Obgryzanie paznokci

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Inne specyficzne zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym
Ilustracja
Mocno obgryzione paznokcie
Klasyfikacje
ICD-10

F98.8
Obgryzanie paznokci

Obgryzanie paznokci (onychofagia) – szkodliwy nawyk polegający na notorycznym gryzieniu paznokci podczas stresu, głodu lub nudy[1]. Nawyk obejmuje najczęściej równomiernie wszystkie palce, bez faworyzacji jakiegoś z nich[2]. Efektem obgryzania jest skrócenie płytki paznokciowej (Micronychia), analogiczne jak w twardzinie czy zespole Klippla-Trénaunaya[3].

Według statystyk, notoryczne obgryzanie paznokci dotyczy od 28–33% dzieci w wieku 7–10 lat i 45% nastolatków[2].

Przyczyny[edytuj | edytuj kod]

Nieznane są dokładnie przyczyny takiego zachowania[4] – może ono być spowodowane zaburzeniami osobowości, stresem, niekontrolowaniem emocji[1], problemami neurologicznymi, zażywaniem narkotyków czy być uwarunkowane genetycznie[4][5].

Według teorii Zygmunta Freuda jest to jeden z symptomów fazy oralnej[6].

Badania nie wykazały zależności pomiędzy paleniem papierosów oraz stresem a tym nawykiem, u dzieci bliskie kontakty z rodzicami zmniejszają ryzyko tego zachowania[7].

Wpływ na zdrowie[edytuj | edytuj kod]

Obgryzanie paznokci wpływa negatywnie na stan zdrowia, a zmiana wyglądu i deformacje paznokci to tylko jeden z wielu aspektów[2]. Osoby gryzące paznokcie rozumieją, że takie zachowanie nie jest akceptowane przez innych, co może mieć negatywny wpływ na ich stan psychiczny[8].

Zaburzona zostaje bariera odpornościowa, którą normalnie jest ciągła skóra z przydatkami. W konsekwencji, zwiększone jest ryzyko zakażeń bakteryjnych oraz grzybiczych[9]. Zaburzenie ciągłości objawia się także drobnymi krwawieniami[8].

Wkładanie palców do jamy ustnej sprzyja też infekcjom w tamtym rejonie, takim jak opryszczka czy zapalenie dziąseł[4]. Dzieci z nawykiem obgryzania paznokci częściej są nosicielami enterobakterii[10].

Rosyjscy naukowcy, którzy przebadali dzieci z regionu Uralu, zauważyli dodatnią korelację pomiędzy notorycznym obgryzaniem paznokci a niższą inteligencją. Przyczyna może tkwić w potencjalnie toksycznych substancjach obecnych na paznokciach (ze starych farb itp.) lub z faktu, że te same osoby biorą do ust także inne, bardziej niebezpieczne przedmioty (np. długopisy z tuszem)[11].

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

Nawyk notorycznego obgryzania paznokci można próbować leczyć. Kuracja farmakologiczna polega na podawaniu leków przeciwdepresyjnych, lub małych dawek leków przeciwpsychotycznych[4].

Można również stosować inne metody, jak nakładanie na paznokcie źle smakujących substancji (skuteczny jest sok z aloesu), ale według ekspertów terapia zachowawcza jest mniej skuteczna od farmakologicznej[4].

Można również upominać, jednak sukces uzależniony jest głównie od chęci samego zainteresowanego[5].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Janet Martin: Nail Biting: Causes And Consequences. selfgrowth.com. [dostęp 2011-02-26]. (ang.).
  2. a b c Leung AK., Robson WL. Nailbiting. „Clinical pediatrics”. 12 (29), s. 690–692, grudzień 1990. PMID: 2276242. 
  3. Diagnostyka różnicowa objawów chorobowych. Franciszek Kokot, wydawnictwo PZWL. ISBN 83-200-3067-6. Wydanie II (dodruk). Warszawa 2005. s. 543.
  4. a b c d e Habit disorders: How to prevent and treat nail biting.
  5. a b Tanaka OM., Vitral RW., Tanaka GY., Guerrero AP., Camargo ES. Nailbiting, or onychophagia: a special habit. „American journal of orthodontics and dentofacial orthopedics: official publication of the American Association of Orthodontists, its constituent societies, and the American Board of Orthodontics”. 2 (134), s. 305–308, sierpień 2008. DOI: 10.1016/j.ajodo.2006.06.023. PMID: 18675214. 
  6. Nail Biting Causes. Stop Nailbaiting. (ang.).
  7. Is stress higer in nail bitter. [dostęp 2008-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-09-12)]. (ang.).
  8. a b Nail Biting Negative Effects. Stop Nailbaiting. (ang.).
  9. Nail Biting & Fungal Infections. Stop Nailbaiting. (ang.).
  10. Baydaş B., Uslu H., Yavuz I., Ceylan I., Dağsuyu IM. Effect of a chronic nail-biting habit on the oral carriage of Enterobacteriaceae. „Oral microbiology and immunology”. 1 (22), s. 1–4, luty 2007. DOI: 10.1111/j.1399-302X.2007.00291.x. PMID: 17241163. 
  11. Nail biting may be Damaging ‘IQ’. Stop Nailbaiting. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]