Rick Deckard

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rick Deckard
Postać z Blade Runner
Twórca

Philip K. Dick

Wystąpienia

Czy androidy śnią o elektrycznych owcach?, Łowca androidów, Blade Runner 2049

Grany przez

Harrison Ford

Dane biograficzne
Płeć

mężczyzna

Rodzina

Iran Deckard (żona)

Inne informacje
Zajęcie

policjant (powieść),
najemnik pracujący dla policji (film)

Rick Deckard – główny bohater powieści Philipa K. Dicka Czy androidy śnią o elektrycznych owcach? (ang. Do Androids Dream of Electric Sheep?)[1] oraz opartego na niej filmu Łowca androidów (ang. Blade Runner) Ridleya Scotta[2]. W filmie grany jest przez Harrisona Forda, który ponownie wcielił się w tę postać w sequelu, filmie Blade Runner 2049[3].

Charakterystyka postaci[edytuj | edytuj kod]

Blaster filmowego Ricka Deckarda
Radiowóz Deckarda

Powieść[edytuj | edytuj kod]

W powieści, rozgrywającej się w wyludnionym po wojnie San Francisco, Deckard jest policjantem, łowcą androidów mieszkającym z żoną w na wpół opuszczonym mrówkowcu. W postapokaliptycznej rzeczywistości pozycję społeczną wyznacza posiadanie zwierzęcia. Status ten wzmacnia nowa religia, merceryzm, która kładzie nacisk na odczuwanie przez ludzi duchowej wspólnoty ze wszystkimi istotami żywymi na Ziemi. Deckarda nie stać na prawdziwe zwierzę, ma tylko sztuczną owcę, więc gdy pojawia się szansa dużego zarobku, podejmuje się ryzykownego zadania, by zarobić na żywe zwierzę[4]. Zostaje mianowany starszym łowcą i rozpoczyna poszukiwania sześciu androidów, które dostały się na Ziemię, porywając wahadłowiec i mordując jego załogę. Znajduje je i zabija po kolei. Za sukcesy dostaje wynagrodzenie, dzięki któremu może kupić sobie żywą kozę[5]. W trakcie wykonywania zadania Deckard przeżywa dylematy moralne i zaczyna wątpić w słuszność swoich czynów – bo jak można naprawiać krzywdy prawie wymarłym zwierzętom przez masową produkcję i pseudo-hodowlę ich sztucznych replik, a jednocześnie bezlitośnie zabijać androidy, równie sztuczne istoty, których jedyną winą jest to, że wróciły na Ziemię[6]? Dodatkowo podczas poszukiwań bohater wdaje się w zakazany przez prawo romans z kobietą-androidem, Rachel Rosen[7], zakochuje się w niej i spędza z nią noc. Rachel jednak chce jedynie wykraść mu tajemnice testu na empatię, dzięki któremu rozpoznaje się androidy, i skłonić go do zaprzestania ich zabijania. Gdy zamiary zawodzą, kobieta-android mści się, zabijając kozę Deckarda[8].

Film[edytuj | edytuj kod]

W utrzymanej w stylistyce kina noir adaptacji książki reżyser Ridley Scott położył większy nacisk na warstwę sensacyjną, zaś usunął treści religijne. Deckard jest tu samotnikiem, byłym pracownikiem wydziału policji, zwerbowanym do odnalezienia i zlikwidowania zbiegłych androidów (zwanych w filmie replikantami). Miejsce akcji, futurystyczne Los Angeles, wygląda tu jak gigantyczny mroczny slums, gdzie ciągle padają kwaśne deszcze[9]. W konfrontacji Deckarda z likwidowanymi po kolei replikantami okazuje się, że zachowanie niektórych z nich czasem wydaje się być bardziej ludzkie niż ścigających ich policjantów[10][11]. Związek Deckarda z Rachel ma tu charakter znacznie bardziej romantyczny niż w książce, ostatnie ujęcia pierwotnej wersji filmu pokazują obraz pary podróżującej gdzieś w odległym kraju[12]. W niektórych wersjach filmu pojawiają się zawoalowane sugestie, że sam Deckard może być nieświadomym swego pochodzenia replikantem, co wciąż jest przedmiotem sporu między twórcami filmu[13][14].

Do roli Ricka Deckarda twórcy brali pod uwagę całą plejadę gwiazd kina, m.in. Dustina Hoffmana, Gene’a Hackmana, Seana Connery’ego, Jacka Nicholsona, Paula Newmana, Clinta Eastwooda, Arnolda Schwarzeneggera, Ala Pacino, Burta Reynoldsa, Nicka Nolte i Christophera Walkena[14].

Analiza[edytuj | edytuj kod]

Według M. Blake’a Wilsona Deckard, najsłynniejszy pracownik wymiaru sprawiedliwości w twórczości Dicka, jest „jednym z najbardziej ludzkich gliniarzy w literaturze”, wykazującym szeroki zakres emocji i empatii, co zostało dalej pokazane w filmowym sequelu (Blade Runner 2049) przez postać K[15].

Odniesienia w kulturze[edytuj | edytuj kod]

Rick Deckard jest głównym bohaterem dwóch powieści autorstwa K.W. Jetera, sequeli oryginalnej książki: Blade Runner 2. Dzień rozliczenia (Blade Runner 2: The Edge of Human 1995, wyd. pol. Amber 1997)[16] i Blade Runner 3. Noc replikantów (Blade Runner 3: Replicant Night 1996, wyd. pol. Amber 1998)[17], pojawia się także w kolejnej części: Blade Runner 4: Eye and Talon (2000).

Postać Lydeckera w serialu Cień anioła była inspirowana osobą Ricka Deckarda[18].

Deckard Cain, jedna z postaci gry komputerowej Diablo nosi imię po Ricku Deckardzie[19].

W jednym z odcinków 6. sezonu serialu The Expanse – Babylon's Ashes pojawiły się tzw. easter egg – ukryte treści. Wiele postaci nosi tu nazwiska znanych bohaterów utworów s-f, wśród nich jest żołnierz o nazwisku Rick Deckard (inni to np.: David Bowman, postać z 2001: Odysei kosmicznej, Duncan Idaho z Diuny, Ellen Ripley z Obcego, Sarah Connor z Terminatora i William Riker ze Star Trek: Następne pokolenie)[20].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Harrison Ford w 2017 był m.in. nominowany do nagrody Saturna dla najlepszego aktora drugoplanowego za rolę Ricka Deckarda w filmie Blade Runner 2049[21].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ GradeSaver, Do Androids Dream of Electric Sheep? Characters | GradeSaver [online], www.gradesaver.com [dostęp 2022-06-05] (ang.).
  2. ↑ Blade Runner. warnerbros.com. [dostęp 2022-06-06]. (ang.).
  3. ↑ Blade Runner 2049. warnerbros.com. [dostęp 2022-06-06]. (ang.).
  4. ↑ Andrzej Tuziak, Łowca androidów. Słowa i obrazy., wyd. I, 2014, str 169, ISBN 978-83-938848-0-3.
  5. ↑ Haka-Makowiecka, Makowiecka, Węgrzecka 2009 ↓, s. 327-328.
  6. ↑ Andrzej Wójcik, Marek Englender: Budowniczowie Gwiazd 1. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1980, s. 225.
  7. ↑ Stanisław Lem: Fantastyka i futurologia, tom 1. Warszawa: Wydawnictwo Literackie, 1989, s. 454–455. ISBN 83-08-01908-0.
  8. ↑ Haka-Makowiecka, Makowiecka, Węgrzecka 2009 ↓, s. 323-324.
  9. ↑ Steven Jay Schneider: 1001 filmów, które musisz zobaczyć. Poznań: Elipsa, 2013. ISBN 978-83-245-9613-3.
  10. ↑ Krzysztof Loska, Andrzej Pitrus: 100 filmów science fiction. Kraków: Rabid, 2000, s. 48-49. ISBN 83-908351-8-5.
  11. ↑ Andrzej Kołodyński: Dziedzictwo wyobraźni. Historia filmu s-f. Warszawa: Wydawnictwa „Alfa”, 1989, s. 111. ISBN 83-7001-170-5.
  12. ↑ Blade Runner (1982). afi.com. [dostęp 2022-06-06]. (ang.).
  13. ↑ BBC News | ENTERTAINMENT | Blade Runner riddle solved [online], news.bbc.co.uk [dostęp 2022-06-05].
  14. ↑ a b Michał Bębenek: Piątkowa ciekawostka o…: „Blade Runner”. gloskultury.pl, 2016-02-26. [dostęp 2022-06-06].
  15. ↑ M. Blake Wilson, Flow My Tears, Rick Deckard Said, [w:] Robin Bunce, Trip McCrossin, Blade Runner 2049 and Philosophy: This Breaks the World, Open Court Publishing, 20 sierpnia 2019, s. 103-105, ISBN 978-0-8126-9475-8 [dostęp 2022-06-07] (ang.).
  16. ↑ Dzień rozliczenia Kevin Wayne Jeter. lubimyczytac.pl. [dostęp 2022-06-06].
  17. ↑ Noc replikantów Kevin Wayne Jeter. lubimyczytac.pl. [dostęp 2022-06-06].
  18. ↑ Clarice M. Butkus. Sound warrior: voice, music and power in Dark Angel. „Science Fiction Film and Television”. 5 z. 2, 2012. Liverpool: Liverpool University Press. DOI: 10.3828/sfftv.2012.11. ISSN 1754-3789. 
  19. ↑ Earnest "Nex" Cavalli: Meet The Real Deckard Cain. escapistmagazine.com, 2011-12-19. [dostęp 2022-06-06]. (ang.).
  20. ↑ Natasha Doris: The Expanse Finale's Huge Easter Egg Explained: Every Sci-Fi Character Made Canon. screenrant.com, 2022-01-14. [dostęp 2022-06-06]. (ang.).
  21. ↑ Blade Runner 2049 (2017) Awards. IMDb.com. [dostęp 2022-06-06]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Karolina Haka-Makowiecka, Marta Makowiecka, Małgorzata Węgrzecka: Leksykon fantastyki. Postacie, miejsca, rekwizyty, zjawiska. Warszawa: Muza S.A., 2009. ISBN 978-83-7495-672-7.
  • Andrzej Tuziak: Łowca androidów Słowa i obrazy, Katowice, Wydawnictwo Filmoteki Śląskiej, 2014 ISBN 978-83-938848-0-3
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rick_Deckard&oldid=68596187”