Scypio (herb szlachecki)
Scypio (Scypion, Scipio, Laski) – polski herb szlachecki, pochodzenia włoskiego.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Herb znany przynajmniej w dwóch wariantach. Opisy z wykorzystaniem tradycyjnych zasad blazonowania:
Scypio I (Scypion, Scipio, Laski): W polu czerwonym cztery laski błękitne, dwie w skos, równoległe, dwie w lewy skos równoległe, skrzyżowane i przeplecione. Klejnot: nad hełmem w koronie pelikan srebrny na gnieździe, karmiący pisklęta krwią z rozdartej piersi. Labry czerwone podbite błękitnym.
Scypio II (Scipio): Pole jest srebrne, labry błękitne, podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Wariant I przytoczony po raz pierwszy przez Kojałowicza (XVII wiek), za którym informację powtórzył Kasper Niesiecki[1]. W obu wariantach herb przytoczył Juliusz Karol Ostrowski (wariant II za herbarzem galicyjskim)[2].
Rodzina Scypio[edytuj | edytuj kod]
Rodzina Scipio del Campo przybyła do Polski w osobie Piotra w 1518. Był on marszałkiem dworu królowej Bony. Z dwóch jego synów jeden, Fabrycy, wrócił do Włoch, zaś drugi osiadł na Litwie, w dobrach Kudrawka. Jego potomkowie służyli w wojsku Rzeczypospolitej oraz pełnili urzędy ziemskie na Litwie i w Inflantach aż do czasów rozbiorów[1].
Legenda herbowa[edytuj | edytuj kod]
Według Niesieckiego, herb ten zawiera cztery laski na pamiątkę czterech wodzów rzymskich o imieniu Scypion: Scypion Afrykański Starszy, Scypion Afrykański Młodszy, Lucjusz Scypion Azjatycki, Scypion Nasica[1].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Ponieważ herb Scypio był herbem własnym, przysługiwać powinien tylko jednej rodzinie herbownych:
Scypio (Scipio, Scypion) del Campo.
Jednakże Herbarz orszański przypisuje ten herb także litewskiej rodzinie Szczerbiński (Ščerbinskas). Okoliczności nabycia przez nich herbu własnego Scypionów nie są jasne. Z rodziny tej jako pierwszy w źródłach występuje w 1697 Jerzy, syn Jana, właściciel dóbr Kaszyno[3].
Znani herbowni[edytuj | edytuj kod]
- Członkowie rodziny Scipio del Campo
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku. Gdańsk: L&L, 2011. ISBN 978-83-60597-68-2.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jan Nepomucen Bobrowicz, Kasper Niesiecki SJ: Herbarz Polski Kaspra Niesieckiego SJ. T. 8. Lipsk: 1840, s. 299-300.
- ↑ Juliusz hr. Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: 1897, s. 346.
- ↑ Jan Ciechanowicz: Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 5. Rzeszów: FOSZE, 2001, s. 204.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Herb Scypio z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
- Herby szlacheckie. Odmiana herbu Scipion (pol.)
- Herbarz szlachty białoruskiej. (pol.)
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
