Selenometionina

Selenometionina
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	kwas 2-amino-4-metyloselanylobutanowy
	Inne nazwy i oznaczenia
	kwas 2-amino-4-metyloselanylomasłowy; MSE
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C5H11NO2Se
Masa molowa	196,11 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	3211-76-5
PubChem	15103 (racemat); 105024 (enancjomer L)
SMILES
	C[Se]CCC(C(=O)O)N
InChI
	InChI=1S/C5H11NO2Se/c1-9-3-2-4(6)5(7)8/h4H,2-3,6H2,1H3,(H,7,8)
	InChIKey
	RJFAYQIBOAGBLC-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Temperatura topnienia	265 °C (rozkład)
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-06-06]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Zwroty H	H301+H331, H373, H410
Zwroty P	P261, P273, P301+P310, P311, P501
Numer RTECS	EK7713840
	Podobne związki
Podobne związki	metionina; selenocysteina
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Selenometionina – organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów, selenowy analog metioniny. L-Selenometionina (jeden z enancjomerów tego związku) występuje naturalnie i jest głównym, bogatym źródłem selenu w orzechach brazylijskich, zbożach i nasionach roślin strączkowych (zwłaszcza w soi)^[2]. Jest losowo włączana do białek w miejsce metiony. Łatwo ulega utlenieniu i z tego powodu ma właściwości przeciwutleniające, zmniejszając pule wolnych rodników^[3]. Zarówno selen, jak i selenometionina odgrywają niezależną rolę w syntezie glutationu, który jest jednym z najważniejszych przeciwutleniaczy u wielu organizmów włączając w to ludzi^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ DL-selenometionina, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 15103 (ang.).
↑ P.D.P.D. Whanger P.D.P.D., Selenocompounds in plants and animals and their biological significance, „Journal of the American College of Nutrition”, 21 (3), 2002, s. 223–232, DOI: 10.1080/07315724.2002.10719214, PMID: 12074249 .
↑ E.E. Block E.E. i inni, Allium chemistry: synthesis, natural occurrence, biological activity, and chemistry of Se-alk(en)ylselenocysteines and their γ-glutamyl derivatives and oxidation products, „Journal of Agricultural and Food Chemistry”, 49 (1), 2001, s. 458–470, DOI: 10.1021/jf001097b, PMID: 11305255 .
↑ C.D.C.D. Thomson C.D.C.D. i inni, Long-term supplementation with selenate and selenomethionine: selenium and glutathione peroxidase (EC 1.11.1.9) in blood components of New Zealand women, „The British Journal of Nutrition”, 69 (2), 1993, s. 577–588, DOI: 10.1079/BJN19930057, PMID: 8490010 .