Schody Böhmera i Preula
 nr rej. 697/Wlkp/A z 21.07.2008[1].
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Inwestor |
Kurt Rehfeld |
| Ukończenie budowy |
1910 |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°24′26,5″N 16°55′48,0″E/52,407361 16,930000
| |
Schody Böhmera i Preula – zabytkowe schody, usytuowane w zespole kamienic przy Alejach Marcinkowskiego 11 w Poznaniu łącząc je z ul. Kozią.
Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]
Schody, wraz z zespołem kamienic, zaprojektowali Hermann Böhmer i Paul Preul[2][3] w 1910 roku dla Kurta Rehfelda, złotnika (według niektórych źródeł projektantem schodów był Franz Josef Weiss, który nawiązał do realizacji berlińskiego architekta – Alberta Gessnera[4]). Zespół składał się z niezachowanej kamienicy frontowej (należącej m.in. do Banku Kwilecki-Potocki[5]) oraz oficyn skoncentrowanych wokół podwórza, składającego się z dwóch części o zróżnicowanych poziomach. Elewacje oficyn od strony wewnętrznej zespołu zostały wzbogacone balkonami oraz loggiami o zróżnicowanych kształtach, brama dodatkowo akcentowana jest ryzalitem. Całość układu uzupełnia zieleń i fontanna.
Integralną częścią kompozycji są kamienne schody łączące podwórza na dwóch poziomach. Schody mają symetryczny, jednokierunkowy układ z podestem między poziomami. W części dolnej składają się z dwóch biegów, pomiędzy którymi umieszczono niewielkie pomieszczenie gospodarcze. Dolne stopnie są zaokrąglone, ułożone wachlarzowo w kierunku zewnętrznym. Część górna to szerokie schody jednobiegowe. Balustrada schodów w części dolnej jest pełna, w części górnej ażurowa. Umieszczenie schodów w części centralnej układu, pomiędzy dwoma oficynami, dodatkowo podkreśliło kompozycję całego założenia i podział zespołu na część dolną i górną.
Budynek frontowy uległ zniszczeniu w 1945 roku. Został zastąpiony modernistyczną kamienicą, przy czym kompozycja podwórza zachowała się bez zmian. Schody po konserwacji oddano ponownie do użytku w 2010 roku. Nie są one jednak ogólnodostępne, bowiem bramy prowadzące na podwórze są obecnie zamykane.
Muzeum[edytuj | edytuj kod]
Bezpośrednio przy schodach znajduje się wejście do Muzeum Farmacji.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych miasta Poznania
- ↑ Praca zbiorowa: Poznań – przewodnik po zabytkach i historii. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003, s. 175–176. ISBN 83-87847-92-5.
- ↑ Praca zbiorowa: Poznań – spis zabytków architektury. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2004, s. 153. ISBN 83-89525-07-0.
- ↑ Praca zbiorowa: Atlas architektury Poznania. Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 188. ISBN 978-83-7503-058-7.
- ↑ Zbigniew Zakrzewski: W zasięgu hejnału – Ulicami mojego Poznania, część II. Poznań: Kwartet, 2006, s. 239. ISBN 83-60069-25-5.