Salford City F.C.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Salford City
Salford City F.C.
Pełna nazwa

Salford City Football Club

Przydomek

The Ammies

Barwy

Czerwono-białe

Data założenia

1940

Liga

League Two

Państwo

 Wielka Brytania

Adres

The Peninsula Stadium Moor Lane Salford Greater Manchester M7 3PZ

Stadion

Peninsula Stadium (Pojemność 5108)

Właściciel

Peter Lim (40%)
Ryan Giggs (10%)
David Beckham (10%)
Nicky Butt (10%)
Gary Neville (10%)
Phil Neville (10%)
Paul Scholes (10%)

Prezes

Karen Baird

Trener

Neil Wood

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Salford City Football Club – klub piłkarski (od 2017 działa jako zawodowy) z siedzibą w Salfordzie, w hrabstwie metropolitalnym Wielki Manchester w Anglii. Klub występuje w League Two.

Klub został założony w 1940 roku. W 2014 roku byli piłkarze Manchesteru UnitedNicky Butt, Ryan Giggs, Gary Neville, Phil Neville i Paul Scholes wykupili część jego udziałów (każdy po 10%) i stali się jego współwłaścicielami wraz z Peterem Limem(inne języki), który posiadał 50%. Od tego czasu Salford City zaliczyło 3 awanse w ciągu 4 lat. W styczniu 2019 10% udziałów wykupił David Beckham.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Lata 1940–1989[edytuj | edytuj kod]

Klub został założony 1 stycznia 1940 roku pod nazwą Salford Central. Klub piął się po szczeblach lokalnych lig do 1963 roku, gdy awansował do Manchester Football League[1] i zmienił nazwę na Salford Amateurs. W latach 70. klub pod przydomkiem „The Ammies” trzykrotnie wygrał Lancashire Amateur Cup (w 1973, 1975 i 1977 roku) oraz dwukrotnie Manchester Premier Cup (w 1978 i 1979). W 1979 roku klub wyremontował stadion Moor Lane[2], na którym występuje, dzięki czemu spełnił on wymogi potrzebne do występów w Cheshire League, gdzie występował od 1980 roku. W 1989 Salford zagrało w finale Manchester County Premier Cup na Old Trafford oraz zmieniło nazwę z Salford Amateurs na Salford City.

Lata 1990–2006[edytuj | edytuj kod]

W 1990 roku Salford wywalczyło pierwszy w historii awans do FA Cup, z którego odpadło po porażce z Curzon Ashton(inne języki) oraz zaliczyło spadek do niższej ligi. W 1992 roku klub ponownie awansował do Division One i skończył sezon na 9. miejscu, co było jego najlepszym wynikiem do tej pory. W 2002 roku Salford ponownie dotarło do finału Manchester Premier Cup, lecz tym razem uległo Ashton United(inne języki) przegrywając 3:1. W sezonie 2004–05 klub awansował do trzeciej rundy FA Vase, a rok później dostał się do trzeciej rundy kwalifikacyjnej FA Cup. Klub wyrobił sobie mocną pozycję w Vodkat North West Counties League oraz wygrał League Challenge Cup w 2006 roku.

Lata 2007–2013[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2007–2008 zespół trenowany przez Gary'ego Fellowsa ukończył na 2 miejscu w Division One w North West Counties League i dzięki temu awansowało do Division One North w Northern Premier League, czyli ósmego poziomu rozgrywkowego w Anglii. Klub przeszedł trudny start w Northern Premier League, przegrywając sześć z siedmiu pierwszych meczów, co spowodowało, że Fellows został zwolniony w październiku 2008 r, a były trener Bridlington Town i Stockport Sports, Ashley Berry zajął jego miejsce. Po zaledwie dwóch miesiącach, kiedy wyniki wciąż się nie poprawiły, Berry odszedł i zastąpił go były trener Flixton, Paul Wright[3]. Ze względu na wcześniejsze zawieszenie Wright nie był w stanie rozpocząć pracy do marca, więc jego asystent, Neil Hall, zastępował go przez pierwsze dwa miesiące 2009 roku[4]. Do czasu, gdy Wright zajął swoją pozycję, Salford okupował dolną części tabeli, wygrywając zaledwie 1 mecz i gromadząc osiem punktów w ciągu 26 meczów, tracąc 15 punktów do miejsca bezpiecznego od spadku. Nieprawdopodobne zwycięstwo 5:3 z Lancaster City odmieniło sytuację klubu, bowiem Salford zdobyło 28 punktów w ostatnich czternastu meczach, a ostatni mecz sezonu zakończył się wyjazdową wygraną 5:2 z Garforth Town, co zapewniło klubowi utrzymanie.

W sezonie 2009-10 odnotowano dobre wyniki w eliminacjach FA Cup i FA Trophy, ale klub nadal miał problemy w lidze. W lutym 2010 roku, po przegraniu czterech z ostatnich pięciu spotkań domowych, Salford rozstało się z Wrightem. Zamiast zatrudniać stałego następcę, prezes klubu Darren Quick podjął niezwykłą decyzję, by samemu przejąć rolę trenera przez do końca sezonu. Pod wodzą Quicka drużyna ponownie mocno zakończyła sezon, zdobywając 36 punktów w pozostałych meczach i kończąc na jedenastym miejscu w tabeli.

Pomimo bohaterskiego sezonu 2009-10, zespół ponownie miał problemy na początku sezonu 2010-11, a Darren Quick postanowił zakończyć swoją kadencję jako menedżer, zastępując się Rhodri Giggsem, który działał jako grający trener wraz z doświadczonym Dannym Jonesem. Wyniki poprawiły się pod wodzą Giggsa, a zespół zakończył sezon na dwunastej pozycji. Klub rozpoczął dobrze sezon 2011-12 mając nadzieję na awans do play-off, jednak słaba forma na początku 2012 roku, w połączeniu z częstymi odejściami czołowych zawodników klubu, zaowocowało finiszem w środku tabeli. Po ostatnim meczu domowym w sezonie, Giggs ogłosił, że rezygnuje ze stanowiska ze skutkiem natychmiastowym.

W maju 2012 r. klub na nowego trenera mianował Darrena Sheridana. Sezon 2012-13 rozpoczął się dobrze w lidze, a klub rozegrał również lokalne derby w rundzie wstępnej FA Cup przeciwko FC United of Manchester[5]. Ponad 1300 fanów przyszło na Moor Lane, aby zobaczyć, jak "The Ammies" nieznacznie przegrywają mecz, w którym padło aż pięć bramek. Praca Sheridana w klubie trwała jednak tylko 8 miesięcy, gdyż zrezygnował on ze stanowiska w styczniu 2013 r. po przeglądzie budżetu klubu. Klub mianował Andy'ego Healda na jego następcę. Pod przewodnictwem Healda, Salford zakończyło sezon na rozczarowującym szesnastym miejscu w Premier League Division North, ale za to dotarło do finału Manchester Premier Cup na Edgeley Park. Pomimo świetnego powrotu z 0:2 na 2:2 ostatecznie przegrało 4:2 rzutach karnych[6]. Pod koniec sezonu Heald i jego asystent Chris Thompson opuścili klub ze względu na zobowiązania rodzinne i biznesowe.

Przed kampanią na lata 2013-2014 klub powołał Barry'ego Massaya i Phila Powera na wspólnie pracujących menedżerów, a bizneswoman z Salford, Karen Baird, przejęła funkcję prezesa po Darrenie Quicku. Nowy zespół zarządzający miał mocny start i był niepokonany po pierwszych sześciu meczach sezonu, jednak forma zaczęła spadać, a w październiku 2013 r. podjęto decyzję o zastąpieniu Karen Baird Philem Powerem, oraz zdegradowano Massaya do roli asystenta, przed opuszczeniem przez niego klubu miesiąc później.

Przejęcie klubu przez „Class of '92”[edytuj | edytuj kod]

W 2014 roku prezydent klubu Dave Russell otrzymał od Ryan Giggsa, Gary'ego Nevilla, Phila Nevilla, Paula Scholesa i Nicky'ego Butta informację o chęci przejęcia przez nich klubu, gdyż byli zdeterminowani by "przywrócić coś" do lokalnego futbolu.
Wraz z proponowanym przejęciem klubu, nowy zespół właścicielski był obecny na szkoleniu przedsezonowym w lipcu 2014 r., na którym Giggs zasugerował, że konsorcjum ma ambitne cele dla klubu, bowiem zamierzano wprowadzić klub do Championship w ciągu 15 lat[7]. Zostało potwierdzone, że Baird pozostanie przewodniczącym klubu, a Power nadal będzie kierownikiem. Przed rozpoczęciem sezonu 2014-15 klub ogłosił mecz pokazowy przeciwko drużynie "Class of '92" z udziałem wszystkich pięciu nowych właścicieli, które Salford City wygrało 5-1[8]. Sezon 2014-15 Salford rozpoczęło będąc niepokonane w pierwszych 13 meczach. We wrześniu 2014 r. Zespół ds. własności ogłosił, że zgodził się sprzedać 50% udziałów w klubie Singapurskiemu miliarderowi Peterowi Limowi - właścicielowi Valencia CF[9].

Mimo obiecującego początku, spadek formy w grudniu przyniósł tylko 4 wygrane w 11 meczach. W rezultacie Power został zwolniony w styczniu 2015 r. po 18 miesiącach pracy. Zanim ogłoszono nadejście nowej kadry menedżerskiej w postaci Anthony'ego Johnsona i Bernarda Morleya poprowadzili oni Ramsbottom United do awansu z Northern Premier League Division One North. Nowy zespół menadżerski wygrał 15 z pozostałych 17 meczów sezonu, dzięki czemu Salford odzyskało miejsce na szczycie tabeli. Ponieważ Darlington nie wygrał swojego przedostatniego meczu sezonu, Salford został mistrzem, gwarantując awans do Northern Premier League Premier Division. Salford świętowało mistrzowstwo po dziewiątym z rzędu zwycięstwie w wygranym 5:0 meczu z Ossett Town przy obecności 1100 widzów[10].

Zmiana statusu klubu[edytuj | edytuj kod]

Latem 2017 roku klub zmienił swój status z półamatorskiego i od sezonu 2018/19 występuje w rozgrywkach jako klub zawodowy[11].

Stadion[edytuj | edytuj kod]

Stadion Moor Lane obecnie znany jako Peninsula Stadium znajduje się w Salford, w dzielnicy Kersal w hrabstwie Wielki Manchester w Anglii. Obiekt mieści 5108 widzów (2240 miejsc siedzących). Murawa stadionu jest trawiasta, lecz nie posiada podgrzewania. W październiku 2017 roku teren Moor Lane został przemianowany na Peninsula Stadium z powodu zapisu w umowie sponsorskiej. Nowy stadion oficjalnie otworzył Sir Alex Ferguson[12].

Obecny skład[edytuj | edytuj kod]

Stan na 31 stycznia 2023[13]

Nr Poz. Piłkarz
3 OB Gambia Ibou Touray
4 PO Anglia Jason Lowe
5 OB Anglia Ashley Eastham (kapitan)
6 PO Szkocja Elliot Watt
7 PO Anglia Ryan Watson
8 PO Irlandia Północna Matty Lund
9 NA Szkocja Callum Hendry
10 PO Anglia Odin Bailey
11 PO Angola Elliot Simões
12 BR Anglia Alex Cairns (Wypożyczony z Fleetwood Town)
14 PO Szkocja Stevie Mallan
16 PO Irlandia Północna Ethan Galbraith (Wypożyczony z Manchesteru United)
Nr Poz. Piłkarz
17 NA Anglia Matt Smith
18 NA Anglia Conor McAleny
20 NA Anglia Louie Barry (Wypożyczony z Aston Villa)
22 PO Anglia Jack Jenkins (Wypożyczony z Leeds United)
23 OB Anglia Kevin Berkoe
24 PO Anglia Luke Bolton
25 OB Anglia Richard Nartey
26 OB Walia Ryan Leak
32 OB Walia Liam Shephard
35 OB Irlandia Josh O'Brien
38 OB Irlandia Shane McLoughlin
42 OB Anglia Theo Vassell

Piłkarze na wypożyczeniu[edytuj | edytuj kod]

Nr Poz. Piłkarz
36 NA Walia Marcus Dackers (w Woking)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Manchester Football League [online], www.manchesterleague.co.uk [dostęp 2019-01-08] (ang.).
  2. Salford City | Peninsula Stadium | Moor Lane | Football Ground Guide [online], www.footballgroundguide.com [dostęp 2019-01-08].
  3. Manchester Evening News, City get Wright man for the job [online], men, 19 kwietnia 2010 [dostęp 2019-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2015-05-12].
  4. SALFORD CITY FC - THE GREAT ESCAPE Pt2 - Salford Star - with attitude & love xxx [online], www.salfordstar.com [dostęp 2019-01-08].
  5. SALFORD CITY FC V FC UNITED OF MANCHESTER TICKET DETAILS AND FA CUP PREVIEW - Salford Star - with attitude & love xxx [online], www.salfordstar.com [dostęp 2019-01-08].
  6. Mossley Retain Manchester Premier Cup [online], Pitchero Non-League, 28 marca 2013 [dostęp 2019-01-08] (ang.).
  7. David Anderson, 'Class of 92' buy non-league Salford City with ambitious plan to be Championship club in 15 years [online], mirror, 27 marca 2014 [dostęp 2019-01-08].
  8. Ryan Giggs gets on the score sheet but fails to stop his side losing [online], Mail Online, 7 sierpnia 2014 [dostęp 2019-01-08].
  9. Jamie Jackson, Peter Lim to buy 50% stake in Salford City from Class of ‘92, „The Guardian”, 22 września 2014, ISSN 0261-3077 [dostęp 2019-01-08] (ang.).
  10. Ben Collins, Champions! Salford City FC celebrate winning Evo-Stik North title [online], men, 25 kwietnia 2015 [dostęp 2019-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2015-05-12].
  11. Liam Prenderville, Salford City to go full time from next season [online], mirror, 7 marca 2017 [dostęp 2019-01-08].
  12. Lucy Roue, Salford City rename stadium after sponsorship deal [online], men, 19 października 2017 [dostęp 2019-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-19].
  13. Men's Team | Official Salford City FC website [online], co.uk [dostęp 2024-04-25] (ang.).