Robert Borkowski
 generał brygady
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant PKU |
| Główne wojny i bitwy | |
Robert Borkowski (ur. 17 września 1855, zm. 12 grudnia 1927 w Bydgoszczy) – generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 17 września 1855 roku[1]. w 1875 roku ukończył szkołę junkrów, a rok później szkołę oficerską i rozpoczął zawodową służbę wojskową w Armii Imperium Rosyjskiego. W czasie służby awansował kolejno na: chorążego (1876), podporucznika (1877), porucznika (1883), sztabskapitana (1890), kapitana (1895), podpułkownika (1904) i pułkownika (1908). Od października 1918 roku pełnił służbę w 4 Dywizji Strzelców Polskich[2].
30 października 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika, z zaliczeniem do Rezerwy armii i jednoczesnym powołaniem do czynnej służby na czas wojny aż do demobilizacji oraz przydzielony do Sekcji Poboru i Uzupełnień Departamentu I Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[3]. 1 marca 1920 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień 9 Pułku Piechoty Legionów w Zamościu na stanowisko komendanta[4]. 14 października 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów wschodnich i byłej armii rosyjskiej[5]. Z dniem 1 maja 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku z prawem noszenia munduru, w stopniu pułkownika piechoty[6]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady[7].
Na emeryturze mieszkał w Bydgoszczy przy ulicy Sienkiewicza 6 razem z żoną Marią i synem Bronisławem (w 1926 roku słuchaczem uniwersytetu)[8][9][10][11]. Zmarł 12 grudnia 1927 roku w Bydgoszczy[12]. Dwa dni później został pochowany[13].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Według kalendarza juliańskiego urodził się 5 września, a według kalendarza gregoriańskiego - 17 września. Zobacz daty nowego i starego porządku. Rocznik Oficerski 1923, s. 1576.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 84, wg autora gen. Borkowski służył w 4 DSP od 9 marca 1918 roku.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 96 z 9 grudnia 1919 roku, poz. 3851.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 13 marca 1920 roku, s. 203.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 20 października 1920 roku, s. 1060.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 817.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 1576.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1405.
- ↑ Władysław Weber, Adresy miasta Bydgoszczy na 1923 rok, Drukarnia Bydgoska S.A., Bydgoszcz 1923, s. 219, 384.
- ↑ Władysław Weber, Adresy miasta Bydgoszczy 1926 rok, Zakłady Graficzne „Biblioteka Polska” w Bydgoszczy, Bydgoszcz 1926, s. 151.
- ↑ Zmarli. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 38, Nr 3 z 29 stycznia 1930. Ministerstwo Spraw Wojskowych.
- ↑ Nekrolog ś.p. Roberta Borkowskiego, emerytowanego generała brygady WP w: „Gazeta Bydgoska” Nr 286 z 14 grudnia 1927 roku, s. 8. Nekrolog zamieściła żona, dzieci i wnuki generała.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.