Samuel Nakielski

Samuel Nakielski
Data i miejsce urodzenia	1584 ; Koniecpol (ówczesna nazwa „Nowopole”)
Data śmierci	12 stycznia 1652
Miejsce pochówku	Bazylika kolegiacka Grobu Bożego w Miechowie
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Kanonicy Regularni Grobu Bożego
Prezbiterat	1605 lub 1613

Samuel (Andrzej)^[1] Nakielski (ur. 1584 w Koniecpolu, ówczesna nazwa „Nowopole”, zm. 12 stycznia 1652, „Samuel” jest imieniem zakonnym, „Andrzej” imieniem chrzestnym) – polski duchowny rzymskokatolicki, kanonik zakonu Kanoników Regularnych Grobu Bożego, archiwista, bibliotekarz i historiograf swojego zgromadzenia zakonnego^[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Andrzeja Dybka z Lelowa, pieczętował się herbem Szreniawa^[3]. Na początku XVII wieku ukończył studia w Akademii Krakowskiej i uzyskał stopień bakałarza^[2]^[3]. Przyjął święcenia kapłańskie (w 1605 lub 1613) i wstąpił do zakonu bożogrobców^[2]^[3]. W latach 1617–1646 prepozyt kościoła św. Jadwigi na Stradomiu w Krakowie^[2]^[3]. W 1626, w czasie pielgrzymki do Włoch, uzyskał w Rzymie stopień stopień doktora teologii na Uniwersytecie „La Sapienza”^[2]^[3]. W 1647 przeniósł się na stałe do klasztoru w Miechowie^[2], gdzie był archiwistą i bibliotekarzem^[3].

Autor zbioru tekstów brewiarzowych (całodzienna modlitwa zakonu, Officia Propria Festorum Canonici Ordinis SS. Sepulchri Domini Hierosolymitani, Cracoviae 1620)^[2] oraz dwóch dzieł historycznych poświęconych dziejom zgromadzenia bożogrobców^[4]:

De sacra antiquitate et statu Ordinis Canonici Custodum Sacrosancti Sepulchri Domini Hierosolymitani. In gratiam Miechovianae Congregationis libri tres (Cracoviae 1625; historia zakonu do 1163)
Miechovia, sive Promptuarium antiquitatum Monasterii Miechoviensis (Cracoviae 1634, faktyczna data wydania 1646; historia zakonu w latach 1163–1646)^[4]

W drugiej z tych ksiąg, zadedykowanej prepozytowi generalnemu klasztoru miechowskiego Maciejowi Łubieńskiemu, umieścił treść wielu dokumentów związanych z zakonem^[4]; dzieło zachowało wartość naukową, gdyż część tych dokumentów zaginęła^[2].

Przekazał zakonowi swój księgozbiór z superekslibrisami z herbem Szreniawa^[3]. Został pochowany w podziemiach bazyliki mniejszej Grobu Bożego w Miechowie^[2]^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Samuel Andrzej Nakielski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2023-08-26].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Samuel Nakielski. miech.pl. [dostęp 2023-08-26].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Nakielski, Samuel. data.cerl.org. [dostęp 2023-08-26].
↑ ^a ^b ^c Miechovia Sive Promptvarium Antiqvitatum Monasterij Miechouiensis. mnki.pl. [dostęp 2023-08-26].
↑ Włodzimierz Barczyński: Małopolski Szlak Bożogrobców. Miechów: Parafia Grobu Bożego w Miechowie, 2014, s. 30. ISBN 978-83-926396-4-0. [dostęp 2023-09-05].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Hasło „Nakielski Samuel”, w: Ignacy Chodynicki, Dykcjonarz uczonych Polaków, zawierający krótkie rysy ich życia, t. 2 (L–P), Lwów 1833, s. 143.
Samuel Nakielski, De sacra antiquitate et statu Ordinis Canonici Custodum Sacrosancti Sepulchri Domini Hierosolymitani. In gratiam Miechovianae Congregationis libri tres. Cracoviae 1625.
Samuel Nakielski, Miechovia, sive Promptuarium antiquitatum Monasterii Miechoviensis. Cracoviae 1634.

[1] Samuel Andrzej Nakielski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2023-08-26].

[miech.pl-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Samuel Nakielski. miech.pl. [dostęp 2023-08-26].

[cerl.org-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Nakielski, Samuel. data.cerl.org. [dostęp 2023-08-26].

[mnki.pl-4] Miechovia Sive Promptvarium Antiqvitatum Monasterij Miechouiensis. mnki.pl. [dostęp 2023-08-26].

[5] Włodzimierz Barczyński: Małopolski Szlak Bożogrobców. Miechów: Parafia Grobu Bożego w Miechowie, 2014, s. 30. ISBN 978-83-926396-4-0. [dostęp 2023-09-05].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]