Debora Vogel: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat. |
ilustracja |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
== Droga życiowa == |
== Droga życiowa == |
||
[[Plik:Debora_vogel.jpg|mały|Debora vogel]] |
|||
Pochodziła z galicyjskiej inteligenckiej rodziny żydowskiej. Urodziła się w niewielkim miasteczku Bursztyn, gdzie jej ojciec sprawował funkcję dyrektora szkoły żydowskiej. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] rodzina Voglów przebywała w [[Wiedeń|Wiedniu]], zaś po jej zakończeniu osiadła we Lwowie. Debora ukończyła niemieckie gimnazjum jeszcze w Wiedniu. W 1919 podjęła studia w zakresie filozofii, psychologii i polonistyki na [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytecie Jana Kazimierza]] we Lwowie, które od 1924 kontynuowała na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], gdzie w 1926 obroniła pracę doktorską ''Znaczenie poznawcze sztuki u Hegla i jego modyfikacji u Józefa Kremera''. Po studiach została wykładowcą [[psychologia|psychologii]] i [[literatura polska|literatury polskiej]] w seminarium hebrajskim we Lwowie. Podczas okupacji sowieckiej uczelnia została przekształcona w seminarium dla nauczycieli jidysz i Vogel wykładała tam także literaturę żydowską. |
Pochodziła z galicyjskiej inteligenckiej rodziny żydowskiej. Urodziła się w niewielkim miasteczku Bursztyn, gdzie jej ojciec sprawował funkcję dyrektora szkoły żydowskiej. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] rodzina Voglów przebywała w [[Wiedeń|Wiedniu]], zaś po jej zakończeniu osiadła we Lwowie. Debora ukończyła niemieckie gimnazjum jeszcze w Wiedniu. W 1919 podjęła studia w zakresie filozofii, psychologii i polonistyki na [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytecie Jana Kazimierza]] we Lwowie, które od 1924 kontynuowała na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], gdzie w 1926 obroniła pracę doktorską ''Znaczenie poznawcze sztuki u Hegla i jego modyfikacji u Józefa Kremera''. Po studiach została wykładowcą [[psychologia|psychologii]] i [[literatura polska|literatury polskiej]] w seminarium hebrajskim we Lwowie. Podczas okupacji sowieckiej uczelnia została przekształcona w seminarium dla nauczycieli jidysz i Vogel wykładała tam także literaturę żydowską. |
||
Wersja z 10:13, 11 lip 2016
Debora Vogel (ur. 1902 w Bursztynie, zm. 1942 we Lwowie) – dwujęzyczna żydowska pisarka, filozof, krytyk literacki i krytyk sztuki, pisząca po polsku i w jidysz (także, w mniejszym stopniu, po hebrajsku).
Droga życiowa
Pochodziła z galicyjskiej inteligenckiej rodziny żydowskiej. Urodziła się w niewielkim miasteczku Bursztyn, gdzie jej ojciec sprawował funkcję dyrektora szkoły żydowskiej. Podczas I wojny światowej rodzina Voglów przebywała w Wiedniu, zaś po jej zakończeniu osiadła we Lwowie. Debora ukończyła niemieckie gimnazjum jeszcze w Wiedniu. W 1919 podjęła studia w zakresie filozofii, psychologii i polonistyki na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, które od 1924 kontynuowała na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1926 obroniła pracę doktorską Znaczenie poznawcze sztuki u Hegla i jego modyfikacji u Józefa Kremera. Po studiach została wykładowcą psychologii i literatury polskiej w seminarium hebrajskim we Lwowie. Podczas okupacji sowieckiej uczelnia została przekształcona w seminarium dla nauczycieli jidysz i Vogel wykładała tam także literaturę żydowską.
Debiutowała po polsku, jednak w latach dwudziestych zaczęła pisać w jidysz i w tym języku powstała znaczna część jej twórczości; tłumaczyła także teksty z jidysz na polski (teksty własne oraz twórczość poetów jidysz) oraz z języka polskiego na jidysz (głównie teksty własne). W latach 30. była współpracowniczką licznych czasopism, m.in. Chwili, Naszej Opinii, pism Cusztajer i Inzich ukazujących się w jidysz oraz „Sygnałów” i Wiadomości Literackich.
Była znawcą kubizmu, konstruktywizmu, krytykiem towarzyszącym twórczości żydowskich malarzy wzorujących się na Fernandzie Léger związanych z lwowską grupą „Artes”, wśród których był ilustrator jej twórczości Henryk Streng. Pośród jej serdecznych przyjaciół był pisarz, malarz i grafik Bruno Schulz. Schulza poznała przez Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego), z którym była zaznajomiona i który jest autorem jej – niezachowanego w oryginale – portretu. W listach Schulza kierowanych do Vogel powstała pierwsza wersja Sklepów cynamonowych.
Zginęła we lwowskim getcie w sierpniu 1942 podczas akcji likwidacyjnej Żydów, wraz z matką, mężem (architektem Szulimem Barenblüthem) i synkiem Aszerem. Pisarkę wraz z rodziną znalazł Henryk Streng, który pracował wówczas przy sprzątaniu ciał zamordowanych podczas akcji sierpniowej.
Twórczość
Poezja
- Tog figurn (1930)
- Manekinen (1934)
Polskie tłumaczenia wybranych wierszy znajdują się w aneksie do pracy Karoliny Szymaniak, Być agentem wiecznej idei... (zob. poniżej Opracowania)
Proza
- Akacjes blien (w jidysz) (1935)
- Akacje kwitną przekład autorski na język polski (1936), najnowsze wydanie Austeria 2006 (zawiera dodatkowo współczesne tłumaczenia nieprzełożonych dotychczas późniejszych montaży), ISBN 83-89129-49-3.
Krytyka
- Pozycja Stanisława Ignacego Witkiewicza we współczesnej kulturze polskiej
- Temat i forma w sztuce Chagalla [w jidysz]
- Genealogia fotomontażu i jego możliwości
- Statyka, dynamika i aktualność w sztuce [w jidysz]
- „Białe słowa” w poezji [w jidysz]
- Montaż jako gatunek literacki [w jidysz]
Trzy pierwsze teksty ukazały się w piśmie Ogród (tekst o Chagallu w tłumaczeniu Tomasza Kuberczyka). Tłumaczenia trzech ostatnich esejów oraz kilku innych teoretycznych prac znajdują się w aneksie do pracy Karoliny Szymaniak, Być agentem wiecznej idei... (zob. poniżej Opracowania).
Opracowania
Karolina Szymaniak: Być agentem wiecznej idei. Przemiany poglądów estetycznych Debory Vogel, Universitas, Kraków 2006, ISBN 83-242-0658-2.
Zobacz też
Bibliografia
- Dvoyre Fogel. Jewish Women’s Archive. [dostęp 2013-01-01].
- Tygodnik Powszechny – Między światami