Radziewicze (rejon mostowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Radziewicze
Радзявічы
Радевичи
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

mostowski

Sielsowiet

Gudziewicze

Populacja (2009)
• liczba ludności


140[1]

Kod pocztowy

231627

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Radziewicze”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Radziewicze”
Ziemia53°23′23″N 24°08′20″E/53,389722 24,138889

Radziewicze (biał. Радзявічы; ros. Радевичи) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie mostowskim, w sielsowiecie Gudziewicze.

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś oraz sąsiadujący folwark leżał w Polsce, w województwie białostockim, w powiecie grodzieńskim, w gminie Gudziewicze[2].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku:

  • wieś zamieszkiwały 82 osoby, 9 było wyznania rzymskokatolickiego, 68 prawosławnego, a 5 mojżeszowego. Jednocześnie 13 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, a 69 białoruską. Było tu 12 budynków mieszkalnych.
  • folwark zamieszkiwało w jednym budynku 9 osób, wszystkie były wyznania prawosławnego i narodowości białoruskiej[3].

Miejscowość wraz z folwarkiem należała do parafii rzymskokatolickiej w Ejsymontach Wielkich i parafii prawosławnej w Gudziewiczach.

Podlegała pod Sąd Grodzki w Indurze i Okręgowy w Grodnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Gudziewiczach[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Baza Miejscowości Kresowych. [dostęp 2019-10-05]. (pol.).
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 35.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1421.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]