NNS Obuma
| Klasa | |
|---|---|
| Typ |
pojedynczy okręt |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
9 kwietnia 1964 |
| Wodowanie |
12 kwietnia 1965 |
 Nigeryjska Marynarka Wojenna
| |
| Nazwa |
Nigeria (1964) |
| Wejście do służby |
16 września 1965 |
| Wycofanie ze służby |
poł. lat 80. XX w. |
| Los okrętu |
hulk szkolny |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1724 ts standard |
| Długość |
109,8 m |
| Szerokość |
11,3 m |
| Zanurzenie |
3,5 m |
| Napęd | |
| 4 silniki wysokoprężne, moc 16 000 bhp, 2 śruby | |
| Prędkość |
26 węzłów |
| Zasięg |
3500 Mm przy 15 w |
| Uzbrojenie | |
| • 2 działa uniwersalne 102 mm L/45 (1×II) • 4 działa plot. 40 mm L/60 (4×I) • miotacz bomb głębinowych Squid (1×III) | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| 1 śmigłowiec (możliwość bazowania) | |
| Załoga |
216 |
NNS Obuma, początkowo Nigeria – fregata marynarki wojennej Nigerii, zbudowana w Holandii, w służbie od 1965 roku do lat 80. Stanowiła pojedynczy okręt i była okrętem flagowym Nigeryjskiej Marynarki Wojennej. Nosiła numer burtowy F 87.
Wyporność pełna okrętu wynosiła 2000 ton, a napędzały go silniki wysokoprężne, pozwalające na osiąganie prędkości 26 węzłów. Uzbrojenie stanowiły dwa działa uniwersalne kalibru 102 mm i pięć dział przeciwlotniczych kalibru 40 mm, a do zwalczania okrętów podwodnych służył miotacz bomb głębinowych Squid. Mógł przenosić śmigłowiec.
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Fregata „Nigeria” była pierwszym dużym okrętem Nigeryjskiej Marynarki Wojennej, a przy tym jej drugim nowo zbudowanym okrętem po patrolowcu „Enugu”[1]. Jej budowę zamówiono w Holenderskim Biurze Budownictwa Okrętowego NEVESBU, za cenę 3,5 miliona funtów szterlingów[2]. Miała ona pełnić funkcję okrętu eskortowego (fregaty), a zarazem okrętu szkolnego dla kadr marynarki nigeryjskiej i jej okrętu flagowego[2]. Przed ukończeniem okrętu, w 1965 roku Holandia wypożyczyła Nigerii stary poamerykański patrolowiec „Ogoja”[1].
Stępkę pod budowę fregaty położono w holenderskiej stoczni Wilton-Fijenoord 9 kwietnia 1964 roku, a kadłub wodowano 12 kwietnia 1965 roku[3]. Okręt wszedł do służby 16 września 1965 roku[4]. Otrzymał nazwę „Nigeria” jako drugi, po trałowcu wycofanym w 1962 roku[1]. Nosił numer burtowy F 87[4].
Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]
Architektura i kadłub[edytuj | edytuj kod]
Okręt miał gładkopokładowy kadłub, przy czym dolna kondygnacja przedniej części nadbudówki stanowiła nadbudowę, ze ścianami stanowiącymi przedłużenie burt[5]. Prosta dziobnica była silnie wychylona do przodu, a pokład na dziobie miał spory wznios[5]. Na pokładzie dziobowym umieszczone było zdwojone stanowisko armat kalibru 102 mm z maską przeciwodłamkową[5]. Całe śródokręcie zajmowała piętrowa nadbudówka, z podwyższoną nadbudówką dziobową z przeszklonym pomostem nawigacyjnym i kratownicowym masztem[5]. Pojedynczy opływowy komin znajdował się pośrodku długości okrętu, a za nim był lekki niski maszt[5]. Na całej rufie znajdowało się lądowisko dla śmigłowca, umieszczone ponad pokładem górnym, stanowiące przedłużenie pierwszej kondygnacji nadbudówki[5].
Wyporność standardowa okrętu wynosiła 1724 ts (ton angielskich), a pełna 2000 ts[3]. Długość całkowita wynosiła 109,8 m, a między pionami 104 m[3]. Szerokość wynosiła 11,3 m, a zanurzenie 3,5 m[3].
Załoga okrętu składała się z 216 ludzi[3].
Uzbrojenie[edytuj | edytuj kod]
Uzbrojenie główne stanowiły dwie brytyjskie armaty uniwersalne kalibru 102 mm o długości lufy 45 kalibrów (L/45) w podwójnym stanowisku Mk 19 z maską przeciwodłamkową na dziobie[2]. Uzbrojenie to uzupełniały cztery automatyczne armaty przeciwlotnicze kalibru 40 mm Mk 7 L/60 w pojedynczych stanowiskach na rogach śródokręcia: dwie na piętrze z przodu nadbudówki i dwie po bokach nadbudówki przed lądowiskiem śmigłowca[2][4][a].
Broń podwodną stanowił brytyjski trzylufowy miotacz bomb głębinowych Squid[3].
Z lądowiska na rufie mógł operować śmigłowiec, lecz okręt nie posiadał hangaru do jego stałego bazowania. Przy tym, pierwsze śmigłowce dla lotnictwa morskiego (Westland Lynx) Nigeria zakupiła w 1981 roku[6].
Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Wyposażenie radioelektroniczne okrętu było pochodzenia brytyjskiego[2]:
- radar Type 293 (dozoru ogólnego)[7]
- radar Type 275 (kierowania ogniem)[7]
- radar Plessey AWS-4[2]
- sonar Type 170 (kierowania ogniem wyrzutni Squid)[7]
- sonar Type 174 (poszukiwawczy, zdemontowany w 1977)[7]
Napęd[edytuj | edytuj kod]
Napęd stanowiły cztery niemieckie silniki wysokoprężne MAN 16 V8B o łącznej mocy 16 000 bhp[3]. Napędzały one dwie śruby, pozwalając na osiąganie prędkości maksymalnej 26 węzłów[3]. Zasięg przy prędkości ekonomicznej 15 węzłów wynosił 3500 mil morskich[3].
Służba[edytuj | edytuj kod]
„Nigeria” była największym okrętem marynarki nigeryjskiej i jej okrętem flagowym do chwili wejścia do służby fregaty „Aradu” w 1982 roku[1]. Służyła podczas wojny domowej z separatystyczną Biafrą w latach 1967–70[1]. Używana była do celów reprezentacyjnych, odbywając wizyty zagraniczne, w tym rejs do Wybrzeża Kości Słoniowej, Senegalu i innych krajów Afryki zachodniej[8]. W 1973 roku była remontowana w Birkenhead, a w październiku 1977 roku w Schiedam[4][b]. W 1981 roku okręt został przemianowany na „Obuma”[2].
Na 1983 rok planowano remont okrętu, lecz z powodu braku funduszy marynarki nigeryjskiej nie doszedł on do skutku, po czym fregata utraciła sprawność i możliwość wychodzenia w morze[2]. Została następnie przekształcona w stacjonarny hulk szkolny w Sapele, w której funkcji m.in. służyła w 1991 roku[9]. Dalsze losy okrętu są nieznane w popularnych publikacjach; jako hulk nie jest on już wykazywany w rocznikach flot[10].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Starszy rocznik Jane’s Fighting Ships 1975-76 ↓, s. 253 podawał pięć armat 40 mm, bez szczegółów w zakresie rozmieszczenia
- ↑ Informacja o remoncie w 1973 roku może być błędna, gdyż istnieje film z wizyty okrętu w Ghanie po remoncie w Wielkiej Brytanii, datowany na 19 sierpnia 1972.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 286-289.
- ↑ a b c d e f g h Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 287
- ↑ a b c d e f g h i Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 287; Jane’s Fighting Ships 1975-76 ↓, s. 253
- ↑ a b c d Jane’s Fighting Ships 1986-87 ↓, s. 381.
- ↑ a b c d e f Na podstawie rysunków w Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 287 i Jane’s Fighting Ships 1986-87 ↓, s. 381
- ↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 286.
- ↑ a b c d Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 287, 484
- ↑ Nigernian Navy History Phase II: 1971 – 1988. Global Security. (ang.).
- ↑ Hartmut Ehlers. Fregaty biedaka. „Okręty Wojenne”. Nr 3/2012. XIX (113), s. 91, maj – czerwiec 2012. Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
- ↑ Por. Jane’s Fighting Ships 2002–2003. Stephen Saunders (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2002, s. 492-494. ISBN 0-7106-2432-8. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995. Robert Gardiner, Stephen Chumbley (red.). Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 1975-76. John Moore (red.). Nowy Jork: Franklin Watts, 1975. ISBN 0-531-03251-5. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 1986-87. John Moore (red.). Londyn: Jane’s Publishing Company, 1986. ISBN 0-7106-0828-4. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Fotografia w serwisie Smugmug
- GHANA: LARGEST SHIP IN NIGERIAN NAVY VISITS TEMA HARBOUR ON RETURN VOYAGE TO LAGOS AFTER MAJOR OVERHAUL, British Pathe, 1972. (film z wizyty okrętu w Ghanie w 1972)