RKS Kolejarz Rawicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
RKS Kolejarz Rawicz
Pełna nazwa

Rawicki Klub Sportowy „Kolejarz” Rawicz

Przydomek

Niedźwiadki

Barwy

       
żółto-zielone

Data założenia

20 grudnia 1993

Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Siedziba

Rawicz

Adres

ul. Spokojna 1
63-900 Rawicz

Stadion

Stadion im. Floriana Kapały,
ul. Sportowa 13

Prezes

Sławomir Knop[1]

Trener

Maciej Jąder

Strona internetowa
Stadion im. Floriana Kapały

RKS Kolejarz Rawiczpolski klub żużlowy z Rawicza.

Historia[edytuj | edytuj kod]

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

W 1948 r. MotoKlub Rawicz wystartował w zawodach kwalifikacyjnych do powstającej ligi żużlowej. Klub zajął drugie miejsce i wywalczył awans do pierwszej ligi. W 1949 r. włączono MotoKlub do Kolejowego Klubu Sportowego „Kolejarz”, jako sekcję motorowo-żużlową. W roku 1954 żużlowcy Kolejarza zdobyli brązowy medal DMP, a rok później wywalczyli wicemistrzostwo Polski. Rok 1957 to początek końca drużyny Kolejarza, zespół spada do II ligi. Z zespołu odchodzi czołowy zawodnik – Florian Kapała. Kolejarz awansuje jeszcze do I ligi, ale ponownie zajmuje w niej ostatnie miejsce. Z początkiem lat 60. rozwiązano w Rawiczu sekcję żużlową i na długie lata zamilkły żużlowe maszyny.

Z Rawicza wywodziło się wielu wspaniałych w tamtych latach żużlowców. W Kolejarzu jeździli między innymi Florian Kapała (dwukrotny złoty medalista IMP), Marian Spychała, Rajmund Świtała, Norbert Świtała, Jan Kolber, Henryk Ignasiak, Marian Jankowski, Marian Mendyka. W zespole Kolejarza został zatrudniony pierwszy obcokrajowiec na polskich torach żużlowych – Otto Holoubek z Austrii.

20 marca 1994 roku ponownie „czarny sport” zawitał do Rawicza. Odbyły się bowiem pierwsze oficjalne zawody. W meczu sparingowym ówczesny drużynowy mistrz Polski Sparta Polsat Wrocław uległ Unii Leszno. W roku 1996 reaktywowano sport żużlowy w Rawiczu po 37 latach – nowy klub Kolejarz Rawicz ma być kontynuatorem swego utytułowanego imiennika.

W latach 2018–2021 zespół startujący w lidze stanowił drugą drużynę Unii Leszno. Zespół startował w Rawiczu pod szyldem Kolejarza. Ze względu na problemy finansowe starty Niedźwiadków w sezonie 2018 stanęły pod znakiem zapytania, jednak pomocną dłoń wyciągnęła pobliska Unia Leszno, która zaproponowała rawickim działaczom współpracę, w wyniku której Kolejarz otrzymał wsparcie finansowe i stał się zapleczem szkoleniowym Unii[2]. Klub otrzymał nową nazwę – Unia Kolejarz Rawicz – oraz nowe logo, natomiast herb pozostał bez zmian[3].

Poszczególne sezony[edytuj | edytuj kod]

Sezon Rozgrywki ligowe Uwagi
Liga Miejsce
1996 II II liga 9/12
1997 II liga 7/11
1998 II liga 6/12
1999 II liga 8/13
2000 III II liga 1/7
2001 II I liga 5/8
2002 I liga 6/8
2003 I liga 7/8 Przegrane baraże o utrzymanie
2004 III II liga 3/6 5. miejsce w rozgrywkach łączonych o awans[a]
2005 II liga 5/6
2006 II liga 8/9
2007 II liga 1/7
2008 II I liga 8/8
2009 III II liga 7/7
2010 II liga 4/8
2011 II liga 7/8
2012 II liga 1/6
2013 II I liga 7/7
2014 III II liga 5/6
2015 II liga 5/5 Awans w wyniku reorganizacji rozgrywek – podjęto decyzję o połączeniu I i II ligi
2016 II I liga 11/11
2017 III II liga 7/7
2018 1 II liga 3/7
2019 1 II liga 6/7
2020 1 II liga 5/6
2021 1 II liga 3/7
2022 II liga 3/7
2023 II liga 7/7
Poziom ligowy Liczba sezonów Sezony
II 10 1996–1999, 2001–2003, 2008, 2013, 2016
III 18 2000, 2004–2007, 2009–2012, 2014–2015, 2017–2023

1 Przed sezonem 2018 Kolejarz Rawicz podjął współpracę z Unią Leszno, w wyniku czego w latach 2018–2021 w rozgrywkach ligowych występowała druga drużyna Unii Leszno. Zespół startował w Rawiczu pod szyldem Kolejarza.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]

Poniższe zestawienia obejmują osiągnięcia klubu oraz indywidualne osiągnięcia zawodników krajowych (w zawodach drużynowych, par i indywidualnych) i zagranicznych (w zawodach indywidualnych) w rozgrywkach pod egidą FIM oraz FIM Europe.

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne mistrzostwa świata juniorów

Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa Europy par

Indywidualne mistrzostwa Europy juniorów

Kadra drużyny[edytuj | edytuj kod]

Stan na 28 kwietnia 2022[4][5]

Stat. Żużlowiec Kat.
S Polska Damian Baliński
S Polska Damian Dróżdż (kapitan)
S Polska Daniel Kaczmarek
S Australia Sam Masters
S Australia Ryan Douglas
S Słowenia Matic Ivačič
S Australia Josh Pickering
S Słowenia Nick Skorja
S Nowa Zelandia Bradley Wilson-Dean
J Francja Steven Goret U-21
J Wielka Brytania Tom Brennan 1 U-21
J Polska Kacper Kłosok U-19
J Polska Błażej Wypior 2 U-19
J Polska Bartosz Curzytek 3 U-19
J Polska Kacper Klimek 4 U-16
J Polska Franciszek Majewski 5 U-16

1 Wypożyczony z KŻ Orzeł Łódź.
2 Wypożyczony z ROW Rybnik.
3 Wypożyczony z WTS Wrocław.
4 Do 11 grudnia 2022 roku może brać udział tylko w zawodach młodzieżowych.
5 Do 28 grudnia 2022 roku może brać udział tylko w zawodach młodzieżowych.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W 2004 roku nie rozegrano baraży, a rundę finałową w formie rozgrywek łączonych I ligi (drużyny z miejsc 5–7) oraz II ligi (drużyny z miejsc 1–3), z zaliczeniem wyników bezpośrednich spotkań pomiędzy zainteresowanymi zespołami z rund zasadniczych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrzej Bartkowiak: Metalika Recycling Kolejarz Rawicz. Jest nowy prezes. Rawicz Nasze Miasto, 2020-11-28. (pol.).
  2. Łukasz Kaczmarek, Fuzja Unii z Kolejarzem | LeszczyńskiSport.pl [online], leszczynskisport.pl [dostęp 2018-11-19] (pol.).
  3. Wirtualna Polska Media, Stainer Unia Kolejarz Rawicz zaprezentowała nowe logo. Herb pozostaje bez zmian - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 29 grudnia 2017 [dostęp 2018-11-19] (pol.).
  4. Komunikat nr 22/2022 Głównej Komisji Sportu Żużlowego [online], pzm.pl [dostęp 2022-04-08] (pol.).
  5. Komunikat nr 39/2022 Głównej Komisji Sportu Żużlowego [online], pzm.pl [dostęp 2022-04-28] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]