Piotr Myśliński

Piotr Myśliński
	kapitan żandarmerii
Data i miejsce urodzenia	23 września 1896 ; Dolsk
Data i miejsce śmierci	1940 ; Twer
	Przebieg służby
Lata służby	do 1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	2 Dywizjon Żandarmerii
Stanowiska	dowódca plutonu
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa (kampania wrześniowa)
	Odznaczenia

Piotr Myśliński (ur. 23 września 1896 w Dolsku, zm. 1940 w Kalininie) – kapitan żandarmerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Piotr Myśliński urodził się 23 września 1896 roku w Dolsku, w rodzinie Karola Józefa i Klementyny Aleksandry z Sołacińskich. Od 9 stycznia 1919 roku ochotniczo w żandarmerii Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. W latach 1921–1939 pełnił służbę w 2 dywizjonie żandarmerii w Lublinie na stanowiskach dowódcy plutonu żandarmerii „Chełm”, oficera śledczego dywizjonu i od grudnia 1931 roku - dowódcy plutonu żandarmerii „Lublin”^[1]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii^[2]. Na porucznika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. 27 czerwca 1935 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii^[3].

31 sierpnia 1939 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu krajowego żandarmerii „Lublin”^[4]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Kalininie (obecnie Twer) i pogrzebany w Miednoje. Od 2 września 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora^[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Walecznych
Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1937)^[6]^[7]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Srebrny Medal za Długoletnią Służbę (12 maja 1938)^[8]
Brązowy Medal za Długoletnią Służbę

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jan Suliński, 2 Dywizjon ..., s. 32–33, 40. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 402, 783. Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1054, 1065. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 960, 967. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 667, 678. Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 290, 792.
↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 294, tu jako datę urodzenia podano 9 września 1896 roku.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 74.
↑ Jan Suliński, 2 Dywizjon ..., s. 45.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 9.
↑ Jan Suliński, 2 Dywizjon ..., s. 43.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
Jan Suliński, 2 Dywizjon Żandarmerii Wojskowej Lublin (1918–1939), Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej, Mińsk Mazowiecki 2012.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom II, Warszawa 2006, s. 605. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)].. ISBN 83-89474-06-9.

[1] Jan Suliński, 2 Dywizjon ..., s. 32–33, 40. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 402, 783. Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1054, 1065. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 960, 967. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 667, 678. Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 290, 792.

[2] Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 294, tu jako datę urodzenia podano 9 września 1896 roku.

[3] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 74.

[4] Jan Suliński, 2 Dywizjon ..., s. 45.

[5] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[6] M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[7] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 9.

[8] Jan Suliński, 2 Dywizjon ..., s. 43.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]