Przejdź do zawartości

Rekowo (powiat łobeski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rekowo
wieś
Ilustracja
Kościół św. Apostołów Piotra i Pawła w Rekowie
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

łobeski

Gmina

Radowo Małe

Strefa numeracyjna

91

Kod pocztowy

73-150[2]

Tablice rejestracyjne

ZLO

SIMC

0782267

Położenie na mapie gminy Radowo Małe
Mapa konturowa gminy Radowo Małe, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Rekowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Rekowo”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Rekowo”
Położenie na mapie powiatu łobeskiego
Mapa konturowa powiatu łobeskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Rekowo”
Ziemia53°37′27″N 15°29′42″E/53,624167 15,495000[1]

Rekowo (niem. Reckow) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Radowo Małe. W latach 1818–1945 miejscowość administracyjnie należała do Landkreis Regenwalde (Powiat Resko) z siedzibą do roku 1860 w Resku, a następnie w Łobzie.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa szczecińskiego.

Panorama Rekowa od strony Strzmiela

Atrakcje

[edytuj | edytuj kod]

W Rekowie znajduje się wpisany do rejestru zabytków (Kl.V.0/277/57) Kościół św. Apostołów Piotra i Pawła oraz wpisany do rejestru zabytków (Kl.I.5340/23/79) zabytkowy park dworski. Kościół to XVII-wieczna ryglowa świątynia na kamiennej podmurówce z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, gdzie w dach kryty blachą wkomponowana jest drewniana wieża zwieńczona barokowym hełmem (całość poddana renowacji w połowie lat 80. XX w.)[3]. W kościele są 2 cynowe lichtarze z 1802 roku. Park dworski datowany jest na 2 poł. XIX w., rozbudowany w 1 ćw. XX w. (por. mapy archiwalne), gdzie założenie jest typu krajobrazowego, z aleją lipową wyznaczającą płd. i wsch. granicę oraz szpalerem świerkowym od płd. Obsadzony głównie bukami, brzozami, dębami i kasztanowcami. Granice parku są czytelne i zachowany został liczny starodrzew[3].

Kalendarium

[edytuj | edytuj kod]
  • XVII Zbudowano kościół w Rekowie - fundatorem kościoła był Filip Georg von Borck.
  • 1668 Majątek ma 524 hektary - właściciel - Franz Joachim von Borcke.
  • 1692 Właściciel - Geheimrat Franz Heinrich von Borcke.
  • 1744 Właściciel majątku - Georg Philipp von Borcke.
  • 1771 Właściciel - Georg Friedrich von Borcke.
  • 1773 Obok folwarku były 3 gospodarstwa chłopskie.
  • 1789 Właściciel majątku - Generallandschraftsrat Johann Georg von Loeper.
  • 1789 Borkowie sprzedają wieś Loeperom.
  • 1793 Właściciel majątku - Landrat Ernst August Phillipp von Borcke-Kankelfitz.
  • 1798 Właścicielem został Philipp Johann Georg.
  • 1800 Kościół w Rekowie to kościół filialny parafii Borkowo Wielkie.
  • 1802 Philipp Georg Johan von Borcke fundatorem gruntownej przebudowy kościoła.
  • 1803 Właścicielem majątku jest - Oberstleutnant Christian Friedrich von Schmude.
  • 1818–1945 Rekowo w powiecie Regenwalde (Resko).
  • 1828 Właściciel - major Georg Friedrich Ludwig von Borcke.
  • 1837 Właścicielem majątku jest - leutnant Ludwig Albert von Borcke-Bonin.
  • 1843-54 Właścicielem majątku jest Ludwig Albert von Borcke.
  • 1871 Georg von Borcke właścicielem majątku.
  • 1873 Wieś miała 17 budynków mieszkalnych i 109 osób.
  • 1883 Major Erich von Borcke właścicielem majątku.
  • 1921 Właściciel majątku Ulrich von Borcke przekazuje duży głaz na pomnik F. L. Jahna - pioniera gimnastyki.
  • 1931 Majątek liczył 702 ha, 29 domów, 57 rodzin i 275 mieszkańców.
  • 1933 Rekowo liczy 255 mieszkańców.
  • 1939 Rekowo liczy 262 mieszkańców.

Urodzeni w Rekowie

[edytuj | edytuj kod]
  • Wulff von Borcke (ur. 25 kwietnia 1839 w Rekowie, zm. 12 marca 1914) – niemiecki właściciel ziemski, członek dworu pruskiego, poseł do Izby Panów (Preußisches Herrenhaus).
  • Hans Engelbrecht (ur. 22 kwietnia 1854 w Rekowie, Powiat Regenwalde, zm. 8 lutego 1933 w Hanowerze) był pruskim oficerem, ostatnio generałem majorem.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zbigniew Harbuz:Kalendarium ziemi i powiatu łobeskiego, Łabuź, Łobez 2007, ISSN 1509-6378.
  • Z dziejów ziemi łobeskiej - praca zbiorowa pod redakcją Tadeusza Białeckiego, Instytut Zachodniopomorski, Szczecin 1971.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 115223
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1091 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. a b Zabytki, gmina Radowo Małe. [w:] Powiat łobeski [on-line]. [dostęp 2013-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-06)]. (pol.).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Rekowo (powiat łobeski)