Oskar Saenger

Oskar August Saenger
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1873 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	4 lutego 1930 ; Berlin
Stanowisko	prezes
Pracodawca	Pabianicka Fabryka Papieru Rob Saenger
	Odznaczenia

Oskar August Saenger^[1] (ur. 4 sierpnia 1873 w Warszawie^[2], zm. 4 lutego 1930 w Berlinie) – przedsiębiorca przemysłu papierniczego, pochodzenia niemieckiego^[1], prezes zarządu Spółki Pabianickiej Fabryki Papieru „Rob Saenger”^[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był jedynym synem Roberta Saengera – właściciela fabryki papieru w Pabianicach^[3]. Po śmierci ojca w 1878, rodzinnym przedsiębiorstwem do 1894 zarządzał spokrewniony z jego matką Artur Steinhagen^[4]. Do tego czasu, Saenger ukończył naukę w szkole średniej w Warszawie, następnie studia na Politechnice Ryskiej^[1] i w Akademii Handlowej w Wiedniu^[2]. Następnie odbywał praktykę w zagranicznych fabrykach papieru. Po przejęciu zarządu nad fabryką ojca w 1894^[4], rozwijał przedsiębiorstwo, otwierając jego filię w nabytej fabryce celulozy i papieru we Włocławku^[3].

Udziały w spółce akcyjnej Saengera nabyły francuskie przedsiębiorstwa – Paribas Banque de Paris et des Pays Bas(inne języki) i wydawnictwo Hachette. Jego firma osiągała na tyle dużą produkcję papieru, że była w stanie zaopatrywać rynek francuski, brytyjski oraz rynki krajów południowej Afryki^[1].

W 1925 Był współzałożycielem spółki (wraz z Janem Gessnerem i Józefem Gliszczyńskim) „Towarzystwo Budowy i Eksploatacji Podmiejskiej Linii Tramwajowej Warszawa – Placówka – Izabelin”, mającej na celu uruchomienie linii tramwajowej, która zrealizowała odcinek łączący cmentarz wojskowy na Powązkach z Piaskami w 1926 roku^[1].

Był twórcą przedsiębiorstwa przemysłu leśnego „Rozwadów-Kępa”. Był zaangażowany w powołanie Polskiego Towarzystwa Handlu z Rosją „Polros” i Polsko-rosyjskiego Towarzystwa Handlowego „Sowpoltorg”. Należał do Zarządu Centralnego Związku Przemysłu, Finansów i Górnictwa^[3], zarządu Automobilklubu Polskiego (od 1910)^[5], prezydium rady „Lewiatana”^[6], komitetu Dyskontowego Banku Polskiego, a także członkiem rad lub zarządów: Spółki „Lilpop, Rau i Loewenstein”, Banku Zachodniego, Zakładów Ostrowieckich. Był założycielem Banku Prywatnego w Warszawie, przekształconego w Bank Szwajcarsko-Polski^[7] i – prezesem Związku Fabryk Celulozy^[8].

Saenger ponadto wybudował kilka rezydencji, m.in. pałacyk Papierni w Pabianicach^[9] oraz pałac w Milanówku^[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był synem Roberta Saengera (zm. 1878) i Marii z domu Knothe^[4]. Para nie miała dzieci^[1]. Spadek po Saengerze otrzymała jego żona, a także siostra – Wanda Ike-Duninowska, wdowa po baronie Karolu Albercie Ike-Duninowskim^[1].

Został pochowany rodzinnym grobie na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie^[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1927)^[7]^[8]
Order Legii Honorowej (1930)^[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Opaleński majątek Saengerów i baronostwa Ike-Duninowskich, [w:] MateuszM. Napieralski MateuszM., Dawna Wólka Węglowa. Wspomnienia mieszkańców, Warszawa 2018, ISBN 978-83-8151-127-8 .
↑ ^a ^b JanJ. Bałchan JanJ., Fabryka papieru w Pabianicach pod zarządem rodziny Saengerów 1870–1930, „Rocznik Muzeum Papiernictwa” (IX), Muzeum Papiernictwa w Dusznikach Zdroju, ISSN 1897-7685 .
↑ ^a ^b ^c ^d Z karty żałobnej. Ś. p. Oskar Saenger, „Ilustrowana Republika” (37), 7 lutego 1930, s. 4 .
↑ ^a ^b ^c JanJ. Bałchan JanJ., Saengerowie – fabrykanci przedwojennej branży papierniczej Część 2. Oskar Saenger, papiernik, społecznik, państwowiec, „Przegląd Papierniczy” (6), sigma-not.pl, 2018 [dostęp 2023-10-07] .
↑ 30 lecie Automobilklubu Polski Auto 1939 nr 4 s. 129–131.
↑ W notesiku businessmana, „Ilustrowana Republika” (132), bc.wbp.lodz.pl, 15 maja 1929 [dostęp 2023-10-15] (pol.).
↑ ^a ^b Z żałobnej karty, „Gazeta Handlowa” (31), 7 lutego 1930, s. 2 .
↑ ^a ^b Deszcz krzyżów i orderów „Odrodzenia Polski”, „Głos Polski” (310), bc.wbp.lodz.pl, 11 listopada 1927, s. 1 [dostęp 2023-10-07] .
↑ PrzemekP. Jach PrzemekP., Wiemy, co będzie w zabytkowej willi [online], Pabianice – portal informacyjny, 7 marca 2022 [dostęp 2023-10-15] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Fotografia Oskara Sanegera (ok. 1902) w towarzystwie fabrykantów i urzędników.

[:4-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Opaleński majątek Saengerów i baronostwa Ike-Duninowskich, [w:] MateuszM. Napieralski MateuszM., Dawna Wólka Węglowa. Wspomnienia mieszkańców, Warszawa 2018, ISBN 978-83-8151-127-8 .

[:1-2] JanJ. Bałchan JanJ., Fabryka papieru w Pabianicach pod zarządem rodziny Saengerów 1870–1930, „Rocznik Muzeum Papiernictwa” (IX), Muzeum Papiernictwa w Dusznikach Zdroju, ISSN 1897-7685 .

[:2-3] Z karty żałobnej. Ś. p. Oskar Saenger, „Ilustrowana Republika” (37), 7 lutego 1930, s. 4 .

[:3-4] JanJ. Bałchan JanJ., Saengerowie – fabrykanci przedwojennej branży papierniczej Część 2. Oskar Saenger, papiernik, społecznik, państwowiec, „Przegląd Papierniczy” (6), sigma-not.pl, 2018 [dostęp 2023-10-07] .

[:02-5] 30 lecie Automobilklubu Polski Auto 1939 nr 4 s. 129–131.

[6] W notesiku businessmana, „Ilustrowana Republika” (132), bc.wbp.lodz.pl, 15 maja 1929 [dostęp 2023-10-15] (pol.).

[:5-7] Z żałobnej karty, „Gazeta Handlowa” (31), 7 lutego 1930, s. 2 .

[:0-8] Deszcz krzyżów i orderów „Odrodzenia Polski”, „Głos Polski” (310), bc.wbp.lodz.pl, 11 listopada 1927, s. 1 [dostęp 2023-10-07] .

[9] PrzemekP. Jach PrzemekP., Wiemy, co będzie w zabytkowej willi [online], Pabianice – portal informacyjny, 7 marca 2022 [dostęp 2023-10-15] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]