Sójkowiec białoczuby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sójkowiec białoczuby
Garrulax leucolophus[1]
(Hardwicke, 1816)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

pekińczyki

Rodzaj

Garrulax

Gatunek

sójkowiec białoczuby

Synonimy
  • Corvus leucolophus Hardwicke, 1816[2]
Podgatunki
  • G. l. leucolophus (Hardwicke, 1816)
  • G. l. patkaicus Reichenow, 1913
  • G. l. belangeri Lesson, 1831
  • G. l. diardi (Lesson, 1831)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Sójkowiec białoczuby[4] (Garrulax leucolophus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny pekińczyków (Leiothrichidae). Nie jest zagrożony.

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Takson ten bywał często łączony w jeden gatunek z sójkowcem białogłowym (G. bicolor)[5]. Wyróżniono cztery podgatunki G. leucolophus[2][6].

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Sójkowiec białoczuby zamieszkuje w zależności od podgatunku[2][6]:

  • sójkowiec białoczuby (Garrulax leucolophus leucolophus) – Himalaje i południowo-wschodni Tybet.
  • Garrulax leucolophus patkaicus – północno-wschodnie Indie, zachodnia Mjanma i zachodni Junnan (południowe Chiny).
  • Garrulax leucolophus belangeri – środkowa Mjanma do południowo-zachodniej Tajlandii.
  • sójkowiec rdzawogrzbiety (Garrulax leucolophus diardi) – wschodnia Mjanma i południowe Chiny do Indochin.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Rozmiary
Długość ciała 26–31 cm; masa ciała 108–131 g[2].

Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Środowisko
Zarośla bambusowe, krzaki i poszycie lasów w południowej i południowo-wschodniej Azji, od Himalajów do południowych Chin i Indochin, do wysokości 2135[3] m n.p.m.
Rozmnażanie
Buduje z suchych liści i mchu dobrze ukryte, kopulaste gniazdo z bocznym wejściem. 3–6 niebieskich jaj jest wysiadywanych przez 13–26 dni. Młode opierzają się po 13–16 dniach.
Pożywienie
Owady, jagody, nasiona.

Status[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje sójkowca białoczubego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern)[3]. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako zazwyczaj pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Garrulax leucolophus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d Collar, N. & Robson, C.: White-crested Laughingthrush (Garrulax leucolophus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-03-01].
  3. a b c d BirdLife International, Garrulax leucolophus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-03-28] (ang.).
  4. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Leiothrichidae Swainson, 1831 – pekińczyki – Babblers, laughing-thrushes and allies (wersja: 2018-11-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-02].
  5. White-crested Laughingthrush (Garrulax leucolophus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  6. a b F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Laughingthrushes and allies. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]