Paweł Ossowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Ossowski
Data i miejsce urodzenia

1878
Śliwice

Data i miejsce śmierci

28 października 1939
Barbarka

Senator II kadencji (II RP)
Okres

od 1928
do 1930

Przynależność polityczna

Stronnictwo Narodowe

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi II stopnia

Paweł Ossowski (ur. 9 grudnia 1878 w Śliwicach, zm. 1939 w Barbarce[1]) – filomata pomorski, doktor prawa, działacz narodowy ziemi pomorskiej z ramienia Stronnictwa Narodowego, senator RP, adwokat i notariusz osiadły w Toruniu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jako uczeń gimnazjum należał do stowarzyszenia filomatów. W 1900 roku ukończył naukę w gimnazjum. Studiował prawo w Berlinie, Monachium i Bonn, uczęszczał również na wykłady z ekonomii i filozofii. W latach 1903–1904 odbył służbę wojskową, w 1904 w Rostocku obronił doktorat z prawa[2].

Po odbyciu praktyk jako referendariusz w obwodzie Sądu Apelacyjnego w Kolonii, w 1909 roku został asesorem sądowym. W 1910 roku w Chełmnie rozpoczął samodzielną praktykę adwokacką. W 1912 roku został wicepatronem Związku Towarzystw Czytelni Ludowych na Prusy Zachodnie. Należał również do Towarzystwa Naukowego w Toruniu oraz Pomorskiego Towarzystwa Pomocy Naukowej[2].

W czasie I wojny światowej walczył jako oficer w armii niemieckiej, dwukrotnie odniósł ranny[2].

W 1919 roku został członkiem Wojskowej Organizacji Pomorskiej. Werbował ochotników do powstania wielkopolskiego[3].

Od września 1920 do lata 1922 sprawował urząd starosty chełmińskiego[4]. Od 1922 był członkiem Sądu Dyscyplinarnego przy Naczelnej Radzie Adwokackiej w Warszawie[5].

Pod koniec lat 20. wykonywał funkcję Przewodniczącego Rady Wojewódzkiej Stronnictwa Narodowego na Pomorzu[4].

Został odznaczony niemieckim Krzyżem Żelaznym II klasy, Krzyżem Niepodległości (1938), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923[6]), Krzyżem Tajnej Wojskowej Organizacji na Pomorzu oraz Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi[5].

Senator II kadencji wybrany w 1928 roku z województwa pomorskiego z Listy Katolicko-Narodowej[4].

Aresztowany przez Niemców na początku wojny i zmuszony do przymusowych robót przy budowie mostu na Wiśle w Toruniu[5]. Został rozstrzelany w Barbarce k. Torunia. Nieznana jest dokładna data jego egzekucji, źródła podają: 28 października, 1 listopada, 8 listopada[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]