Ni Ursae Majoris

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Nu Ursae Majoris)
Ni Ursae Majoris
ν UMa
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Wielka Niedźwiedzica

Rektascensja

11h 18m 28,737s[1]

Deklinacja

+33° 05′ 39,51″[1]

Paralaksa (π)

0,00817 ± 0,00017[1]

Odległość

399,2 ± 8,5 ly
122,4 ± 2,6 pc

Wielkość obserwowana

3,49m[1]

Ruch własny (RA)

−26,84 ± 0,19 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

28,69 ± 0,15 mas/rok[1]

Prędkość radialna

−9,63 ± 0,38 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

olbrzym / żółty karzeł

Typ widmowy

K3 III / G1

Masa

5 / ~1 M[2]

Promień

76 R[2]

Jasność

1335 / 1,3 L[2]

Wiek

100 mln lat[2]

Temperatura

4100 K[2]

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 54 Ursae Majoris
2MASS: J11182874+3305393
Bonner Durchmusterung: BD +33°2098
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 425
Boss General Catalogue: GC 15547
Katalog Henry’ego Drapera: HD 98262
Katalog Hipparcosa: HIP 55219
Katalog jasnych gwiazd: HR 4377
SAO Star Catalog: SAO 62486
Alula Borealis

Ni Ursae Majoris (ν UMa, Alula Borealis) – gwiazda podwójna w konstelacji Wielkiej Niedźwiedzicy.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Tradycyjna nazwa gwiazdy, Alula Borealis, wywodzi się od arabskiego wyrażenia ‏القفزة الأولى‎ Al Ḳafzah al Ūla, co oznacza „pierwszy skok (gazeli)” i odnosi się do tej gwiazdy oraz pobliskiej Ksi Ursae Majoris. Łaciński dodatek Borealis wskazuje, że jest to północna gwiazda spośród tych dwóch[2][3]. Nazwa ta została formalnie zatwierdzona przez Międzynarodową Unię Astronomiczną w 2016 roku[4].

Charakterystyka fizyczna[edytuj | edytuj kod]

Jaśniejszy składnik, Ni Ursae Majoris A, jest pomarańczowym olbrzymem należącym do typu widmowego K3 o obserwowanej wielkości gwiazdowej +3,5m. W odległości 7,4 sekundy kątowej znajduje się druga gwiazda – Ni Ursae Majoris B. Jest to żółty karzeł należący do typu widmowego G o jasności 10,1m. Jeżeli gwiazdy te są ze sobą grawitacyjnie związane, to odległość między nimi wynosi co najmniej 950 au, a okres orbitalny układu to ponad 12 tys. lat[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Ni Ursae Majoris w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f g Jim Kaler: ALULA BOREALIS (Nu Ursae Majoris). [w:] STARS [on-line]. 2008-01-25. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
  3. Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 443. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).
  4. Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2018-08-10. [dostęp 2018-12-06].