Restauracja de la Sirène w Asnières
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1887 |
| Medium | |
| Wymiary |
54,5 × 65,5 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1887 |
| Medium | |
| Wymiary |
51,5 × 64,0 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Restauracja de la Sirène w Asnières (hol. Restaurant de la Sirène in Asnières, fr. Le Restaurant de la Sirène à Asnières) – to tytuł dwóch obrazów Vincenta van Gogha namalowanych wiosną i latem 1887[1][2] podczas jego pobytu w Paryżu. Oba obrazy przedstawiają restaurację w podparyskiej miejscowości Asnières i zaliczają się do pierwszych arcydzieł artysty namalowanych w okresie paryskim[3].
Nr kat.: F 313, JH 1251 (Restauracja de la Sirène w Asnières I) i F 312, JH 1253 Restauracja de la Sirène w Asnières II).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Van Gogh przyjechał do Paryża 27 lutego 1886, a wyjechał do Arles w lutym 1888. W tym czasie namalował 230 obrazów. Jego artystyczna metamorfoza – od rustykalnego malarza realisty w stylu Milleta do radykalnego kolorysty – jest jedną z bardziej dramatycznych w XIX w. Artysta zjawił się w Paryżu, kiedy Monet, Auguste Renoir i Pissarro ponownie zastanawiali się nad swoją pozycją, Gauguin i Seurat walczyli o miano liderów awangardy, a młodsze pokolenie: Émile Bernard, Toulouse-Lautrec i Louis Anquetin poszukiwało inspiracji w średniowiecznym szkle, sztuce japońskiej i popularnych drzeworytach, pragnąc wyjść poza ramy impresjonizmu[4].
Podczas pobytu w Paryżu van Gogh mieszkał razem z bratem Theo w północnej części miasta: najpierw przy rue de Laval, a od czerwca 1886 przy rue Lepic. W przeciwieństwie do impresjonistów nie mógł sobie pozwolić na wakacje na wsi, lecz wybierał miejscowości blisko miejsca zamieszkania. Jego wybór padł na Asnières, miasteczko położone nad brzegiem Sekwany. Podczas pobytu w 1887 r. namalował kilka obrazów przedstawiających mosty, parki, fabryki oraz restaurację de la Sirène[5].
W kwietniu i maju pracował z Signakiem, a na jesieni z Bernardem[4]. Signac opisywał go jako człowieka noszącego niebieski kaftan roboczy z wymalowanymi kolorowymi obrazkami na rękawach:
- Przyciskając się do mnie szedł naprzód krzycząc i gestykulując, wymachując ogromnymi, świeżo namalowanymi płótnami, smarując farbą siebie i przechodniów.[6]
W napisanym później liście do siostry Willeminy artysta stwierdził, iż dzięki Asnières zobaczył „więcej koloru”[4].
Opis i analiza[edytuj | edytuj kod]
Restauracja de la Sirène[7] była położona przy 7 Boulevard de la Seine (obecnie Quai du Docteur-Derveux) w pobliżu mostu Pont Asnières[4]. Van Gogh przedstawił ją jako atrakcyjny lokal, skąpany w jasnych promieniach letniego słońca[6]. Budynki, niebo i drogę oddał w delikatnych szarych, błękitnych, żółtych i brązowych barwach, ożywiając następnie całą scenerię przez dodanie pnączy, powiewających chorągiewek i figur ludzi spoglądających w dół z balkonu na piętrze. Do rozjaśnienia elementów fasady i uwidocznienia detali, takich jak koszula jednej z postaci na ulicy, użył barwy białej. Delikatnymi pociągnięciami pędzla namalował nazwę restauracji na frontowym szyldzie. Oszczędnymi pociągnięciami przedstawił trzech mężczyzn siedzących przy kawiarnianym stoliku[4].
Jaskrawość obrazu została osiągnięta dzięki zastosowaniu barw dopełniających (np. czerwony budynek po prawej stronie i obok niego zielone pnącze lub użycie koloru pomarańczowego i niebieskiego na ścianach restauracji). Energii obrazowi dodały proste, pionowe i poziome pociągnięcia pędzlem.
W obrazie van Gogh połączył zarówno zdobycze impresjonizmu, jak i dywizjonizmu, w efekcie czego jego paleta stała się jaśniejsza i żywsza[6].
Swoboda i spontaniczność dotknięć pędzla, którymi cechuje się obraz, mogłyby na pierwszy rzut oka sprawić wrażenie, że malarz stanął za sztalugami wyłącznie w celu zapisania doznań dostarczanych mu przez temat. Ale van Gogh jeszcze mieszkając w Holandii nabrał sceptycyzmu do dosłowności, jaką niósł naturalizm. Zastosowanie przez niego barw dopełniających na obrazie miało na celu zwiększenie intensywności przeżyć, których doznawał. Służyć temu miała też konstrukcja obrazu, w którym punkt zbiegu linii perspektywy wypada poza nim. Van Gogh używał niekiedy ramy do wykreślania perspektywy jako narzędzia organizacji przestrzeni na obrazie i porządkowania zmniejszających się obiektów, ale użycie tego przyrządu stało się w jego rękach bardziej środkiem wizjonerskiego niemal zbliżenia się do natury, niż sposobem na osiągnięcie banalnej poprawności[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Vincent van Gogh Gallery: The Paintings: Restaurant de la Sirène at Asnières. [dostęp 2011-05-19]. (ang.).
- ↑ Vincent van Gogh Gallery: The Paintings: Restaurant de la Sirene at Asnières, The. [dostęp 2011-05-19]. (ang.).
- ↑ D. M. Field: Van Gogh. Chartwell Books, Inc., 2006, s. 147. ISBN 0-7858-2011-6. (ang.).
- ↑ a b c d e Lucina Ward w: National Gallery of Australia: Vincent van Gogh: Restaurant de la Sirène at Asnières [Le restaurant de la Sirène à Asnières] 1887. [dostęp 2011-05-19]. (ang.).
- ↑ Musée d’Orsay: Le restaurant de la Sirène à Asnières. [dostęp 2011-05-19]. (ang.).
- ↑ a b c D. M. Field: Van Gogh. Chartwell Books, Inc., 2006, s. 150. ISBN 0-7858-2011-6. (ang.).
- ↑ Opis dotyczy obrazu Restauracja de la Sirène w Asnières I.
- ↑ Brian Petrie: Van Gogh. Oxford: Phaidon Press Ltd., 1985, s. 29. ISBN 0-7148-1631-0. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
