Dubrowna: Różnice pomiędzy wersjami

Dubrowna
	; Pałac Lubomirskich przed 1941 rokiem
Herb	Flaga
Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Wysokość	170 m n.p.m.
Populacja (2010); • liczba ludności	; 8000
Nr kierunkowy	+375 2137
Kod pocztowy	211040
	Położenie na mapie Białorusi Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:airport}
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 12:21, 18 wrz 2014

Dubrowna (dawn. Dąbrowna, biał. Дуброўна) – miasto na Białorusi położone nad Dnieprem, stolica rejonu dubrowieńskiego obwodu witebskiego, 8 tys. mieszkańców (2010).

Historia

Miasto od XVI wieku. Spustoszona przez wojska moskiewskie w 1535, 1562 i 1580. W czasach przynależności do Rzeczypospolitej istniał tu zamek obronny. W 1630 roku wojewoda Mikołaj Hlebowicz wzniósł w mieście kościół i klasztor bernardynów. W XVIII wieku w ich miejsce osadzono pijarów wypędzonych z Witebska. Po Hlebowiczach właścicielami miejscowości był ród Sapiehów. Po I rozbiorze Rzeczpospolitej w 1772 roku miasteczko włączono do Rosji. W 1777 roku Rosjanie pozbawili ją statusu stolicy powiatu. W XIX wieku własność rodu Lubomirskich. W 1813 roku podczas odwrotu spod Moskwy w miasteczku zatrzymał się Napoleon Bonaparte.

Istniał tu murowany kościół katolicki i katolicka kaplica cmentarna.

Z okolic Dubrowny pochodził polski prekursor artylerii rakietowej Kazimierz Siemienowicz.

↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года (ros.)

Linki zewnętrzne

Dubrowna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 449 .

[1] Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года (ros.)

[1]

@@ Linia 26: / Linia 26: @@
 == Historia ==
 [[Plik:Dubroŭna. Дуброўна (Lauvergne, 1840).jpg|thumb|left|Widok Dubrowny w lutym 1840 roku]]
-Miasto od XVI wieku. W czasach przynależności do Rzeczypospolitej istniał tu [[zamek]] obronny. W 1630 roku wojewoda [[Mikołaj Hlebowicz (wojewoda)|Mikołaj Hlebowicz]] wzniósł w mieście kościół i klasztor bernardynów. W XVIII wieku w ich miejsce osadzono pijarów wypędzonych z [[Witebsk]]a. Po I rozbiorze w 1772 roku miasteczko włączono do Rosji. W XIX wieku własność rodu [[Lubomirscy|Lubomirskich]]. W 1813 roku podczas odwrotu spod Moskwy w miasteczku zatrzymał się [[Napoleon Bonaparte]].
+Miasto od XVI wieku. Spustoszona przez wojska moskiewskie w 1535, 1562 i 1580. W czasach przynależności do Rzeczypospolitej istniał tu [[zamek]] obronny. W 1630 roku wojewoda [[Mikołaj Hlebowicz (wojewoda)|Mikołaj Hlebowicz]] wzniósł w mieście kościół i klasztor bernardynów. W XVIII wieku w ich miejsce osadzono pijarów wypędzonych z [[Witebsk]]a. Po Hlebowiczach właścicielami miejscowości był ród [[Sapiehowie|Sapiehów]]. Po I rozbiorze Rzeczpospolitej w 1772 roku miasteczko włączono do Rosji. W 1777 roku Rosjanie pozbawili ją statusu stolicy powiatu. W XIX wieku własność rodu [[Lubomirscy|Lubomirskich]]. W 1813 roku podczas odwrotu spod Moskwy w miasteczku zatrzymał się [[Napoleon Bonaparte]].
 Istniał tu murowany kościół katolicki i katolicka kaplica cmentarna.