Sołłohubowie herbu Prawdzic
Sołłohubowie (także Sołłogub, Dowojna-Sołłohub) – polski ród magnacki herbu Prawdzic, pochodzenia litewskiego.
Pochodzenie i historia rodziny[edytuj | edytuj kod]
Ród pochodzi z Wielkiego Księstwa Litewskiego, wcześniej był szerzej znany jako Dowojna-Sołłohub.
Jeden z Sołłohubów przyjął na siebie i sukcesorów herb Prawdzic podczas sejmu horodelskiego w 1413 roku[1].
Jerzy (Jurij) Sołłohub, wojewoda smoleński, który bronił tego miasta przeciw Moskwie podczas oblężenia smoleńska w 1503 roku[1] skutecznie odpierając wrogie wojska. Przed wielkim księciem Wasylem III, został zmuszony do poddania twierdzy w 1514 roku i otrzymał możliwość decydowania o swych dalszych losach. Postanowił wrócić do I Rzeczypospolitej, zdaje się to świadczyć, że nie był czynnym uczestnikiem spisku zmierzającego do poddania miasta i nie czuł się winny zdrady. Ze związku z księżną Ludomiłą ze Świrskich, pozostawił trzech synów[2].
Jan Sołłohub, który dzięki małżeństwu z Heleną Szamowską w 1706 r., rozpoczął swoją świetną karierę polityczną i doszedł godności podkomorzego gostyńskiego, podskarbiego wielkiego litewskiego, a następnie wojewody brzeskiego[3].
Linia Hrabiowska[edytuj | edytuj kod]
Prawo do tytułu hrabiowskiego otrzymała linia po Janie Michale Sołłohubie (1747-1812), która wymarła na terenach Polski w XIX wieku.
W dekrecie cesarza Aleksandra II, przekazanym Senatowi Rządzącemu (27 lutego 1861 r.), napisano: „Protekcjonalny, na najbardziej uległą prośbę generała dywizji Lwa, faktycznego radcy stanu w randze szambelana Sądu Najwyższego, kapitana Mikołaja I, wdowa po radnym dworu Lwie Sołłogubowie, wraz z jego młodym synem Fiodorem, dozwolone jest, aby wszystkie wymienione osoby i ich potomkowie nazywali się hrabiami w Rosji, bez przedstawiania dokumentów potwierdzających ten tytuł, zagubionych przez ich przodków podczas niefortunnych zamieszek, które wydarzyło się w Polsce i na Litwie.” Statut godności hrabiowskiej Iwanowi Antonowiczowi Sołłogubowi podpisano 8 lipca 1867 r., a herb zatwierdzono 5 listopada 1866 r.[4].
Przedstawiciele[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy (Jurij) Sołłohub – wojewoda smoleński
- Jan Sołłohub – podskarbi wielki litewski, wojewoda brzeskolitewski, łowczy wielki litewski, podkomorzy gostyninski
- Józef Antoni Sołłohub – wojewoda witebski
- Antoni Sołłohub – generał artylerii litewskiej, pułkownik Jego Królewskiej Mości
- Władimir Sołłogub – rosyjski hrabia, pisarz
-
-
-
-
Helena Sołłohub z Szamowskich
.jpg)
._%D0%90%D0%BB%D0%B5%D0%BD%D0%B0_%D0%A1%D0%B0%D0%BB%D0%B0%D0%B3%D1%83%D0%B1_(%D0%A8%D0%B0%D0%BC%D0%BE%D1%9E%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F)_(XVIII).jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kasper Niesiecki, Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S. J. Powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopismów, dowodów urzędowych T. 8, Lipsk: Nakładem i drukiem Breitkopfa i Haertla, 1841, s. 455–456 [dostęp 2024-02-16].
- ↑ Jerzy (Jurij) Sołłohub z Iwieńca h. Prawdzic [online], ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2024-01-23] (pol.).
- ↑ Szamowscy [online], witonia-historia.nsfera.pl [dostęp 2024-01-23].
- ↑ Сост. граф Александр Бобринский. Дворянские роды, внесенные в Общий Гербовник Всероссийской Империи: в 2-х т. – СПб, тип. М. М. Стасюлевича, 1890. Автор: Бобринский, Александр Алексеевич (1823–1903). Соллогубы. Часть II. Сологубовы. стр. 431-432. Графы Соллогубы. стр. 528-529.