Noisettia orchidiflora

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Noisettia orchidiflora
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

fiołkowate

Rodzaj

Noisettia

Gatunek

Noisettia orchidiflora

Nazwa systematyczna
Noisettia orchidiflora (Rudge) Ging.
A.P.de Candolle, Prodr. 1: 290 (1824)[3]
Synonimy
  • Ionidium longifolium (Poir.) Schult.
  • Ionidium orchidiflorum (Rudge) Schult.
  • Jonidiopsis fruticulosa C.Presl
  • Noisettia galeopsifolia A.St.-Hil.
  • Noisettia longifolia (Poir.) Kunth
  • Viola longifolia Poir.
  • Viola lutea Vell.
  • Viola orchidiflora Rudge[3]

Noisettia orchidiflora (Rudge) Ging. – gatunek rośliny z monotypowego rodzaju Noisettia w obrębie rodziny fiołkowatych (Violaceae). Występuje naturalnie w Surinamie, Gujanie Francuskiej, Peru oraz Brazylii (w stanach Acre, Amazonas, Pará, Alagoas, Bahia, Maranhão, Pernambuco, Espírito Santo, Minas Gerais, Rio de Janeiro, São Paulo, Paraná i Santa Catarina)[3][4][5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Zimozielona bylina lub półkrzew. Dorasta do 1,5 m wysokości[4].
Liście
Ulistnienie jest naprzemianległe. Blaszka liściowa ma eliptycznie lancetowaty lub podługowato lancetowaty kształt. Mierzy 4–18 cm długości oraz 1–3,5 cm szerokości, jest piłkowana na brzegu, ma zbiegającą po ogonku nasadę i ostry wierzchołek. Ogonek liściowy jest nagi, skrzydlaty i ma 5–35 mm długości[4].
Kwiaty
Zygomorficzne, obupłciowe, zebrane po 2–6 w pęczkach wyrastających z kątów pędów. Mają 5 wolnych działek kielicha o równowąsko lancetowatym kształcie i dorastających do 3–5 mm długości. Płatków jest 5, są wolne, nierówne, dwa górne płatki są lancetowate (3–4 mm długości), dwa boczne mają podługowaty kształt (5–6 mm długości), natomiast dolny jest nieco sercowaty, z rurkowatą ostrogą (10 mm długości). Pręcików jest 5, są niezrośnięte. Zalążnia jest jednokomorowa, ze słupkiem górnym[4].
Owoce
Trójboczne torebki mierzące 6-9 mm długości, o podługowatym kształcie, pękające trzema zastawkami[4].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Rośnie na brzegach cieków wodnych i terenach bagnistych[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-02] (ang.).
  3. a b c Noisettia orchidiflora (Rudge) Ging.. Plants of the World Online. [dostęp 2021-01-01]. (ang.).
  4. a b c d e f Noisettia orchidiflora. Plantes & Botanique. [dostęp 2021-01-01]. (fr.).
  5. Noisettia orchidiflora (Rudge) Ging.. [w:] Flora do Brasil 2020 [on-line]. Jardim Botânico do Rio de Janeiro. [dostęp 2021-01-01]. (ang.).