Purpurki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Pericrocotus)
Purpurki
Pericrocotinae
Sundevall, 1872[1]
Ilustracja
Przedstawiciel podrodziny – purpurek złotobrzuchy (P. cinnamomeus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

liszkojady

Podrodzina

purpurki

Typ nomenklatoryczny

Muscicapa miniata Temminck, 1822

Synonimy

Rodzaju:

Rodzaje i gatunki

Pericrocotus[9] Boie, 1826[10]
13 gatunków – zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Purpurki[11] (Pericrocotinae) – monotypowa podrodzina ptaków z rodziny liszkojadów (Campephagidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Azji[12].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 15–22 cm; masa ciała 6–24 g[13].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj Pericrocotus zdefiniował w 1826 roku niemiecki zoolog Friedrich Boie na łamach Isis von Oken[10]. Jako gatunek typowy Boie wyznaczył purpurka sundajskiego (P. miniatus). W 1872 roku Carl Jakob Sundevall wydzielił ten rodzaj do podrodziny Pericrocotinae[1].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Pericrocotus (Pericrodotus, Perierocotus): gr. περι peri „bardzo, dookoła”; κροκωτος krokōtos „złoto-żółty”, od κροκος krokos „szafran”[14].
  • Phoenicornis (Phaenicornis): gr. φοινιξ phoinix, φοινικος phoinikos „karmazynowy, czerwony”; ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”[15]. Gatunek typowy: Muscicapa miniata Temminck, 1822 (Boie); Phoenicornis flammeus Selby, 1840 (= Muscicapa flammea J.R. Forster, 1781) (Selby).
  • Acis: w mitologii greckiej Akis (Acis) był sycylijskim pasterzem, w którym zakochała się nimfa Galatea, a po jego śmierci z rąk zazdrosnego cyklopa Polifema został zamieniony w strumień[16]. Gatunek typowy: Muscicapa miniata Temminck, 1822.
  • Motacilloides: epietet gatunkowy Pericrocotus motacilloides Swinhoe, 1860; rodzaj Motacilla Linnaeus, 1758 (pliszka); gr. -οιδης -oidēs „przypominający”[17]. Gatunek typowy: Pericrocotus cinereus Lafresnaye, 1845 (= Lanius divaricatus Raffles, 1822).

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do podrodziny należy jeden rodzaj z następującymi gatunkami[11]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Phoenicornis Boie, 1827.
  2. ↑ Phoenicornis Boie, 1827.
  3. ↑ a b Niepoprawna późniejsza pisownia Pericrocotus Boie, 1826.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b C.J. Sundevall: Methodi naturalis avium disponendarum tentamen. Försök till fogelklassens naturenliga uppställnung. Stockholm: Samson & Wallin, 1872, s. 26. (szw. • łac.).
  2. ↑ F. Boie. H. Boie an Wagler. Buitenzorg aus Java ben 25. Aug. 1826. „Isis von Oken”. 20, s. 725, 1827. (niem.). 
  3. ↑ R.P. Lesson: Traité d’ornithologie, ou, Tableau méthodique des ordres, sous-ordres, familles, tribus, genres, sous-genres et races d’oiseaux: ouvrage entièrement neuf, formant le catalogue le plus complet des espèces réunies dans les collections publiques de la France. Bruxelles: Chez F.G. Levraul, 1831, s. 388. (fr.).
  4. ↑ W. Swainson: Zoological illustrations, or, Original figures and descriptions of new, rare, or interesting animals, selected chiefly from the classes of ornithology, entomology, and conchology, and arranged according to their apparent affinities. Wyd. 2. Cz. 2. London: Baldwin & Cradock, 1831–1832, s. ryc. 52 i tekst. (ang.).
  5. ↑ P.J. Selby: A Catalogue of the generic and sub-generic types of the class Aves arranged according to the natural system, with separate lists, distinguishing the various quarters of the globe in which they are to be procured. Newcastle: 1840, s. 6. (ang.).
  6. ↑ H. Schlegel & F.P.L. Pollen: Mammifères et oiseaux. W: F.P.L. Pollen & D.C. von Dam: Recherches sur la faune de Madagascar et de ses dépendances. Cz. 2. Leyde: J.K. Steenhoff, 1868, s. 85. (fr.).
  7. ↑ C.A. Бутурлин. Птицы Приморской области. Из материалов Владивостокского музея общества изучения Амурского края. „Наша охота”. 1 (2), s. 127, 1910. (ros.). 
  8. ↑ O. Bangs & J.Ch. Phillips. Notes on a collection of birds from Yunnan. „Bulletin of the Museum of Comparative Zoology at Harvard College”. 58, s. 283, 1914. (ang.). 
  9. ↑ Pericrocotus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2015-04-19] (ang.).
  10. ↑ a b F. Boie. Generalübericht der ornithologischen Ordnungen, Familien und Gattungen. „Isis von Oken”. Jahrgang 1826, s. 972, 1826. (niem.). 
  11. ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko, Podrodzina: Campephaginae Vigors, 1825 - liszkojady (wersja: 2022-08-15), [w:] Kompletna lista ptaków świata [online], Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego [dostęp 2023-06-02].
  12. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (redaktorzy): Bristlehead, butcherbirds, woodswallows, ioras, cuckooshrikes, Shriketit. IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-06-02]. (ang.).
  13. ↑ D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Cuckooshrikes (Campephagidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2021, Pericrocotus, DOI: 10.2173/bow.campep2.01 [dostęp 2023-06-02] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  14. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Pericrocotus [dostęp 2022-01-18].
  15. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Phoenicornis [dostęp 2023-06-01].
  16. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Acis [dostęp 2022-01-18].
  17. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Motacilloides [dostęp 2023-06-01].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Purpurki&oldid=70526461”