Periporphyrus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Periporphyrus
Reichenbach, 1850[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – kostogryz szkarłatny (P. celaeno)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

kardynały

Rodzaj

Periporphyrus

Typ nomenklatoryczny

Loxia erythromelas J.F. Gmelin, 1789

Synonimy
Gatunki

2 gatunki – zobacz opis w tekście

Periporphyrusrodzaj ptaków z rodziny kardynałów (Cardinalidae).

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Meksyku, Wenezueli, Gujanie, Surinamie, Gujanie Francuskiej i Brazylii[3][4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 20,5–22 cm, masa ciała 48–60 g[4].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1850 roku niemiecki botanik i zoolog Ludwig Reichenbach w książce swojego autorstwa o tytule Avium systema naturale[1]. Reichenbach nie wskazał gatunku typowego; w ramach późniejszego oznaczenia w 1855 roku angielski ornitolog George Robert Gray na typ nomenklatoryczny wyznaczył kostogryza czerwonego (P. erythromelas)[5].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Periporphyrus: gr. περι peri ‘niezmiernie’; πορφυρεος porphureos ‘ciemnoczerwony’[6].
  • Rhodothraupis: gr. ῥοδον rhodon ‘róża’; θραυπις thraupis ‘nieznany mały ptak’, być może jakiś gatunek zięby[7]. Typ nomenklatoryczny (oryginalne oznaczenie): Fringilla celaeno M.C.H. Lichtenstein, 1830 (= Tanagra Celaeno Deppe, 1830).

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[8]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b H.G.L. Reichenbach: Avium systema naturale. Das natürliche system der vögel mit hundert tafeln grösstentheils original-abbildungen der bis jetzt entdecken fast zwölfhundert typischen formen. Vorlaüfer einer iconographie der arten der vögel aller welttheile. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten naturgeschichte, 1850, s. ryc. lxxvii. (niem.).
  2. R. Ridgway. Descriptions of Supposed New Genera, Species, and Subspecies of American Birds. I. Fringillidæ. „The Auk”. 15 (3), s. 226, 1898. (ang.). 
  3. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Cardinals, grosbeaks and “tanager” allies. IOC World Bird List (v13.2). [dostęp 2023-10-11]. (ang.).
  4. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Cardinals and Allies (Cardinalidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020, Periporphyrus, Rhodothraupis, DOI10.2173/bow.cardin1.01 [dostęp 2023-10-11] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  5. G.R. Gray: Catalogue of the genera and subgenera of birds contained in the British Museum. London: The Trustees, 1855, s. 75. (ang.).
  6. The Key to Scientific Names, Periporphyrus [dostęp 2023-10-11].
  7. The Key to Scientific Names, Rhodothraupis [dostęp 2023-10-11].
  8. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Cardinalidae Ridgway, 1901 - kardynały - Cardinals, grosbeaks and allies (wersja: 2023-08-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-10-11].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).