka w wielkiej płycie, pisze o falowcu, marzy o mieszkaniu w dworku [online], Radio Gdańsk, 19 kwietnia 2018 [dostęp 2022-10-25] (pol.).
  6. ↑ Gdańskie Centrum Multimedialne, Gdańskie Centrum Multimedialne, Pomorska Nagroda Literacka przyznana. POZNAJ LAUREATÓW [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2022-10-25] (pol.).
  7. ↑ Książka o falowcu Literacką Książką Roku. Wręczono nagrody "Wiatr od morza" [online], trojmiasto.pl, 25 października 2019 [dostęp 2021-12-01] (pol.).
  8. ↑ Gdańskie Centrum Multimedialne, Gdańskie Centrum Multimedialne, Pomorska Nagroda Literacka przyznana. Wśród laureatów Monika Milewska i Janusz Dargacz [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2022-10-25] (pol.).
  9. ↑ Monika Milewska, Papierowe okręty, wyd. 1, Warszawa: Nowy Świat, 2005, ISBN 83-7386-128-9, OCLC 61749138 [dostęp 2022-02-04].
  10. ↑ Monika Milewska, Płacz komety, Warszawa: Wydawnictwo Nowy Świat, 2012, ISBN 978-83-7386-442-9, OCLC 805126834 [dostęp 2022-02-04].
  11. ↑ Monika Milewska, Królowa karnawału, Warszawa: Stowarzyszenie Pisarzy Polskich. Oddział Warszawa, 2020, ISBN 978-83-959291-4-4, OCLC 1236062067 [dostęp 2022-02-04].
  12. ↑ Ślepa kuchnia, [w:] Katalogi Biblioteki Narodowej [online].
  13. ↑ Silna reprezentacja polskich dramaturgów. Konkurs na słuchowisko rozstrzygnięty!, „PolskieRadio.pl” [dostęp 2016-10-24].
  14. ↑ Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. gdansk.pl, 2016-06-23. [dostęp 2016-06-23]. (pol.).
  15. ↑ Konkurs na słuchowisko rozstrzygnięty!, „PolskieRadio.pl” [dostęp 2016-10-24].
  16. ↑ Stowarzyszenie Autorów ZAiKS, Młodzi dramatopisarze z nagrodami ZAiKS-u i WDFiF [online], Stowarzyszenie Autorów ZAiKS [dostęp 2018-11-30].
  17. ↑ Gala wręczenia nagród za Pomorską Grafikę Roku 2016, „www.gdansk.pl” [dostęp 2017-11-17] (pol.).
  18. ↑ Zwycięzcy III edycji TEATROTEKI FEST. „Słabi” z największą liczbą nagród [online], media.instytut-teatralny.pl [dostęp 2021-11-30] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-01] (pol.).
  19. ↑ Premiera spektaklu „Falowiec” w TVP Kultura i TVP Kultura 2 – SATinfo24.pl [online] [dostęp 2021-11-30] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Monika_Milewska&oldid=72231739”