Piotr Łukasiewicz (dyplomata)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Łukasiewicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1972
Sosnowiec

Ambasador RP w Afganistanie
Okres

od 12 czerwca 2012
do 31 grudnia 2014

Poprzednik

Maciej Lang

Następca

zamknięcie ambasady

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Gwiazda Iraku

Piotr Leszek Łukasiewicz (ur. 9 lutego 1972 w Sosnowcu) – polski żołnierz, politolog, dyplomata, pułkownik rezerwy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w latach 2012–2014 ambasador Polski w Afganistanie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1995 ukończył studia na Wydziale Cybernetyki Wojskowej Akademii Technicznej. Ponadto jest absolwentem kursu specjalistycznego w Waszyngtonie oraz studiów podyplomowych w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. W 2010 rozpoczął studia doktoranckie na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. 11 lipca 2018 został doktorem nauk o polityce na podstawie rozprawy Budowa instytucji państwa afgańskiego przez koalicję międzynarodową w latach 2001–2014 (promotorzy: Roman Kuźniar, Agnieszka Bieńczyk-Missala)[1].

Początkowo pełnił służbę wojskową w Węźle Łączności Kraków. W latach 1995–2006 zajmował się tematyką związaną z bezpieczeństwem państwa i zwalczaniem terroryzmu (na różnych stanowiskach służbowych). Przebywał na misjach stabilizacyjnych w Iraku (2004–2005). W 2006 pełnił funkcję zastępcy attaché wojskowego w Islamabadzie, a w styczniu 2007 został decyzją Ministra Obrony Narodowej mianowany pułkownikiem i nominowany na stanowisko attaché wojskowego w Afganistanie, którym był przez trzy lata[2]. W październiku 2009 Minister Obrony Narodowej powołał go na stanowisko Pełnomocnika MON ds. Afganistanu. Na tym stanowisku współtworzył m.in. polską strategię obecności wojskowej w Afganistanie.

31 stycznia 2012 zakończył służbę wojskową i przeszedł do rezerwy w stopniu pułkownika. Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 12 czerwca 2012 został mianowany Ambasadorem Nadzwyczajnym i Pełnomocnym Rzeczypospolitej Polskiej w Islamskiej Republice Afganistanu[3]. Misję zakończył 31 grudnia 2014[4].

Po powrocie zaangażował się w działalność publicystyczną, dydaktyczną i ekspercką, współpracując m.in. z Uniwersytetem Jagiellońskim[5], Fundacją im. Kazimierza Pułaskiego[6], Fundacją Global.Lab[7], Fundacją Stratpoints[8], Europejską Akademią Dyplomacji[9], Collegium Civitas[10]. Wiceprezes Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego[11].

W 2019 ogłoszono go kandydatem Wiosny w wyborach do Parlamentu Europejskiego w okręgu nr 11, został także ekspertem partii ds. obronności[12][13].

Zna angielski i rosyjski[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Piotr Łukasiewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2019-05-12].
  2. a b Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 10/ [online], www.sejm.gov.pl, 15 lutego 2012 [dostęp 2020-06-21].
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 czerwca 2012 r. nr 110-29-12 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2012 r. poz. 519).
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 listopada 2014 r. nr 110-51-2014 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2015 r. poz. 89).
  5. Łukasiewicz – Instytut Bliskiego i Dalekiego Wschodu Uniwersytetu Jagiellońskiego [online], orient.uj.edu.pl [dostęp 2018-09-09].
  6. Amb. Piotr Łukasiewicz, „Fundacja im. Kazimierza Pułaskiego” [dostęp 2018-09-09].
  7. Nasz Zespół, „Global.Lab”, 10 sierpnia 2014 [dostęp 2018-09-09].
  8. Stratpoints, „stratpoints” [dostęp 2018-09-09].
  9. Piotr Łukasiewicz, „Europejska Akademia Dyplomacji” [dostęp 2018-09-09].
  10. Kadra [online], Collegium Civitas, 8 marca 2017 [dostęp 2019-03-20].
  11. Zarząd SEA [online] [dostęp 2022-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2021-07-25].
  12. Piotr Łukasiewicz. wnp.pl. [dostęp 2019-05-09].
  13. Łukasz Rogojsz, Fort Trump to wyraz cwaniactwa i poddańczości z naszej strony [online], gazetapl, 27 marca 2019 [dostęp 2019-05-12].
  14. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 lutego 2009 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2009 r. nr 32, poz. 465).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]