Raphael Georg Kiesewetter

Raphael Georg Kiesewetter
	; Raphael Georg Kiesewetter, litografia Faustina Herra z 1841 r.
Data i miejsce urodzenia	29 sierpnia 1773 ; Holešov
Pochodzenie	austriackie
Data i miejsce śmierci	1 stycznia 1850 ; Baden bei Wien
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	muzykolog
	Multimedia w Wikimedia Commons

Raphael Georg Kiesewetter, Edler von Wiesenbrunn^[1] (ur. 29 sierpnia 1773 w Holešovie, zm. 1 stycznia 1850 w Baden bei Wien^[1]^[2]) – austriacki muzykolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem lekarza Aloisa Ferdinanda Kiesewettera^[2]. Jako dziecko uczył się gry na fortepianie, flecie, fagocie i gitarze^[1]^[2]. Był uczniem Johanna Georga Albrechtsbergera^[1]^[2]. Początkowo studiował prawo i filozofię w Ołomuńcu i Wiedniu, porzucił jednak studia i podjął pracę jako urzędnik państwowy^[1]^[2]. W latach 1794–1801 był pracownikiem kancelarii w kwaterze głównej armii austriackiej w Schwetzingen i Heidelbergu^[2]. Od 1801 do 1845 roku pracował w dworskiej radzie wojennej w Wiedniu, gdzie uzyskał tytuł radcy dworu^[2]. W 1843 roku otrzymał tytuł szlachecki^[1]^[2].

Uczestniczył w życiu artystycznym Wiednia, występując jako instrumentalista i śpiewak (bas)^[2]. Organizował w swoim domu koncerty muzyki historycznej, w trakcie których grano dzieła niemieckich i włoskich twórców okresu baroku^[2]. W 1830 roku na jednym z tych koncertów gościł Fryderyk Chopin^[2]. Zgromadził bogatą kolekcję muzykaliów, obejmującą ponad 1200 tomów utworów przeszło 500 kompozytorów z okresu od X do XVIII wieku^[2]. Uczestniczył w pracach wiedeńskiego Gesellschaft der Musikfreunde, w latach 1821–1843 był jego wiceprezesem^[2]. Był zwolennikiem historyzmu w muzyce, angażował się w działalność ruchu cecyliańskiego^[2]. Jego dorobek naukowy obejmuje monografie, prace syntetyczne, a także recenzje i polemiki^[2]. Zajmował się szczególnie problematyką ewolucji historycznej polifonii wokalnej w średniowieczu i renesansie, był pionierem w zakresie zainteresowania problematyką praktyki wykonawczej muzyki dawnej^[2]. Napisał także pracę poświęconą muzyce arabskiej^[2].

Był wujem Augusta Wilhelma Ambrosa^[1]^[2].

Ważniejsze prace[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych^[1])

Die Verdienste der Niederländer um die Tonkunst (Wiedeń 1828)
Geschichte der europäisch- abendländischen oder unserer heutigen Musik (Lipsk 1834, 2. wyd. 1846)
Über die Musik der neuern Griechen, nebst freien Gedanken über altägyptische und altgriechische Musik (Lipsk 1838)
Guido von Arezzo: Sein Leben und Wirken (Lipsk 1840)
Schicksale und Beschaffenheit des weltlichen Gesangs vom frühen Mittelalter bis zur Erfindung des dramatischen Styles und den Anfängen der Oper (Lipsk 1841)
Die Musik der Araber nach Originalquellen (Lipsk 1842)
Der neuen Aristoxener zerstreute Aufsätze über das Irrige der musikalischen Arithmetik und das Eitle ihrer Temperaturrechnungen (Lipsk 1846)
Catalog der Sammlung alter Musik des K. K. Hofrathes Raphael Georg Kiesewetter Edlen von Wiesenbrunn in Wien (Wiedeń 1847)
Gallerie der alten Contrapunctisten: Eine Auswahl aus ihren Werken in verständlichen Partituren (Wiedeń 1847)
Über die Octave des Pythagoras (Wiedeń 1848)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1870. ISBN 978-0-02-865528-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 77–78. ISBN 978-83-224-3303-4.

[baker-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1870. ISBN 978-0-02-865528-4.

[encmuz-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 77–78. ISBN 978-83-224-3303-4.

[1]

[2]