Ochle (województwo wielkopolskie)
52°13′10″N 18°31′30″E/52,219444 18,525000| wieś | |
 Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
263[2] |
| Strefa numeracyjna |
63 |
| Kod pocztowy |
62-600[3] |
| Tablice rejestracyjne |
PKL |
| SIMC |
0287639 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Koło  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kolskiego  | |
| 52°13′10″N 18°31′30″E/52,219444 18,525000[1]
| |
Ochle – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Koło.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie konińskim.
Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]
Wieś położona 8 km na zachód od Koła przy drodze lokalnej do Konina i Lichenia. W skład sołectwa wchodzą także osady: Dzierzny, Gęsina i Dębowy Grunt. Przez południową część wsi przepływa rzeka Warta.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Jest to bardzo stara osada wzmiankowana po raz pierwszy w 1103 r. Była własnością szlachecką. W dawnych dokumentach występuje pod nazwą Ochel lub Ochło. W 1883 r. odkryto we wsi pokłady węgla brunatnego. Wkrótce rozpoczęto ich eksploatację. Do dziś zachowały się ślady wyrobisk. Przeprowadzone po II wojnie światowej badania geologiczne pozwoliły oszacować zasoby złoża na ok. 1,2 mln ton. W 1943 r. znaleziono tu skarb srebrny z około połowy X wieku o wadze blisko 114 g., ukryty w naczyniu glinianym. Składał on się z monet arabskich i ich części (datowanych na lata 899–937) oraz ozdób.
Kościół[edytuj | edytuj kod]
Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego wybudowano w latach 1981–1984 staraniem ks. Serafina Opałki wg projektu Aleksandra Holasa. W 1984 r. wydzielono ośrodek duszpasterski z fragmentów parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Kole oraz parafii św. Bartłomieja w Osieku Wielkim. Rok później erygowano samodzielną parafię, która administracyjnie należy do dekanatu kolskiego (diecezja włocławska).
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0287645 | Dębowy Grunt | część wsi |
| 0287651 | Gęsiny | część wsi |
| 0287668 | Markowy Grunt | część wsi |
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Poniższa demografia jest z 2021
| Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
| Populacja | 263 | 100 | 113 | 42,97 | 150 | 57,03 |
| Wiek przedprodukcyjny (0–17 lat) | 57 | 21,67 | 27 | 10,27 | 30 | 11,41 |
| Wiek produkcyjny (18–65 lat) | 157 | 59,7 | 71 | 27 | 86 | 32,7 |
| Wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat) | 49 | 18,63 | 15 | 5,7 | 34 | 12,93 |
Źródło: https://www.polskawliczbach.pl i dane z 2016 z https://gmina-kolo.bip.net.pl/?p=document&action=show&id=1739&bar_id=1277
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 90988
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 853 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części [online].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Maluśkiewicz, Ziemia konińska – przewodnik turystyczny, Konin: „Apeks”, 1997, ISBN 83-86139-28-5, OCLC 750945451.
- Andrzej Czesław Nowak, Koło, Kłodawa, Uniejów, Dąbie, Przedecz oraz okolice – przewodnik turystyczny, Poznań: Centralny Ośrodek Informacji Turystycznej, 1987, ISBN 83-85034-05-6, OCLC 69476907.
| Wsie |
|
|---|---|
| Integralne części wsi |
|
