Piotr Pawlina

Piotr Pawlina
Wolski, Piotr
	kapitan
Data i miejsce urodzenia	18 września 1913 ; Ujście Jezuickie
Data i miejsce śmierci	6 października 1981 ; Kielce
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Bataliony Chłopskie
Jednostki	4 Pułk Piechoty Legionów; Oddział Partyzancki BCh „Piotr”
Stanowiska	dowódca oddziału partyzanckiego
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; Rozbicie więzienia w Pińczowie; Bitwa pod Słupią; Potyczka pod Mokrem; Potyczka pod Strzelcami
Późniejsza praca	poseł na Sejm, autor książki Podziemni żołnierze wolności.
	Odznaczenia

Piotr Pawlina (ur. 18 września 1913 w Ujściu Jezuickim, zm. 6 października 1981 w Kielcach) – polski działacz ruchu ludowego, dowódca oddziału partyzanckiego Batalionów Chłopskich, poseł na Sejm PRL II kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 września 1913 roku w Ujściu Jezuickim w rodzinie chłopskiej. Był synem Leona i Jadwigi, miał brata Władysława. Po ukończeniu szkoły podstawowej, po przeprowadzce razem z rodzicami zamieszkał w Szczytnikach w powiecie stopnickim. Służbę wojskową odbył w 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach. W latach 1933–1939 był współorganizatorem kół Stronnictwa Ludowego i kół Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici” oraz organizatorem manifestacji antysanacyjnych, strajku chłopskiego i bojkotu wyborów do Sejmu. W tym czasie był dwukrotnie aresztowany i osadzony w więzieniu w Kielcach^[1].

W czasie II wojny światowej razem z ruchem ludowym zszedł do podziemia i utworzył oddział partyzancki Batalionów Chłopskich^[2].

Osobny artykuł: Oddział Partyzancki BCh „Piotr”.

Dowodząc wspomnianym oddziałem 10 czerwca 1944 roku, dokonał pierwszego ataku na więzienie w Pińczowie. W czasie akcji uwolniono 281 więźniów. Zdobyto broń i umundurowanie^[3]. 1 sierpnia 1944 roku dowodził jednym z dwu oddziałów Batalionów Chłopskich, które we wsi Strzelce zaatakowały tabor wojskowy. W czasie walki zginęło 14 żołnierzy niemieckich, a 9 rozbrojono^[4].

Osobny artykuł: Rozbicie więzienia w Pińczowie.

Osobny artykuł: Bitwa pod Słupią.

Po zakończeniu wojny napisał książkę: Podziemni żołnierze wolności. Wspomnienia dowódcy oddziału partyzanckiego BCh, którą opatrzył dedykacją: Żołnierzom BCh, którzy oddali życie w walce o wolność ziemi kieleckiej, w hołdzie^[5]. W 1957 roku został posłem Sejmu PRL. Zmarł 6 października 1981 roku w Kielcach^[6].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Partyzancki

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Marciniec 2001 ↓, s. 31.
↑ Pawlina 1973 ↓, s. 7,8,10.
↑ Hillebrandt 1967 ↓, s. 537.
↑ Hillebrandt 1967 ↓, s. 543.
↑ Pawlina 1973 ↓, s. 5.
↑ Marciniec 2001 ↓, s. 32.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Franciszek Faliszewski: Kartki z przeszłości ruchu ludowego w byłym powiecie stopnickim. Warszawa: 1965.
Janusz Gmitruk, Piotr Matusak, Jan Nowak: Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940-1945. Warszawa: 1983.
Bohdan Hillebrandt: Partyzantka na Kielecczyźnie 1939-1945. Warszawa: 1967.
Leszek Marciniec: Więzi i korzenie. Tom II. Kielce - Busko-Zdrój: 2001.
Piotr Pawlina: Podziemni żołnierze wolności. Warszawa: 1973.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[CITEREFMarciniec200131-1] Marciniec 2001 ↓, s. 31.

[CITEREFPawlina19737,8,10-2] Pawlina 1973 ↓, s. 7,8,10.

[CITEREFHillebrandt1967537-3] Hillebrandt 1967 ↓, s. 537.

[CITEREFHillebrandt1967543-4] Hillebrandt 1967 ↓, s. 543.

[CITEREFPawlina19735-5] Pawlina 1973 ↓, s. 5.

[CITEREFMarciniec200132-6] Marciniec 2001 ↓, s. 32.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]