Park Narodowy Nahuel Huapi
41°00′S 71°30′W/-41,000000 -71,500000
| |
 Bariloche, Patagonia | |
| park narodowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Data utworzenia | |
| Akt prawny |
Ustawa Nr 12.103 z 1934 roku |
| Powierzchnia |
7172,61 km² |
| Ochrona |
kategoria IUCN – II (park narodowy) |
Położenie na mapie Argentyny  | |
| 41°00′S 71°30′W/-41,000000 -71,500000
| |
| Strona internetowa | |
Park Narodowy Nahuel Huapi (hiszp. Parque nacional Nahuel Huapi) – park narodowy w Argentynie, założony w 1934 roku, uznany za ostoję ptaków IBA, obejmuje ochroną obszar Andów na terenie Patagonii z licznymi polodowcowymi jeziorami, m.in. jeziorem Nahuel Huapi. Od 2007 roku wraz z Parkiem Narodowym Lanín, Parkiem Narodowym Lago Puelo, Parkiem Narodowym Los Arrayanes, Parkiem Narodowym Los Alerces i rezerwatami przyrody w tej części Patagonii tworzy rezerwat biosfery UNESCO o nazwie „Andino Norpatagonica”[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Park Narodowy Nahuel Huapi był – obok Parku Narodowego Iguazú – jednym z pierwszych parków narodowych utworzonych na terenie Argentyny[2][a]. Parki te zostały wydzielone z założonego 8 kwietnia 1922 roku dekretem prezydenta Hipólito Yrigoyena (1852–1933) pierwszego parku narodowego – Parque Nacional del Sud (pol. „Park Narodowy Południa”)[2]. Przekształcenia dokonano na mocy ustawy Nr 12.103 z 30 września 1934 roku, która dała podstawę prawną do tworzenia krajowych obszarów chronionych[2][6].
Park obejmuje ochroną obszar o powierzchni 717,261 ha (7172,61 km²) w prowincjach Río Negro i Neuquén w Patagonii w zachodnio-południowej części Argentyny[7]. Ochroną objęty jest obszar górski Andów z licznymi polodowcowymi jeziorami, m.in. jeziorem Nahuel Huapi[8] i szczytami powyżej 3 tys. m n.p.m. Tronador (3491 m n.p.m.)[3] oraz obszary wyżynne i stepowe u podnóża Andów[4].
W 2016 roku park odwiedziło prawie 400 tys. zwiedzających[9].
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Klimat[edytuj | edytuj kod]
Według klasyfikacji klimatów Köppena park leży w strefie klimatu umiarkowanego zimnego[7]. Występują tu wilgotne zimy z częstymi opadami śniegu i średnią temperaturą 2–4° C oraz suche lata o średniej temperaturze 14–16° C[7]. Na zachodzie dochodzi do obfitych opadów deszczu (4000 mm średnio na rok w Puerto Blest) – mniejsze opady (600 mm) występują na wschodzie w strefie stepowej[7].
Flora i fauna[edytuj | edytuj kod]
60% powierzchni parku zajmują lasy andyjskie zdominowane przez takie gatunki drzew jak: ficroja cyprysowata, Austrocedrus chilensis i Nothofagus dombeyi (endemit)[7]. Na bardziej wilgotnych terenach rosną rośliny zaroślowe m.in. Saxegothaea conspicua i Podocarpus nubigenus[7].
Park zamieszkuje ok. 200 gatunków kręgowców, w tym ok. 120 gatunków ptaków, ok. 42 gatunków ssaków, 13 – płazów, 12 gadów i 11 ryb[8]. 24 gatunki zwierząt uznawane są za gatunki o szczególnym znaczeniu, m.in. zagrożone wyginięciem Lontra provocax (gatunek wydry, który jest symbolem parku), huemal chilijski i ocelot chilijski, oraz kormoran niebieskooki, torbik bambusowy, zbrojówka, kondor wielki, puma, pudu, gwanako andyjskie, nibylis argentyński i tukotuko patagoński[7].
Park jest uznany za ostoję ptaków IBA[8].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Część literatury (na przykład Encyklopedia Britannica[3]) podaje, że Park Narodowy Nahuel Huapi był pierwszym parkiem narodowym na terenie Argentyny, jednak inne źródła zwracają uwagę na to, że kwestia pierwszego parku w Argentynie nie jest do końca rozstrzygnięta[4]. Obszar parku był pierwszym terenem odnotowanym w oficjalnych dokumentach państwowych jako park narodowy[4]. W 1903 roku argentyński badacz przyrody Francisco Moreno (1852–1919) podarował 75 km² ziemi u stóp Andów na zachód od jeziora Nahuel Huapí w celu utworzenia tu parku narodowego[2]. Obszar ten stał się zalążkiem większego obszaru chronionego wokół San Carlos de Bariloche – 17 stycznia 1907 roku oryginalny teren został rozszerzony do 43 tys. h na mocy dekretu prezydenta Argentyny José Figueroy Alcorty (1860–1931)[2]. Park narodowy – Parque Nacional del Sud (pol. „Park Narodowy Południa”) – został utworzony 8 kwietnia 1922 roku dekretem prezydenta Hipólito Yrigoyena (1852–1933)[2]. Encyklopedia PWN podaje, że Park Narodowy Nahuel Huapi był pierwszym parkiem narodowym na terenie Ameryki Południowej[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Quiénes Somos | Reserva de biósfera andino norpatagónica Argentina [online], web.archive.org, 15 stycznia 2011 [dostęp 2022-04-21] [zarchiwizowane z adresu 2011-01-15].
- ↑ a b c d e f Historia Institucional. [w:] Parques Nacionales de Argentina [on-line]. [dostęp 2019-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-04)]. (hiszp.).
- ↑ a b Nahuel Huapí National Park, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-01-06] (ang.).
- ↑ a b c Adrian Howkins, Jared Orsi, Mark Fiege: National Parks Beyond the Nation: Global Perspectives on "America's Best Idea". University of Oklahoma Press, 2016, s. 107. ISBN 978-0-8061-5475-6. [dostęp 2018-01-06]. (ang.).
- ↑ Nahuel Huapí, Park Narodowy, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-01-06].
- ↑ MINISTERIO DE AGRICULTURA Ley Nº 12.103 Ley de Parques Nacionales. [w:] InfoLEG [on-line]. [dostęp 2019-01-05]. (hiszp.).
- ↑ a b c d e f g Administración de Parques Nacionales: Parque Nacional Nahuel Huapi. parquesnacionales.gob.ar. [dostęp 2019-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-06)]. (hiszp.).
- ↑ a b c BirdLife International: Important Bird Areas factsheet: Nahuel Huapi National Park and Reserve. [dostęp 2019-01-04]. (ang.).
- ↑ Administración de Parques Nacionales: Parque Nacional Nahuel Huapi. [w:] Sistema de Información de Biodiversidad (SIB) [on-line]. [dostęp 2019-01-05]. (hiszp.).