Jan Zygmunt Deybel

Jan Zygmunt Deybel von Hammerau (niem. Johann Sigmund Deybel) ur. około 1685-1690 w Saksonii, zm. 1752, saski architekt rokokowy, w Polsce od początku XVIII wieku, major artylerii koronnej. Ojciec Krystiana Godfryda Deybla de Hammerau (1725-1798), polskiego generała.

W Polsce od 1719 roku, od 1721 pracował w warszawskim urzędzie budowli królewskich, od 1726 architekt króla Augusta II Mocnego. Oficer artylerii konnej, w 1736 awansowany na kapitana, w 1746 na majora.

Posługiwał się formami architektury francuskiej w oparciu o albumy J. Mariette’a L’architecture française (3 tom, 1727-1737). Był nauczycielem architekta Efraima Szregera i malarza Zygmunta Vogla.

Ważniejsze prace

Pałac Saski w Warszawie

Pałac Branickich w Białymstoku

• Pałac Saski w Warszawie 1721-1729
• przebudowa pałacu w Wilanowie 1729-1734, m.in. budowa Sali Jadalnej w skrzydle południowym
• przebudowa pałacu Czartoryskich w Puławach 1730-1736
• projekt i przebudowa pałacu Branickich w Białymstoku 1728-1752
• przebudowa pałacu Sapiehów w Warszawie 1726-1734
• niezrealizowany projekt Pałacu Pijarskiego na rogu ul. Miodowej i Długiej w Warszawie 1733
• niezrealizowany projekt przebudowy Pałacu Kazimierzowskiego na koszary gwardii
• pałac Błękitny w Warszawie (wraz z J. D. Jauchem i K. F. Poeppelmannem)
• koszary mirowskie w Warszawie
• koszary Gwardii Koronnej Pieszej w Warszawie 1742
• Pałac Uruskich w Warszawie
• pałac Branickich w Warszawie przy ul. Miodowej
• przebudowa i rozbudowa Pałacu Radziwiłłów w Warszawie (po śmierci architekta, 1755-1762).

Bibliografia

• Łoza Stanisław: Architekci i Budowniczowie w Polsce. W-wa 1954.
• Szulc E.: Cmentarz Ewang.-Augsb. w W-wie. W-wa 1989.

Linki zewnętrzne

• Architektura przedwojennej Warszawy Jan Zygmunt Deybel