Pawieł Bułygin
 pułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 lutego 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 lutego 1936 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1916–1920; 1924–1934 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
publicysta |
Pawieł Pietrowicz Bułygin, ros. Павел Петрович Булыгин (ur. 4 lutego 23 stycznia?/4 lutego 1896 we Włodzimierzu, zm. 17 lutego 1936 pod Asunción) – rosyjski wojskowy, doradca wojskowy armii abisyńskiej w okresie międzywojennym, emigracyjny publicysta, pisarz i poeta.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1915 r. ukończył gimnazjum we Włodzimierzu. Następnie rozpoczął naukę w aleksandrowskiej szkole wojskowej w Moskwie. Od 1916 r. służył w lejbgwardii Pułku Piotrogradzkiego. Był ranny. W grudniu 1917 r. w Nowoczerkasku wstąpił do nowo formowanej Armii Ochotniczej. Latem 1918 r. uczestniczył w próbie odbicia carskiej rodziny z rąk bolszewików, ale został przez nich schwytany. Udało mu się zbiec i przedostać na Krym, gdzie objął funkcję komendanta ochrony osobistej cesarzowej Marii Fiodorownej. Zgodnie z jej poleceniem udał się w sierpniu 1919 r. do sztabu adm. Aleksandra W. Kołczaka w Omsku z misją wyjaśnienia śmierci carskiej rodziny. Po śmierci adm. A. W. Kołczaka 7 lutego 1920 r., a następnie klęsce jego wojsk, P. P. Bułyginowi udało się przedostać poprzez Chiny do Paryża, przywożąc ze sobą materiały prowadzonego na Syberii śledztwa. W latach 1921–1922 mieszkał w Berlinie. W 1921 r. uczestniczył w zjeździe monarchistycznym w Reichenhall. W 1922 r. opublikował pierwszy tomik wierszy pt. Stichotworienija. W 1924 r. wyjechał do Addis Abeby. Został doradcą wojskowym w armii abisyńskiej cesarza Haile Selassie I. Jednocześnie od 1926 r. pełnił funkcję zarządcy państwowej plantacji kawy. Kontynuował swoją działalność literacką, publikując wiersze i inne utwory w różnych emigracyjnych pismach rosyjskich. W 1930 r. w Warszawie wygrał konkurs dla zagranicznych poetów i pisarzy za powieść Porosza. W styczniu 1934 r. opuścił Abisynię, udając się na krótko na Łotwę, gdzie w rejonie Rygi żyła teściowa i jego żona. Wkrótce na zaproszenie wspólnoty starowierców pod nazwą „Bałtika” wyjechał do Paragwaju. Zaprzyjaźnił się z paragwajskim prezydentem Eusebio Ayalą. W 1935 r. w Londynie została opublikowana po angielsku jego książka pt. The Murder of the Romanovs: The Authentic Account. Po jego śmierci w Rydze wyszły w 1937 r. jego kolejne wiersze pt. Jantari.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Biografia Pawła P. Bułygina (jęz. rosyjski). library.vladimir.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)].
- Kolejna biografia Pawła P. Bułygina (jęz. rosyjski)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Siergiej W. Wołkow, Офицеры российской гвардии: Опыт мартиролога, 2002
- W. Baranowski, G. Potaszenko, Староверие Балтии и Польши. Краткий исторический и биографический словарь, 2005