Ziemia stężycka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: Podział terytorialny Rzeczypospolitej Obojga Narodów przeniesiono do Podział administracyjny I Rzeczypospolitej |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Do schyłku XVI w. obszar ten, nazywany alternatywnie terra (ziemia) lub „districtus” (powiat), należał do ziemi radomskiej. Od |
|||
początku XVII w. do schyłku I Rzeczypospolitej określany był on w źródłach oficjalnych (konstytucje, lauda sejmikowe), jako ziemia stężycka. Nie oznaczało to jednak, aby „terra Stenzicensis” nabyła w ramach woj. sandomierskiego uprawnień polityczno-administracyjnych. Nazywano ją ziemią stężycką ze względu na jej peryferyjne położenie geograficzne (za Wisłą i Wieprzem) w stosunku do województwa sandomierskiego. |
|||
Ziemia stężycka powstała jako samodzielna jednostka administracyjna w [[1568]] roku<ref>[http://www.kloczew.infocentrum.com.pl/?KatID=2 Historia Kłoczewa]</ref><ref>[http://gmina-stezyca.webpark.pl/ Kalendarium historii Stężycy]</ref>. Stolica regionu znajdowała się w [[Stężyca (województwo lubelskie)|Stężycy]]. Składała się ona z jednego powiatu stężyckiego. Granice przebiegały na południu wzdłuż biegu rzeki [[Wieprz (rzeka)|Wieprz]], na wschodzie region graniczył z [[ziemia łukowska|ziemią łukowską]], na północy z [[ziemia Czerska|Ziemią Czerską]] ([[Mazowsze]]), a na zachodzie granicę stanowiła [[Wisła]], która biegnąc wówczas inaczej, pozostawiła po jej prawym brzegu kilka wsi w okolicy [[Sieciechów (województwo mazowieckie)|Sieciechowa]] i [[Kozienice|Kozienic]]. Ziemia stężycka posiadała [[Starosta grodowy|starostwo grodowe]] i [[sąd ziemski]] (jeden z trzech w całym w województwie). W 1793 r. region został włączony do woj. lubelskiego. |
Ziemia stężycka powstała jako samodzielna jednostka administracyjna w [[1568]] roku<ref>[http://www.kloczew.infocentrum.com.pl/?KatID=2 Historia Kłoczewa]</ref><ref>[http://gmina-stezyca.webpark.pl/ Kalendarium historii Stężycy]</ref>. Stolica regionu znajdowała się w [[Stężyca (województwo lubelskie)|Stężycy]]. Składała się ona z jednego powiatu stężyckiego. Granice przebiegały na południu wzdłuż biegu rzeki [[Wieprz (rzeka)|Wieprz]], na wschodzie region graniczył z [[ziemia łukowska|ziemią łukowską]], na północy z [[ziemia Czerska|Ziemią Czerską]] ([[Mazowsze]]), a na zachodzie granicę stanowiła [[Wisła]], która biegnąc wówczas inaczej, pozostawiła po jej prawym brzegu kilka wsi w okolicy [[Sieciechów (województwo mazowieckie)|Sieciechowa]] i [[Kozienice|Kozienic]]. Ziemia stężycka posiadała [[Starosta grodowy|starostwo grodowe]] i [[sąd ziemski]] (jeden z trzech w całym w województwie). W 1793 r. region został włączony do woj. lubelskiego. |
||
Wersja z 12:28, 30 wrz 2015
Ziemia stężycka – jednostka terytorialna I Rzeczypospolitej w województwie sandomierskim w Małopolsce.
Historia
Do schyłku XVI w. obszar ten, nazywany alternatywnie terra (ziemia) lub „districtus” (powiat), należał do ziemi radomskiej. Od początku XVII w. do schyłku I Rzeczypospolitej określany był on w źródłach oficjalnych (konstytucje, lauda sejmikowe), jako ziemia stężycka. Nie oznaczało to jednak, aby „terra Stenzicensis” nabyła w ramach woj. sandomierskiego uprawnień polityczno-administracyjnych. Nazywano ją ziemią stężycką ze względu na jej peryferyjne położenie geograficzne (za Wisłą i Wieprzem) w stosunku do województwa sandomierskiego. Ziemia stężycka powstała jako samodzielna jednostka administracyjna w 1568 roku[1][2]. Stolica regionu znajdowała się w Stężycy. Składała się ona z jednego powiatu stężyckiego. Granice przebiegały na południu wzdłuż biegu rzeki Wieprz, na wschodzie region graniczył z ziemią łukowską, na północy z Ziemią Czerską (Mazowsze), a na zachodzie granicę stanowiła Wisła, która biegnąc wówczas inaczej, pozostawiła po jej prawym brzegu kilka wsi w okolicy Sieciechowa i Kozienic. Ziemia stężycka posiadała starostwo grodowe i sąd ziemski (jeden z trzech w całym w województwie). W 1793 r. region został włączony do woj. lubelskiego.
Obszar
Ziemia stężycka obejmowała obszar obecnego powiatu ryckiego, południowej części powiatu garwolińskiego i południowo-zachodniej powiatu łukowskiego.
Ówczesne miasta (współczesne czcionką pogrubioną): Stężyca, Adamów, Bobrowniki, Drążgów, Kochów, Łaskarzew, Łysobyki, Maciejowice, Ryki, Żelechów. Dęblin uzyskał prawa miejskie w 1954 r. i jest obecnie największym miastem w regionie.