Powstanie zamojskie (1918)
 Zamość po I wojnie światowej | |||
| Czas |
28–30 grudnia 1918 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Wynik |
Stłumienie powstania przez Wojsko Polskie | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Powstanie zamojskie – zbrojne wystąpienie rewolucyjne po I wojnie światowej, które miało miejsce w dniach 28–30 grudnia 1918 roku, kierowane przez komunistów. Objęło Zamość i jego okolice.
W powstaniu brali udział robotnicy, biedota chłopska i część żołnierzy stacjonującego w Zamościu pułku piechoty, którzy przyłączyli się do Czerwonej Gwardii. Przyłączyła się do tego ruchu część członków PPS i Bundu[1]. Jednym z przywódców powstania biorącym wcześniej udział w Komitecie Rewolucyjnym powołanym do jego zorganizowania był Antoni Albrecht (1884–1940)[2]. Powstanie zostało stłumione przez wojsko pod dowództwem majora Leopolda Lisa-Kuli przysłane z Lublina[3][4]. Po stłumieniu wystąpienia aresztowano 257 osób, w tym 26 robotników rolnych i 26 chłopów z okolic Zamościa[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ powstanie zamojskie, [w:] Józef Czyżewski (red.), Słownik historii Polski, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1973, s. 367.
- ↑ Redakcja, Albrecht Antoni, [w:] Feliks Tych (red.), Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, t. 1 A-D, Warszawa: Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa-Książka-Ruch” Książka i Wiedza, 1978, s. 49.
- ↑ Zbigniew Szczygielski, Okres od XI 1918 do VIII 1939, [w:] Elżbieta Brodzianka (red.), 100 lat polskiego ruchu robotniczego. Kronika wydarzeń, Warszawa: Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa-Książka-Ruch” Książka i Wiedza, 1978, s. 85.
- ↑ Jerzy Danielewicz, Walki klasowe i narodowowyzwoleńcze w Polsce w latach 1918-1923, „Acta Universitatis Nicolai Copernici. Historia” (14), 1978, s. 63.
- ↑ J. Jachymek, Oblicze społeczno-polityczne wsi lubelskiej 1930-1939, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1975, s. 49.